Μετά την Πτώση του Τείχους και την κατάρρευση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού, η άλλοτε πανίσχυρη και ενωμένη Σοβιετική Ένωση, περιέπεσε στη διεθνή υστέρηση του να έχει ως ηγέτη τον Μπορίς Γέλτσιν.
Έτσι, η μετάβαση από το κομμουνιστικό καθεστώς στην… ελευθερία, δεν έγινε ομαλά, και κυρίως όχι με τους όρους αξιοπρέπειας που άρμοζαν σε έναν ιστορικό λαό, γεμάτο δίψα να αισθανθεί και πάλι «ξεχωριστός».
Όλα αυτά άλλαξαν μόλις τα ηνία της χώρας πέρασαν στον Βλαντιμίρ Πούτιν. Εκείνον που ταρακούνησε την… ανισορροπία δυνάμεων στον πλανήτη, και κατάφερε να αναδείξει τη Ρωσία σε πόλο επιρροής. Ο Πούτιν έδωσε πίσω στους Ρώσους τη χαμένη αξιοπρέπειά τους. Και αυτός είναι ο λόγος που διαθέτει μέχρι και σήμερα αποθέματα κοινωνικής ανοχής, παρά τις επικρίσεις τις οποίες έχει δεχθεί για την μάλλον ευκρινή απόσταση που τον χωρίζει από τις λεγόμενες «δημοκρατικές διαδικασίες».
Ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2012, στη Ρωσία εξελίσσεται μια «έξυπνη ίντριγκα»: Ο Ντιμίτρι Μεντβέντεφ εμφανίζεται ως δυνητικός αντίπαλος του ανθρώπου στον οποίο χρωστάει, πολιτικά, τα πάντα. Και αφήνει να εννοηθεί ότι η απόφαση για το ποιος από τους δυο θα είναι υποψήφιος για το Κρεμλίνο, θα παρθεί μεν από κοινού, αλλά θα παρθεί την ύστατη ώρα.
Ο Ρώσος Πρόεδρος διαθέτει τα πολιτικά γνωρίσματα που τον καθιστούν περισσότερο ελκυστικό στη Δύση. Πιο σύγχρονος, με ευρεία αντίληψη και ανοχή της διαφορετικής γνώμης, μάλλον φιλελεύθερος. Εξαιρετικά δημοφιλής και εκείνος, με τη φιλοδοξία να μην υπάρχουν αμφιβολίες για το ποιος είναι ο «τσάρος πασών των Ρωσιών», όταν μετά το 2020, ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα φαντάζει και πολιτικά, εκτός από βιολογικά, γηρασμένος.
Μέχρι τότε ωστόσο έχουμε ακόμη καιρό. Το πιθανότερο σενάριο λοιπόν, αναφέρει ότι παρακολουθούμε μια «αναγκαία παράσταση», μέχρι ο Βλαντιμίρ Πούτιν να επιστρέψει στο Κρεμλίνο. Και ο Ντιμίτρι Μεντβέντεφ να τον διαδεχθεί στην πρωθυπουργία.
Γιατί υπάρχει μια εμφανής, ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στους δυο, πέραν της δεδομένης ηγετικής υπεραξίας, και της συναισθηματικής φόρτισης που προκαλεί στους Ρώσους πολίτες η φυσιογνωμία του Βλαντιμίρ Πούτιν. Στο ερώτημα, αν ο Πούτιν μπορεί να σταθεί και να ηγηθεί μόνος του, χωρίς τον Μεντβέντεφ, η απάντηση είναι αυτονόητη και καταφατική.
Στο ερώτημα αν ο Μεντβέντεφ μπορεί να σταθεί χωρίς τον Πούτιν, αρχίζουν τα… κομπιάσματα της γλώσσας. Και η απάντηση καθυστερεί, μέχρι να φτάσει το πολύ στο… «δεν ξέρω». Επομένως, ξέρουμε τι θα συμβεί.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου