Σε όλη τη μακρόχρονη διάρκεια της ζωής του (1100 π.Χ. –1922 μ.Χ.), ένα διάστημα 3.000 χρόνων, ο Πόντος υπήρξε ένα από τα σπουδαιότερα τμήματα του ελληνικού έθνους, στο οποίο ο ελληνισμός της περιοχής αυτής τόσο στα χρόνια της αρχαιότητας και του Μεγάλου Αλεξάνδρου όσο και της ρωμαιοκρατίας και του Βυζαντίου και αυτής της τουρκοκρατίας (1461–1922) δεν έπαυσε να διατηρεί αλώβητη την εθνική του συνείδηση και ακμαίο και υπερήφανο το εθνικό του φρόνημα με ακλόνητη την πίστη στις ακατάλυτες προγονικές του παραδόσεις.
Αψευδής μαρτυρία για τον πλούτο, την ευημερία και την ελληνικότητα των αποικιών αυτών είναι η περιγραφή του Ξενοφώντα στην Κάθοδο των Μυρίων (401 π.Χ).
Μέχρι την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου η ελληνική φυλή κατείχε μόνο την παραλιακή περιοχή της αποικισμένης χώρας από τότε όμως άρχισε η εξάπλωση προς νότο και ο εξελληνισμός των γηγενών φυλών. Στο μεσοδιάστημα των Αλεξανδρινών χρόνων και της Ρωμαϊκής κατακτήσεως, στην περίοδο των Μιθριδατών, ο εξελληνισμός προχωρεί βαθύτερα.Στους Βυζαντινούς χρόνους ο Μέγας Κωνσταντίνος μετέβαλε τον Πόντο σε επαρχία του κράτους καθώς και Ιουστινιανός που όρισε πρωτεύουσα της επαρχίας την Τραπεζούντα.
Ο μονοκέφαλος αετός - έμβλημα των Κομνηνών της Τραπεζούντας, που φέρουν στη μία όψη τους τα νομίσματα της Σινώπης, κοπής τεσσάρων αιώνων προ Χριστού. Η δημοσιευόμενη παράσταση είναι από αργυρό νόμισμα της Σινώπης (4ος αιώνας π.Χ.), που φυλάσσεται στο Βρετανικό Μουσείο. Ο αετός κοιτάζει προς τη δεξιά φτερούγα του.
Από την αρχή το επίσημο έμβλημα των Κομνηνών της Τραπεζούντας ήταν ο δικέφαλος αετός, που ήταν και το σύμβολο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας των Παλαιολόγων. Ο αυτοκράτορας όμως της Τραπεζούντας, Ιωάννης Β΄(1280-1297), στη διάρκεια της επίσημης υποδοχής του στην Κωνσταντινούπολη (1282), υποχρεώθηκε από τον βυζαντινό αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγο να παρουσιαστεί μπροστά του με στολή δεσπότη και χωρίς τα επίσημα βυζαντινά εμβλήματα των αετών και τα πορφυρένια σανδάλια.
Αμέσως δε ύστερα από τις ευλογίες του γάμου με την Ευδοκία, ο Ιωάννης Β΄ τιμήθηκε με την άδεια του πεθερού του Μιχαήλ Παλαιολόγου να έχει τα αυτοκρατορικά εμβλήματα, αλλά με τον αετό μονοκέφαλο και όχι δικέφαλο. Ο δεσμός Aυτοκρατορίας και Πόντου διατηρείται μέχρι την κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους το 1204, οπότε δημιουργούνται το κράτος της Νικαίας και η αυτοκρατορία της Τραπεζούντας από τους Κομνηνούς, που η ζωή της στάθηκε ένας συνεχής αγώνας εναντίων βαρβάρων φυλών και κυρίως των Τούρκων, στους οποίους και υπέκυψε το 1461 ύστερα από οκτώ χρόνια από την κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως από τους Τούρκους το 1453.Επακόλουθο της καταλήψεως τότε της Τραπεζούντας ήταν οι σφαγές, οι λεηλασίες και ο βίαιος εξισλαμισμός. Ο εναπομείνας πληθυσμός κατέφυγε στα ενδότερα ορεινά της χώρας και πλήρης μαρασμός επικράτησε.
Μετά την λήξη του Α’ παγκοσμίου πολέμου (1914-1918) και τη διακήρυξη των νικητών συμμάχων της ΕΝΤΕΝΤΕ για αυτοδιάθεση των λαών, εξέχοντες Πόντιοι (Κ.Κωνσταντινίδης κλπ) συνέλαβαν την ιδέα της δημιουργίας Ανεξάρτητης Δημοκρατίας του Πόντου με υπομνήματα και παραστάσεις προς τους εκπροσώπους των Μεγάλων Δυνάμεων, σχεδιάζοντας και χάρτη του «διεκδικούμενου Πόντου», για διευκόλυνση των συμμάχων. Δυστυχώς, το όνειρο αυτό δεν πραγματοποιήθηκε εξαιτίας κυρίως της αντιδράσεως των Μεγάλων Δυνάμεων.
Ο Πόντος μας έδωσε στην αρχαιότητα τον κυνικό Διογένη, τον Ηρακλείδη τον Πολιτικό, τον Διϊφιλο, τον Στράβωνα, στον Μεσαίωνα τον Βησσαρίωνα και τόσους άλλους και στους Νέους Χρόνους τους Καρατζάδες, τους Μουρούζηδες, τους Υψηλάντες κ.λπ.
Στην Τραπεζούντα τον 7ο αιώνα πρώτευσε η περίφημη αστρονομική σχολή της και στον Πόντο παρουσιάσθηκε και ανδρώθηκε η Ακριτική ποίηση, στο αρχαιοπρεπές ποντιακό γλωσσικό ιδίωμα του που πλήθος είναι τα ακριτικά τραγούδια.
Στον Πόντο παρουσιάσθηκε το ιστορικό γεγονός του Κρυπτοχριστιανισμού, της κρυφής δηλαδή λατρείας του Χριστού από βιαίως εξισλαμισθέντες έλληνες, που στα φανερά υποκρίνονταν τους Μωαμεθανούς και στα κρυφά, σε υπόγεια και κρύπτες, που βρίθουν στην περιοχή του Πόντου, λειτουργούνταν, βαπτίζονταν και παντρεύονταν.
Και εξοργίζεται κανείς με την "πολιτισμένη ανθρωπότητα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων" του ΟΗΕ και της UNESCO, που δεν δικαιώνουν το μαρτύριο των ανθρώπων αυτών αναγνωρίζοντας τη γενοκτονία των Ποντίων. Και ζούμε πλέον στον 21ο αιώνα..
Επίσης δείτε το βίντεο και διαβάστε εδώ, για το πως οι Τούρκοι γιορτάζουν την ποντιακή γενοκτονία..Και εξοργίζεται κανείς με την "πολιτισμένη ανθρωπότητα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων" του ΟΗΕ και της UNESCO, που δεν δικαιώνουν το μαρτύριο των ανθρώπων αυτών αναγνωρίζοντας τη γενοκτονία των Ποντίων. Και ζούμε πλέον στον 21ο αιώνα..
Δημογραφικά στοιχεία
Πόλεις
Οι κυριότερες πόλεις του Πόντου είναι: η Τραπεζούντα με 50.000 κατοίκους τότε, από τους οποίους 15.000 Έλληνες, η Κερασούντα με 20.000 κατοίκους, από τους οποίους 12.000 Έλληνες, η Τρίπολη με 10.000, από τους οποίους 3.000 Έλληνες, τα Κοτύωρα (Ορντού) με 12.000, από τους οποίους 6.000 Έλληνες, η Αμισός (Σαμψούντα) με 35.000, από τους οποίους 18.000 Έλληνες, η Σινώπη με 15.000, από τους οποίους 4.500 Έλληνες, η Νικόπολη με 1.500 Έλληνες, η Αργυρούπολη με 6.000 κατοίκους, από τους οποίους 2.500 Έλληνες και η Αμάσεια με 42.000, από τους οποίους 18.000 Έλληνες.
Εκκλησιαστική κατάσταση – ΕκπαίδευσηΟ Πόντος ήταν χωρισμένος σε 6 μητροπόλεις:
1. τη μητρόπολη Τραπεζούντας με 84 σχολεία, 165 καθηγητές και δασκάλους και 6.800 μαθητές και μαθήτριες,
2. τη μητρόπολη Ροδοπόλεως με 55 σχολεία, 87 καθηγητές και δασκάλους και 3.053 μαθητές και μαθήτριες,
3. τη μητρόπολη Κολωνίας με 88 σχολεία, 94 καθηγητές και δασκάλους και 4.900 μαθητές και μαθήτριες,
4. τη μητρόπολη Χαλδίας – Κερασούντας με 252 σχολεία, 322 καθηγητές και δασκάλους και 24.800 μαθητές και μαθήτριες,
5. τη μητρόπολη Νεοκαισαρείας με 182 σχολεία, 193 καθηγητές και δασκάλους και 12.800 μαθητές και μαθήτριες και
6. τη μητρόπολη Αμασείας με 376 σχολεία, 386 καθηγητές και δασκάλους και 23.600 μαθητές και μαθήτριες.
Γενικά σε όλο τον Πόντο λειτουργούσαν 1.047 σχολεία με 1.247 καθηγητές και δασκάλους και 75.953 μαθητές και μαθήτριες.
Από τον 17ο αιώνα λειτουργεί το περίφημο "Φροντιστήριο της Τραπεζούντας" και κατά τον 19ο αιώνα και απομίμησή του ιδρύεται το Φροντιστήριο της Αργυρούπολης. Στην Αμισό λειτουργεί πλήρες γυμνάσιο, η Κερασούντα, τα Κοτύωρα, η Σινώπη απαιτούν τα ημιγυμνάσιά τους και σ'όλα τα ελληνικά χωριά του Πόντου λειτουργούν δημοτικά σχολεία και σχολαρχεία.
Δεκάδες εκατομμύρια δαπανούνται για τη συντήρηση όλων αυτών των εκπαιδευτηρίων που τα καλύπτουν οι οργανωμένες ελληνικές κοινότητες κι ας έχει αραιωθεί ο πληθυσμός με τις μετοικεσίες στη Ρωσσία λόγω των αλλεπάλληλων τουρκικών διωγμών των τελευταίων πενήντα ετών.
Διωγμοί-Γενοκτονία: Το Νεοτουρκικό και Κεμαλικό Κίνημα Ένοχο του Εγκλήματος
Διωγμοί-Γενοκτονία: Το Νεοτουρκικό και Κεμαλικό Κίνημα Ένοχο του Εγκλήματος
Οι Βαλκανικοί πόλεμοι και ο Α' παγκόσμιος πόλεμος στάθηκαν η αφορμή να ξεκινήσει η εξόντωση των αλλόθρησκων από τους Τούρκους, αρχικά με εκτοπίσεις.Το Κεμαλικό καθεστώς, με το ρατσιστικό του σχέδιο δημιουργίας ενός ομοιογενούς εθνικά τουρκικού κράτους -έθνους, που προϋπέθετε τη συστηματική γενοκτονία των αλλοεθνών αυτόχθονων ομάδων όπως οι Πόντιοι, έφερε σφαγές, πείνα, δίψα, διωγμούς, ώσπου με την συνθήκη της Λωζάνης το 1923 μετοίκησαν στην Ελλάδα οι Έλληνες του Πόντου, και στην Τουρκία οι ελάχιστοι Τούρκοι του ελλαδικού χώρου.
Η κυβέρνηση των Νεοτούρκων του Εμβέρ και του Ταλαάτ είναι ένοχη για τα γεγονότα των εκτοπίσεων και των σφαγών της πρώτης φάσης της ποντιακής γενοκτονίας και η κεμαλική εθνοσυνέλευση και κυβέρνηση για την περίοδο από το 1919 μέχρι το 1923.
Οι νεοτουρκικές και κεμαλικές Αρχές όχι απλά παρότρυναν τις τουρκικές φανατικές μάζες, το στρατό και τους τσέτες, αλλά προσχεδίασαν και συμμετείχαν στην γενοκτονία. Οι διαταγές για τους εκτοπισμούς στο Κουρδιστάν και την Συρία των Ποντιακών πληθυσμών είτε με τη μορφή κυβερνητικών αποφάσεων είτε νομοσχεδίων της «εθνοσυνεύλευσης», όπως η 1041 της 12ης Ιουνίου 1921, η 941 της 16ης Ιουνίου του ίδιου έτους, έχουν την υπογραφή των υπουργών αλλά και του ίδιου του Κεμάλ. Οι θηριωδίες και οι βαρβαρότητες του προκατόχου του ΄Αϊχμαν Τοπάλ Οσμάν κλιμακώνονται και εκτελούνται κατόπιν διαταγής του αρχηγού του κεμαλικού στρατού Νουρεντίν Πασά, του μετέπειτα σφαγέα του Ελληνισμού της Σμύρνης και προσωπικού δήμιου του Αρχιεπίσκοπου Σμύρνης Χρυσόστομου.
Από την έκρηξη του Α’ παγκοσμίου πολέμου το 1914 ως την μικρασιατική καταστροφή το 1922, οι Νεότουρκοι με τα μέτρα που έλαβαν εναντίον των Ελλήνων του Πόντου με τη μέθοδο των εξοριών, βιασμών, σφαγών, εξανδραποδισμών και απαγχονισμών, σύμφωνα με τον Πανάρετο Τοπαλίδη, εξόντωσαν:
- κατά την περίοδο 1914-1918 - 170.576 Ποντίους
- κατά την περίοδο 1918-1922 - 119.122 Ποντίους
- κατά την περίοδο 1914-1918 - 170.576 Ποντίους
- κατά την περίοδο 1918-1922 - 119.122 Ποντίους
δηλαδή συνολικά 289.698 Ποντίους ποσοστό 41,56% σε σύνολο 697.000 Ελλήνων κατοίκων, ενώ κατά τον Γ.Βαλαβάνη, οι απώλειες των Ποντίων σύμφωνα με τη Μαύρη Βίβλο του Κεντρικού Συμβουλίου των Ποντίων στην Αθήνα, ανέρχονται σε 303.238 ως το 1922, και 353.000 ως το Μάρτιο του 1924, ποσοστό που ξεπερνάει το 50% του συνολικού πληθυσμού των Ελλήνων του Πόντου.
Ύστερα από 3.000 χρόνια, οι ξεριζωμένοι Έλληνες του Πόντου επιστρέφουν στη Μεγάλη Πατρίδα.Ο Πόντος σήμερα μένει έρημος, σπαρμένος από ερείπια χωριών, εκκλησιών, σχολείων, καθυστερημένος πολιτισμικά και οικονομικά, ενώ η ακμή των Ποντίων στη μητροπολιτική Ελλάδα, δικαιώνει τον παλιό στίχο:
Η Ρωμανία κι' αν' πέρασενανθεί και φέρει κι άλλο.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου