Δημήτρης ΜηλάκαςΣτις άτυπες συνομιλίες της πενταμερούς για το Κυπριακό την περασμένη εβδομάδα στη Γενεύη δεν πέρασαν οι τουρκικές θέσεις για την αναγνώριση του ψευδοκράτους ως ισότιμου με την Κυπριακή Δημοκρατία μέρους του διαλόγου.
Αλλά κατεγράφησαν… Η προσπάθεια της Άγκυρας, την οποία έχει αναλάβει να προωθήσει χωρίς περιστροφές ο νέος ηγέτης των Τουρκοκυπρίων, είναι ξεκάθαρη: Στην Κύπρο υπάρχουν είτε δύο ισότιμες κοινότητες είτε δύο κράτη, τα οποία συνομιλούν προκειμένου να υπάρξει κάποια διευθέτηση.
Στις πρόσφατες συνομιλίες η τουρκική / τουρκοκυπριακή πλευρά επιχείρησε να κάνει ένα βήμα πιο πέρα. Ζήτησε, στην ουσία, τη μετατόπιση του πλαισίου αναζήτησης λύσης στη βάση μιας δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας, όπως ορίζουν τα ψηφίσματα και οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Οι τουρκικές απαιτήσεις, σ’ αυτήν τη φάση, απορρίφθηκαν από την ελληνική / ελληνοκυπριακή πλευρά καθώς και από τον γ.γ. του ΟΗΕ και τα υπουργεία Εξωτερικών ΗΠΑ και Γερμανίας. Ωστόσο η νέα τουρκική θέση κατεγράφη με σαφήνεια…
Έχει, λοιπόν, ενδιαφέρον το γεγονός ότι, αν και η νέα τουρκική θέση οδήγησε σε ναυάγιο τις συνομιλίες στη Γενεύη, ο γ.γ. του ΟΗΕ ξεκαθάρισε πως αυτές οι συνομιλίες της άτυπης πενταμερούς θα επαναληφθούν μέσα στο προσεχές τρίμηνο. Ο προγραμματισμός της επανάληψης των συνομιλιών προκαλεί το βάσιμο ερώτημα: Υπάρχει άραγε κάποιο δείγμα στο παρασκήνιο που να δηλώνει την αλλαγή στάσης κάποιας από τις δύο πλευρές ώστε να αρθεί το αδιέξοδο; Κι αν δεν υπάρχει έστω και παρασκηνιακά κάποια ένδειξη μετατόπισης από την Αθήνα, τη Λευκωσία και την Άγκυρα, τότε ποιο το νόημα της επανάληψης των συνομιλιών;
Όπως παρατηρούν έμπειροι διπλωμάτες, το Κυπριακό, πέρα από διεθνές πρόβλημα, αποτελεί και έναν μοχλό πίεσης τον οποίο κατά περίσταση και περίπτωση αξιοποιούν όλοι οι συμμετέχοντες, δηλαδή τα μέρη του προβλήματος (Ελλάδα, Τουρκία, Κύπρος, ψευδοκράτος), αλλά και – κατά κύριο λόγο – οι διαμεσολαβούντες, οι οποίοι είναι πολλοί και διάφοροι (ΗΠΑ, Βρετανία, Γερμανία, Ε.Ε. και πάει λέγοντας).
Στη δεδομένη συγκυρία το ενεργειακό παιχνίδι στην ανατολική Μεσόγειο τοποθετεί το Κυπριακό σε κεντρικό σημείο στη σκακιέρα της περιοχής και μάλλον είναι πολύ νωρίς ακόμη για να εκτιμήσει κάποιος προς ποια κατεύθυνση (Αθήνα ή Άγκυρα) θα ασκηθεί τελικά η πίεση του διεθνούς παράγοντα προκειμένου να επιβληθεί η όποια διευθέτηση. Μέχρι τότε η συντήρηση του θέματος μέσα από έναν κύκλο «άτυπων» συνομιλιών μοιάζει με το «ζέσταμα» πριν από τον πραγματικό αγώνα.
topontiki.gr
Σχόλιο της Φανούλας Αργυρού
Εφόσον στην πρώτη Γενεύη τον Ιούλιο του 1974 - συνεχιζόμενης της πρώτης εισβολής επί εδάφους της ΚΔ - οι τρείς περιβόητες εγγυήτριες δυνάμεις δια των ΥΠΕΞ των αναγνώρισαν ΕΝΥΠΟΓΡΑΦΩΣ στην Κύπρο την ύπαρξη ΔΥΟ ΑΥΤΟΜΟΝΩΝ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΝ... (Δες "Διζωνική vs Δημοκρατία" Φ.Α 2019).
Δυστυχώς δε την Κερύνεια (για την οποία για δεκαετίες εμπαίζουν ασύστολα το λαό) την είχαν εγκαταλείψει οι δικοί μας από τον Αύγουστο του 1974. Και ο Μακάριος είχε δεχθεί την ρατσιστική βρετανο-τουρκική ΔΔΟ από το 1975, αλλά δεν το έλεγε στο λαό, το γνώριζαν οι Βρετανοί, ο Ραούφ Ντενκτάς, και οι δίπλα του και αρχές του 1977 το είπε και στους περιβόητους αρχηγούς κομμάτων και υπουργικό! Γι΄αυτό όλοι βγάζουν τον «πολιτικό σκασμό» μέχρι σήμερα και ακόμα κοροϊδεύουν το λαό με ελεεινές διγλωσσίες. Είχαν συμβιβαστεί έκτοτε με τις διζωνικές υποχωρήσεις Μακαρίου και έκτοτε το χρησιμοποιούν ως άλλοθι για τις δικές των μειοδοτικές θέσεις. Και την παρέδωσαν με χάρτη στους Τούρκους, ο Τ. Παπαδόπουλος στη Βιέννη 31.3.1977. Μέχρι σήμερα κανένας δεν τόλμησε να αποσύρει εκείνο το χάρτη. Για να τον χρησιμοποιούν οι Βρετανοί έκτοτε ... Μαζί με την Κερύνεια στο χάρτη είχαν παραχωρήσει στους Τούρκους και το κατεχόμενο αεροδρόμιο της Τύμπου. Και όχι μόνον. Τόσο… έκοβε ο νους τους, που με τη γραμμή που τράβηξαν εγκλώβιζαν και ολόκληρη την ελεύθερη Καρπασία και περιοχή Αμμοχώστου!
Σήμερα οι Τούρκοι και Βρετανοί αναμένουν από τη δική μας πλευρά τελικά να αναγνωρίσει και το λεγόμενο "Ερτζάν" και όχι μόνο...
Ο ‘διζωνικός’ χάρτης (Δημοσίευση «Σημερινής» Απρίλιος 1977, ανταπόκριση Φίλιππου Στυλιανού από Βιέννη).
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου