Αντώνης Κ. Σιβιτανίδης
Στο παρασκήνιο των συμφωνιών της Ζυρίχης, όπου οι μεγάλοι αποφάσιζαν για το μέλλον το δικό μας, χωρίς εμάς, όπου ο κάθε κατεργάρης εξασφάλιζε το λαβείν του, από τη διαθήκη της καταδικασμένης από γεννήσεώς της σε θάνατον, Κυπριακής Δημοκρατίας, έγινε η «Συμφωνία Κυρίων» μεταξύ των πρωθυπουργών της Ελλάδος και της Τουρκίας, Καραμανλή και Μεντερέζ.
Η αποτελούμενη από πέντε παραγράφους «Συμφωνία Κυρίων» προέβλεπε:
1. Η Ελλάς και η Τουρκία να υποστηρίξουν την είσοδο της Κυπριακής Δημοκρατίας στο ΝΑΤΟ.
2. Να τεθούν εκτός νόμου το κομμουνιστικό κόμμα και η κομμουνιστική δράσις.
3. Να οριστεί με κλήρο ο πρώτος διοικητής του τριμερούς Στρατηγείου.
4. Να αρθούν τα ισχύοντα έκτακτα μέτρα, και να προκηρυχτεί γενική αμνηστία.
5. Τη σύνθεση της επιτροπής, για την κατάρτιση του Κυπριακού Συντάγματος.
Η μη-ένταξή μας στο ΝΑΤΟ, συχνά αναφέρεται σαν η δημιουργός αιτία των κακών που μας βρήκαν. Και για τη μη-ένταξή μας στο ΝΑΤΟ ευθύνεται ο Μακάριος, που ήθελε την Κύπρο να είναι η Κούβα της Μεσογείου (sic!).
Λίγο, μέχρι τίποτε, είχε να κάνει ο Μακάριος με τη μη-ένταξή μας στο ΝΑΤΟ. Μπορεί να μην την επιδίωξε, αλλά εάν πραγματικά οι Καραμανλής και Μεντερέζ την ήθελαν, θα τον ανάγκαζαν, όπως τον ανάγκασαν να δεχθεί την κολοβή ανεξαρτησία και τις κυρίαρχες αγγλικές βάσεις.
ΝΑΤΟ-ποίηση ισοδυναμούσε με την ολική παράδοση στο Δυτικό μπλοκ, μετατροπή της Κύπρου σε κράτος μαριονέττα, όπου η ΣΙΑ, κατά το πρότυπο της Λατινικής Αμερικής (δε Παναμά, Κουβά, Χιλή, κτλ) θα ανέβαζε και κατέβαζε δικτάτορες, οι οποίοι θα έκαναν τα θελήματά της. Κακή μας ώρα, οι εθνοσωτήρες της 21ης Απριλίου.
Η ΝΑΤΟ-ποίηση έπεσε στα μαλακά, και κανείς δεν την επιδίωξε, επειδή δεν την ευνοούσαν ούτε οι Τούρκοι, ούτε και οι Άγγλοι. Ο κάθε ένας για τους δικούς του ξεχωριστούς λόγους.
Οι Τούρκοι δεν την ευνοούσαν, γιατί γνώριζαν ότι αυτό θα ήταν το πρελούδιο της διχοτόμησης, η οποία δεν ήταν η ζητούμενη για αυτούς λύση. Η διχοτόμηση νομιμοποιούσε την παρουσία της Ελλάδος στην Κύπρο, έκλεινε ο ελληνικός βρόγχος (έστω και με τη μισή Κύπρο Ελληνική), την περικύκλωνε ελληνική θάλασσα και νησιά, ελληνικός στρατός, ναυτικό και αεροπορία, της έκλεινε μόνιμα την ευκαιρία για ολικό έλεγχο και επανάκτηση της Κύπρου στο σύνολό της, και έδινε πρόσβαση και έλεγχο της Μέσης Ανατολής και Μικράς Ασίας στην Ελλάδα.
Για την Αγγλία, ΝΑΤΟ-ποίηση ισοδυναμούσε με την απώλεια της στρατηγικής σημασίας των Αγγλικών Βάσεων στην περιοχή. Άρα και υποβάθμιση της γεωστρατηγικής και γεωπολιτικής σημασίας της, στη διεθνή σκακιέρα. Πράγμα που σταδιακά θα κατέληγε στην απώλεια των βάσεων στην Κύπρο, άρα απώλεια του ελέγχου της κίνησης του Σουέζ, των πετρελαίων της Σαουδικής Αραβίας και των κατασκοπευτικών της εγκαταστάσεων στη Μέση Ανατολή.
Η αλήθεια είναι ότι, ούτε και ο Μακάριος ήθελε τη ΝΑΤΟ-ποίηση. Όχι επειδή ήταν κουμμουνιστής (το αντίθετο ήταν, άσχετα εάν συνεταιριζόταν με το ΑΚΕΛ για λόγους πολιτικής στήριξης), αλλά επειδή πίστευε ότι, ΝΑΤΟ-ποίηση ισοδυναμούσε με διχοτόμηση. Επανειλημμένα οι Αμερικανοί είχαν προκρίνει, τη διχοτόμηση έως την καλύτερη λύση. Και χωρίς τη στήριξη της Ρωσίας και των Αδεσμεύτων (αφού πλέον θα είμαστε αμερικάνικο προτεκτοράτο), ποιος θα τους σταματούσε;
Πίστευε επίσης ότι, στο πνεύμα της εποχής, για αυτοδιάθεση των λαών, με όλο και περισσότερα νέα κράτη να εντάσσονται στον ΟΗΕ, θα είχε την πλειοψηφία των 2/3 της Γενικής Συνέλευση, για να προχωρήσει στην ακηδεμόνευτη ανεξαρτησία/αυτοδιάθεση. Δηλαδή, ο κυπριακός λαός, στο σύνολό του, να αποφασίσει μόνος του για το μέλλον του. Πράγμα που με τα κυπριακά δεδομένα, της εποχής, μεταφραζόταν σε Ένωση.
*Μέλος Εκτελεστικού Γραφείου ΔΗ.ΚΟ.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου