του Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Oλημερίς και ολονυχτίς, και με κάθε ευκαιρία, οι εναλλασσόμενοι κυβερνώντες, μαζί με τους κάθε λογής λακέδες και παρακεντέδες του σάπιου πολιτικού συστήματος, μας μιλούν για πατριωτισμό. Ένα "πατριωτισμό" που τον ερμηνεύουν και τον εντάσσουν σύμφωνα με τα δικά τους ατομικά και κομματικά συμφέροντα. Έτσι, οι σημερινοί "εξουσιαστές" ισχυρίζονται, εντελώς εξωπραγματικά, ότι οδήγησαν την Ελλάδα και το λαό της στα νύχια του ΔΝΤ και της Τρόικα "για να τη σώσουν".
Φυσικά, οι εθνικοί ολετήρες θεωρούν μόνο τους εαυτούς τους αληθινούς πατριώτες, χαρακτηρίζοντας τους διαφωνούντες ως "εχθρούς της πατρίδος"! Αυτοί με τη σειρά τους θεωρούν τους αρχιτέκτονες του μνημονίου "ως προδότες" και υπεύθυνους της πείνας και της νέας κατοχής.
Οι εθνικοί ολετήρες "αισθάνονται υπερήφανοι" για την "πατριωτική τους πράξη", όπως μας λένε. Πρώτοι και καλύτεροι ανάμεσα σ' αυτούς τους "πατριώτες", ο Παπανδρέου και ο σύμμαχός του στην ψήφιση του κατοχικού μνημονίου Καρατζαφέρης.
Οι αντιμνημονιακοί όμως, αντιπροσωπεύουν το 85% του ελληνικού λαού και συνεπώς –πέρα από τα ορατά εθνοκτόνα, πατριδοκτόνα και λαϊκοκτόνα αποτελέσματα- αυτοί έχουν το δίκαιο και τον τίτλο του πραγματικού πατριώτη. Αυτό διδάσκει ο κανόνας της πλειοψηφίας, ο οποίος ισχύει και σε τούτη τη σάπια δημοκρατία.
Εν προκειμένω, τα όρια ανάμεσα στους πατριδοκάπηλους και τους πατριώτες είναι απολύτως ευδιάκριτα με την προσθήκη ότι οι πρώτοι εφαρμόζουν αυτό που καυτηρίαζε ο Θουκυδίδης, γράφοντας ότι: "Οι πολλοί για να δικαιολογούν τις αίσχυστες πράξεις τους άλλαζαν τη σημασία και την έννοια των λέξεων" (βλ. "Ιστορίαι", Βιβλίο Γ΄ 81,10).
Φυσικά, οι κουτοπόνηροι αυτοί πολιτικάντηδες, με τη συμπεριφορά τους αυτή, που καταπατά βάναυσα την πολιτική ηθική, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να επιβεβαιώνουν απόλυτα την κοινωνιολογική διαπίστωση του Μαρξ, ο οποίος στον Πρόλογο της Πολιτικής Οικονομίας, κατέληξε σε τούτη τη διαπίστωση γράφοντας: "Το τι είναι οι άνθρωποι δεν καθορίζεται από τη συνείδησή τους αλλά, αντίθετα, το κοινωνικό τους είναι καθορίζει τη συνείδησή τους" (Ανάλυση αυτής της θεμελιώδους μαρξικής θέσης βλ. στο έργο μου: "Η Κομμουνιστική Ουτοπία", εκδ. "Κάδμος", 2010, σελ. 45 επ. όπου το κεφάλαιο: "Οι τρόποι διαμόρφωσης της συνείδησης").
Αυτή η μαρξική θέση ερμηνευόμενη με την πολιτική αθλιότητα των δήθεν διαφωνούντων βουλευτών, σημαίνει: Τσαλακώνω τη συνείδηση και κρατώ την καρέκλα! Όλα τα' άλλα είναι πομφόλυγες.
Έτσι έχουν τα πράγματα ως προς τον πατριωτισμό γύρω από το Μνημόνιο, ο οποίος αποδεικνύεται από το ποιοι πλουτίζουν και ποιοι πεινούν. Ποιοι υποθηκεύουν την Ελλάδα στους ξένους και ποιοι αντιστέκονται. Οι πρώτοι είναι προδότες. Οι δεύτεροι πατριώτες.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου