Σαν να μην πέρασε μια μέρα! Αν κατάλαβα καλά, πάλι «Μαζί θα κυβερνήσουμε». Αυτό ήταν το σύνθημα τότε. Από κει ξεκίνησαν και τα δεινά μας.
Ανδρέας Παπανδρέου με ζιβάγκο. Πρωτοπαλίκαρα με ζιβάγκο. «Ελληνικέ λαέ μαζί θα κυβερνήσουμε». Πράσινα, μπλε καφενεία. «Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο». Ακόμα και στον ήλιο άλλαξαν χρώμα. Πράσινος έλεγε ο Πρωθυπουργός. Πράσινος! Απαντούσε το κολακευμένο πλήθος. Όταν κυβερνάς μαζί…Χωρίς να γνωρίζεις παραμέτρους. Χωρίς να διαβάζεις δανεικές συμβάσεις…Αρκεί που γνώριζε ο Πρωθυπουργός. Και κείνος υπέγραφε αβέρτα. Όλη η ηγεσία υπέγραφε αβέρτα. Και μοίρασαν χρήμα και μοίρασαν…Έβρεχε δανειακές συμβάσεις. Και στο τέλος κάθισαν και οι ίδιοι στο τραπέζι. Έβρεχε μίτζες. Και έφαγαν και έφαγαν και ποτέ δε ρεύτηκαν. Τον αχόρταστο.
Κι ήρθαν και οι άλλοι…Τους είχαν σπάσει τις μύτες οι ψησταριές…Και έφαγαν κι οι άλλοι. Κάτι μπουκιές να! Βιαστικά…Πώς δεν πνίγηκαν! Και συνάμα ψέλλιζαν «το χρήμα τελειώνει παιδιά» αλλά στο παρά ένα της παράδοσης εξουσίας οργάνωσαν προσλήψεις stage…Άντε να καταλάβεις τι εννοούσαν τελικά!
Και άρχισε να τρομάζει και ο λαός. Τόσο φαί δεν θα έβγαινε σε καλό. Και απεσύρθη το χοντρό παιδί και έκτοτε δε μίλησε. Αλλά κάθε μήνα πληρώνεται. Και ήρθε ο διάδοχος του φωνάζοντας «Λεφτά υπάρχουν»...Δε στέρεψε ακόμα η πηγή, θεώρησε ο λαός. Και στο καπάκι…Άρχισε να λέει κάτι άναρθρα. Μια συνεχής βοή, ένα κακό. Ένα άρτσι μποιύρτσι και λουλάς! Κι αρχίσανε τα ζόρια. Ο τρελός είδε το μεθυσμένο για εξουσία και φοβήθηκε. Και κοιτάμε ο ένας τον άλλον…
Πού χάθηκαν όλοι; Σε ποια χέρια αφήνουμε την τύχη μας; Και ένας φώναξε «μαζί τα φάγαμε». Και ήρθε και ένας νταής και μας μάλωνε. «Θα πληρώσετε κωλόπαιδα γιατί αλλιώς θα γίνει εκείνο που δεν έγινε!». Και έπεσε ένα ξύλο! Και πήγε να φωνάξει ο κόσμος. Και πλάκωσε το παράπονο και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και έφυγε να κλάψει μόνος του…Τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Και φωνάζουν κάποιοι «κάτω η πλουτοκρατία και το μεγάλο κεφάλαιο». Και ξανακοιτάμε ο ένας τον άλλον.
Θα μείνει κανείς στο πόστο του γαμώ τον μπελά μου γαμώ να δουλέψει; Και ξανά φωνές και φασαρία…Και άκουγαν και οι απέξω! Καλέ ξέχασα το σημαντικότερο. Όλα τα άκουγαν πια. Κι ας κλείναμε τα παράθυρα να μην ακούνε…Στο τέλος μισή ντροπή δική μας μισή δική τους, είπαμε και ανοίξαμε πόρτες και παράθυρα. Να μη σου πω παρακαλάγαμε να μπουν να κάνουνε κουμάντο…
Και σ΄όλο αυτό το χάος, σηκώθηκε ο γιός του «Μαζί θα κυβερνήσουμε» και είπε θα κάνω δημοψήφισμα. Δηλαδή θα ψηφίσουμε για κάτι που δεν θα διαβάσουμε…Θα βάλουμε υπογραφή σε λευκό χαρτί…Μια γενιά που μεγάλωσε ακούγοντας «να προσέχεις που βάζεις την υπογραφή σου και το πουλί σου»…
Τελικά καλά που δεν έχω πουλί! Αλλά και το «μαζί θα κυβερνήσουμε» μου πέφτει πια βαρύ. Η προτροπή ήταν τελικά μεγάλη μούφα… «Ελληνικέ λαέ μαζί θα κυβερνήσουμε»…
Τι λες ρε παλικάρι! Πόσα χρόνια μεταξεταστέος στην ιστορία;…Σε τούτον τον τόπο…Σαν να μη πέρασε μια μέρα. Οι πολιτικοί μας δεν μεγάλωσαν ποτέ…Εμείς;
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου