Το επεισόδιο με το Μαβί Μαρμαρά αποτελούσε αιτία πολέμου. Αλλά για το μεγαλείο της Τουρκίας επιδείξαμε υπομονή». Αυτή ήταν μια ακόμα δήλωση του νέου «Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς» της εποχής μας, του Τούρκου πρωθυπουργού – και φίλου και συγχορευτή και κουμπάρου, μην ξεχνιόμαστε, των Ελλήνων πρωθυπουργών – Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Έτσι, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο φίλτατος σουλτάνος εκτόξευσε μια ακόμα απειλή πολέμου, την τρίτη κατά σειρά, μετά από αυτή κατά της Ελλάδας αν οι «ραγιάδες» τολμήσουν να επεκτείνουν τα χωρικά τους ύδατα στα 12 ν.μ. εξασκώντας το νόμιμο δικαίωμα που έχουν βάσει του διεθνούς δικαίου για τη θάλασσα και κατά της Κύπρου, αν τολμήσει να αρχίσει έρευνες για υδρογονάνθρακες στη δική της ΑΟΖ και κατά του Ισραήλ, γιατί αντέδρασε στον «τσαμπουκά» της Τουρκίας. Προφανώς για την Τουρκία το Casus Belli αποτελεί εθνική ψύχωση, εκπορευόμενη από μια ψευδαίσθηση μεγαλοσύνης που την διακατέχει, για την οποία όμως υπεύθυνη δεν είναι μόνο η Τουρκία, αλλά και αυτοί που της επέτρεψαν να θεωρεί εαυτόν «σερίφη» της περιοχής.
Και φυσικά μιλούμε για τις ανεύθυνες ελληνικές πολιτικές ηγεσίες των τελευταίων ετών. Για αυτές που έκαναν πολιτική μέσω ζεϊμπέκικων και κουμπαριών, ακόμα και αυτών που διακήρυτταν «βυθίσατε το Χόρα», αλλά υπέγραφαν τις συμφωνίες του Νταβός, δίνοντας ουσιαστικά από το 1988, πάτημα στην τουρκική επεκτατικότητα στο Αιγαίο. Είναι οι ίδιες κυβερνήσεις που υπέγραψαν τις συμφωνίες της Μαδρίτης και του Ελσίνκι, όπου για πρώτη φορά αναγνωρίστηκαν ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο, με την ψευδαίσθηση ότι με τον τρόπο αυτό ασκούσαν… ειρηνική πολιτική και ο κόσμος θα τους έλεγε… μπράβο.
Και όλοι αυτοί, οι επιεικώς ανόητοι – για να μην χρησιμοποιήσουμε άλλον όρο που θα είναι πολύ βαρύς, αν και όχι απαραίτητα άδικος – επιχείρησαν χρόνια τώρα να εξευμενίσουν το «θηρίο», ένα ψυχωτικό θηρίο, που απειλεί συνεχώς με πόλεμο, απειλώντας κάθε μέρα να ανατρέψει την διεθνή τάξη στην περιοχή. Αυτή λοιπόν η ψυχωτική Τουρκία αποτελεί τον μεγάλο κίνδυνο της περιοχής, αποτελεί τον μόνο διεθνή ταραξία του διεθνούς συστήματος στην Ανατολική Μεσόγειο. Και όμως τώρα, για πρώτη φορά, μετά από 37 χρόνια από το 1974, η Ελλάδα έχει την ευκαιρία να ανατρέψει το κλίμα, να χρησιμοποιήσει την τουρκική ψύχωση εναντίον της, αναγκάζοντάς την είτε να εκδηλωθεί επιτέλους, είτε να βάλει την ουρά στα σκέλια και να πάψει να παριστάνει τον χωροφύλακα.
Η συγκυρία δεν είναι υπέρ των ψυχωτικών. Ο χρόνος δουλεύει εναντίον τους. Το ξέρουν και για αυτό η ψύχωσή τους έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της. Ωστόσο, αυτή τη φορά η ψύχωση ξεπέρασε τη λογική και ο νέος αντίπαλος των νέο-οθωμανιστών της Άγκυρας είναι ιδιαίτερα σκληρό καρύδι για τα δόντια τους, ειδικά αν υποστηριχθεί κατάλληλα και από τις ελληνικές ηγεσίες. Ίσως να είναι αυτή και η λύση για την οικονομική μας κρίση.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου