«Μαύρα» μαντάτα για τις ελληνικές ελπίδες στον τομέα της αξιοποίησης των υδρογονανθράκων αποτελεί η έκθεση της γερμανικής υπηρεσίας πληροφοριών, της BND, η οποία προειδοποιεί για σημαντική πτώση του προϊόντος στις διεθνείς αγορές, μια εξέλιξη που έχει οικονομική αλλά και διεθνοπολιτική ερμηνεία…
Του Μιχαήλ Βασιλείου
Η κατάρρευση των τιμών στα επίπεδα των 80 δολαρίων ανά βαρέλι θα επέλθει μέχρι το τέλος της παρούσας δεκαετίας, ως αποτέλεσμα της φρενίτιδας στον τομέα της εξόρυξηςσχιστολιθικού αερίου (shale gas), με ηγέτιδα δύναμη τις Ηνωμένες Πολιτείες, στο έδαφος των οποίων έχουν εντοπιστεί κολοσσιαία αποθέματα, ενώ για την τεχνολογία απόληψής τους την ευθύνη έχει ένας Έλληνας (http://www.defence-point.gr/news/?p=82259)…
Εάν δηλαδή, χονδρικά, το κόστος εξόρυξης των ελληνικών υδρογονανθράκων θα κυμαίνεται περί τα 60 δολάρια ανά βαρέλι, καθίσταται σαφές ότι τα περιθώρια κέρδους είναι πολύ μικρά, καθώς αυτά θα πρέπει να τα μοιραστεί η χώρα μας με τις εταιρίες που διαθέτουν την τεχνογνωσία για την εξόρυξη, αλλά και θα επενδύσουν τα απαραίτητα κεφάλαια δισεκατομμυρίων ευρώ (θα το κάνουν άραγε, με πόση προθυμία και ζητώντας τι ακριβώς, αφού το κίνητρο που είναι το κέρδος θα βαίνει μειούμενο) για να γίνει πραγματικότητα το σημερινό όνειρο για τους Έλληνες, που όμως δεν «ευθυγραμμιζόταν» με τα συμφέροντα «καρχαριών» που καθυστέρησαν με κάθε τρόπο την ενασχόληση της χώρας…
Όμηρος των συμφερόντων αυτών που θησαύριζαν και εξακολουθούν – εξαγοράζοντας πρόσωπα και συνειδήσεις – η Ελλάδα, κινδυνεύει να μην μπορέσει να δρέψει τους «καρπούς» και τα όνειρα για αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης με τα έσοδα από τους υδρογονάνθρακες να αποδειχθούν φρούδες ελπίδες… Ακόμα κι αν κάτι – περιορισμένο – γίνει από ελληνικής πλευράς, οι ίδιοι θα είναι μέσα στο «κόλπο», αφού πρόσωπα σε θέσεις ευθύνης και εξουσίας φέρονται να εξακολουθούν να δουλεύουν για λογαριασμό τους…
Επειδή όμως αυτό είναι δικό μας αποκλειστικά πρόβλημα και όπως έχει αποδειχθεί η «διεθνής κοινότητα» είναι απολύτως κυνική απέναντι σε αυτούς που αποδεικνύονται ανίκανοι να προασπίσουν από μόνοι τους τα οικονομικά τους συμφέροντα, ας ασχοληθούμε με τις αιτίες σε διεθνοπολιτικό επίπεδο που εξυπηρετούν τους γεωπολιτικούς στόχους των Ηνωμένων Πολιτειών, σε περίπτωση σημαντικής πτώσης της τιμής των υδρογονανθράκων.
Πέραν δηλαδή της «πυροδότησης» νέας οικονομικής αναπτυξιακής δυναμικής, αφού θα φθηνύνει η κινητήριος δύναμη της βιομηχανίας, η κατάρρευση της τιμής του πετρελαίου – δεν αποκλείεται και σε σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα βραχυπρόθεσμα – να επηρεάσει σημαντικά τα έσοδα μιας σειράς χωρών, επιφέροντας δραματικές ανακατατάξεις στον παγκόσμιο καταμερισμό ισχύος.
Η Ρωσία εξαρτάται μονοδιάστατα από το εμπόριο υδρογονανθράκων, οπότε όσο αυτό παραμένει γεγονός παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της ηγεσίας για απεξάρτηση, η περιορισμένη επιτυχία των οποίων οφείλεται σε χρονίζοντα διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας και την αδυναμία μαζικής προσέλκυσης επενδυτικών κεφαλαίων εξαιτίας πολιτικών λόγων, θα είναι μια σημαντική επίπτωση.
Μια δεύτερη, εξίσου σημαντική, θα μπορούσα να είναι η Βενεζουέλα, μια χώρα με μνημειώδη κακοδιαχείριση και διασπάθιση πόρων υπό το πρόσχημα των «φιλολαϊκών πολιτικών», δεν χρειάζεται παρά μια μικρή… βοήθεια για να καταρρεύσει. Η απουσία επενδύσεων στον τομέα των υδρογονανθράκων έχει ως αποτέλεσμα τη δραματική πτώση της παραγωγικής ικανότητας, ενώ η πτώση των τιμών θα φέρει πτώση εσόδων, με συνέπεια την αδυναμία χρηματοδότησης των «κοινωνικών πολιτικών» που θα οδηγήσει σε έκρηξη. Και μετά θα ακουστούν τα γνωστά περί CIA…
Τρίτο πεδίο σεισμικών αλλαγών αναμένεται να είναι η Μέση Ανατολή και ιδιαίτερα πετρελαιοπαραγωγές χώρες του Κόλπου. Η Σαουδική Αραβία βλέπει τα αποθέματά της να βαίνουν μειούμενα, ενώ θα μειώσει την παραγωγή για να στηρίξει την τιμή, παθαίνοντας ζημιά στα έσοδα. Παράλληλα, έχει σχεδόν διαρρήξει τους δεσμούς της με τις ΗΠΑ το παρόν διάστημα εξαιτίας διαφωνιών στο θέμα της πολιτικής απέναντι στο Ιράν, ενώ τις κατηγορεί και για ατολμία σε αυτό της Συρίας, ενώ δεν μπορεί να «χωνέψει» την αμερικανική στάση στην Αίγυπτο.
Τα πλούσια Εμιράτα του Κόλπου έχουν αποδυθεί σε έναν αγώνα δρόμου για να επενδύσουν τα τεράστια έσοδα από το εμπόριο υδρογονανθράκων στην παγκόσμια παραγωγική οικονομία και βιομηχανία, ελέγχοντας ολόκληρους τομείς, σε μια προσπάθεια να περιορίσουν τις συνέπειες από τις επερχόμενες ανακατατάξεις. Και είναι και άλλες πολλές αλλαγές…
Το παράδειγμα του παραμυθιού με τον τζίτζικα και τον μέρμηγκα είναι πλέον εξαιρετικά επίκαιρο και διδακτικό, τόσο για το εσωτερικό επίπεδο, αυτό του Ελληνισμού (ευτυχώς οι Κύπριοι αποδείχθηκαν πολύ περισσότερο έξυπνοι από τα σούργελα της ελλαδικής πολιτικής σκηνής), όσο και για το επίπεδο των παγκοσμίων ισορροπιών.
Ας ελπίσουμε ότι Ηνωμένες Πολιτείες και Ρωσία θα συμπεριφερθούν ορθολογικά και θα βρουν τρόπο συμβιβασμού των διαφορών και γεωπολιτικής συνύπαρξης. Διότι οι αλλαγές δεν γίνονται σταδιακά και με προγραμματισμό, αυτός που κατρακυλά συμπαρασύρει πολλούς στο διάβα του και δεν μιλάμε για χώρες με βασικό γνώρισμα την αφασία, όπως η Ελλάδα μας…
Εμείς τα λέμε εδώ και πολύ καιρό, δεν περιμέναμε καν τους… Γερμανούς κατάσκοπους. Ας κρίνει ο καθένας την υπευθυνότητα των πολιτικών μας από τη στάση που τηρούν στο θέμα. Δύο είναι τα ενδεχόμενα: Είτε πρόκειται περί αγραμμάτων είτε περί λαϊκιστών. Στην πρώτη περίπτωση δεν γνωρίζουν, στη δεύτερη γνωρίζουν και αποσιωπούν. Μάλλον βέβαια υπάρχει και μια ακόμη κατηγορία, πολύ πιο επικίνδυνη, αυτών που συνδυάζουν με επιτυχία τα ανωτέρω, δηλαδή και στερούνται γνώσεων και αδυναμίας κατανόησης, αλλά και απροθυμίας, αφού… τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών.
Δημοσίευση σχολίου