David Warren, αρθρογράφος
Ottawa Citizen
Η μεγαλύτερη απειλή εναντίον της παγκόσμιας ειρήνης αυτό το διάστημα, προέρχεται από τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Recip Tayyip Erdogan.
Πρώην δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, είχε κάποτε συλληφθεί και φυλακιστεί, επειδή κατά παράβαση του κοσμικού κεμαλικού συντάγματος της χώρας, απήγγειλε δημοσίως ισλαμικούς στίχους.
Ο Erdogan είναι αντισημίτης και αντικομουνιστής, από τότε που ήταν μαθητής. Προέρχεται από μια θρησκόληπτη οικογένεια, και όπως ισχυρίζεται, οι πρόγονοί του ήταν μαχητές και πολεμιστές του Οθωμανισμού.
Σε γενικές γραμμές, πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα περίπτωση. Σπούδασε οικονομικά, και ως τεχνοκράτης μπόρεσε και διέσωσε τη τουρκική οικονομία. Πολεμάει τον πληθωρισμό, πήρε μέτρα περιορισμού των δημόσιων σπαταλών, και όπως φαίνεται, έβαλε γενικά μια τάξη.
Παράλληλα, δηλώνει και δημοκράτης, και καλά κάνει αφού απολαμβάνει μια τεράστια λαϊκή δημοτικότητα. Το κόμμα που ίδρυσε ήρθε στην εξουσία με μεγάλη εκλογική διαφορά, και έχει επανεκλεγεί άλλες δυο φορές.
Υπάρχουν αρκετοί λόγοι, όπως οι δημογραφικοί, που ο τουρκικός ισλαμισμός έχει επικρατήσει του κοσμικού χαρακτήρα της χώρας. Οι Μουσουλμάνοι γεννάνε παιδιά, ενώ οι κοσμικοί όχι.
Το όραμα του Erdogan είναι να συνδυάσει την οικονομία της ελεύθερης αγοράς, με τα θρησκευτικά ιδανικά του παλιού Οθωμανικού Χαλιφάτου. Για να το πετύχει, έχει στραφεί τόσο οικονομικά προς τη Δύση, όσο και πολιτικά προς την Ανατολή, κυρίως το Ιράν.
Σήμερα, παρουσιάζει τη χώρα του ως υπερασπιστή του σουνιτικού ισλαμισμού, προσπαθώντας παράλληλα να εκφράσει και τον περσικό σιιτισμό. Όλα αυτά μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα στη Συρία, όπου οι Τούρκοι επιδιώκουν την ανατροπή του φιλοϊρανού Άσαντ, και άνοδο στην εξουσία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
Ο κοσμικός χαρακτήρας της Τουρκίας είχε ως εγγυητή τον τουρκικό στρατό, βάσει και του κεμαλικού συντάγματος. Με μια χαρακτηριστική έλλειψη κατανόησης των συνεπειών, οι πολιτικοί ηγέτες της Δύσης στήριξαν τις προσπάθειες του Erdogan να εγκαθιδρύσει τον πολιτικό του έλεγχο επί των στρατηγών, και φίλων του ΝΑΤΟ. Φυλακίζοντας αρκετούς ανώτατους αξιωματικούς, με μάλλον φανταστικές κατηγορίες, κατάφερε να κάνει ολόκληρο το γενικό επιτελείο τω ενόπλων δυνάμεων να παραιτηθεί προσφάτως.
Οι αξιωματικοί παραιτήθηκαν επειδή τους τελείωσαν οι σύμμαχοι. Η Hillary Clinton και σία, τους πρόδωσαν. Έτσι, ο πανίσχυρος στρατός της Τουρκίας βρίσκεται τώρα στα χέρια του Erdogan, και το κεμαλικό σύνταγμα αποτελεί κενό γράμμα. Ο ισλαμιστής Erdogan είναι τώρα ο απόλυτος κυρίαρχος.
Είναι αυτός που έστειλε τον στολίσκο της ειρήνης, με σκοπό να αμφισβητήσει το δικαίωμα του Ισραήλ να αποκλείσει τη Γάζα (κάτι που αναγνωρίστηκε από το διεθνές δίκαιο και τον ΟΗΕ). Εκμεταλλεύτηκε τα αιματηρά αποτελέσματα αυτής του της περιπέτειας, ώστε να δημιουργήσει αντί-ισραηλινές εντυπώσεις. Τώρα, έχει δηλώσει πως ο επόμενος στολίσκος θα συνοδεύεται από πολεμικά πλοία!
Αν συμβεί κάτι τέτοιο, το Ισραήλ θα έχει να αντιμετωπίσει το δίλημμα μεταξύ του δικαιώματός του να αυτοπροστατευτεί, και του να βάλλει εναντίον των τουρκικών σκαφών. Αυτός ο ελιγμός του Τούρκου πρωθυπουργού αποτελεί ένα τεράστιο casus belli.
Παράλληλα, ο Erdogan έχει ανακηρύξει εαυτόν ως τον διπλωματικό εκπρόσωπο του νέου παλαιστινιακού κράτους, που θα γίνει την επόμενη εβδομάδα, και που σίγουρα θα ακολουθηθεί από βία. Ο κάθε Παλαιστίνιος που θα σκοτώνεται στη προσπάθειά του να σκοτώσει κάποιον Εβραίο, θα χαιρετίζεται ως μάρτυρας, και θα απαιτούνται αποζημιώσεις και δημόσιες συγγνώμες.
Ο Erdogan κάνει παιχνίδι και με την αιγυπτιακή πολιτική, πυροδοτώντας με τις ρητορείες του τον ισλαμικό όχλο, που πρόσφατα εισέβαλλε στην ισραηλινή πρεσβεία του Καίρου, έχοντας ως σκοπό του να εκμεταλλευτεί τη ρευστότητα της κατάστασης που προέκυψε από την αραβική άνοιξη, και να συσπειρώσει τα αντί ισραηλινά αισθήματα. Θεωρεί πως η συσπείρωση εναντίον ενός κοινού εχθρού, είναι ο μοναδικός τρόπος για να ενωθούν όλες οι διαφορετικές αραβικές φράξιες, κάτω από την τουρκική ηγεσία.
Η Δύση περιορίζεται απλά στο να παρακολουθεί, την ώρα που ο Erdogan προετοιμάζει τις προϋποθέσεις για έναν ακόμη πόλεμο στη Μ. Ανατολή. Έναν πόλεμο, που μπορεί να φέρει το Ισραήλ αντιμέτωπο όχι μόνο με τις γειτονικές αραβικές χώρες , αλλά και με τη Τουρκία, το Ιράν, τη Χαμάς, και την Χεζμπολάχ.
Πρόκειται για μια υπαρξιακή απειλή εναντίον του Ισραήλ, η οποία εκτυλίσσεται σε πραγματικό χρόνο. Και μπορεί να αναγκάσει τη Δύση σε μια κρίσιμη επιλογή μεταξύ του να αφήσει το Ισραήλ στη τύχη του, επιτρέποντας ένα νέο ολοκαύτωμα, ή να το υπερασπιστεί.
Με άλλα λόγια, αυτό που βλέπουμε είναι το δάχτυλο του Erdogan να σφίγγει όλο και πιο πολύ τη σκανδάλη πρόκλησης ενός νέου παγκοσμίου πολέμου.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου