Ως ένα βαθμό, μέχρι τη δεκαετία του 80, η Ελλάδα δεν τα πήγε και τόσο άσχημα! Θα μπορούσε να είχε πάει πολύ καλύτερα, αλλά ας όψονται οι διχασμοί, οι πόλεμοι, οι εμφύλιοι, οι καταστροφές. Και κάποιες ξένες δυνάμεις που ποτέ δεν μας άφηναν σε ησυχία. Και η έλλειψη πραγματικής ηγεσίας σε κρίσιμες στιγμές. Μόνο κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις και η χώρα μεγαλούργησε!
Επειδή μας κατέτρεχε το σύνδρομο του «ανάδελφου έθνους» ήμασταν πάντα εις αναζήτηση «φίλων και συμμάχων». Από τότε που ο ραγιάς περίμενε τον «Μόσκοβο να φέρει το σεφέρι». «Να γλυτώσουμε από την αιώνια μοναξιά». Κάπως έτσι θαρρώ το έλεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Υποτίθεται, λοιπόν, ότι η ΕΟΚ θα έλυνε, κατά κάποιο τρόπο, το μείζον πρόβλημα της εθνικής ασφάλειας.
Τριάντα χρόνια μετά:
-Η Κύπρος παραμένει υπό κατοχή και η Ε.Ε. διαπραγματεύεται την ένταξη της Τουρκίας στους κόλπους της!
-Η τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο, χρόνο με το χρόνο αντί να υποχωρεί, κλιμακώνεται! Ποια η απάντηση των φίλων και συμμάχων; μας πουλάνε αεροπλάνα νέας γενιάς, τάνκς, ελικόπτερα , υποβρύχια και φρεγάτες! Κάνουν χρυσές δουλειές στις πλάτες μας. Ώρες-ώρες αναλογίζομαι μήπως συντηρούν την ένταση με την Τουρκία για να αγοράζουμε τα όπλα τους! Έχετε ποτέ σκεφτεί ποιο θα ήταν το χρέος μας, αν διαθέταμε για την άμυνα, όσα διαθέτει το Βέλγιο; Μήπως τα ελλείμματά μας, είναι τα πλεονάσματά τους; Μήπως τα χρέη μας, είναι τα κέρδη τους;
-Στο Σκοπιανό, οι σύμμαχοι μας υποστηρίζουν με μισή καρδιά. Πιστεύει κανείς ότι οι Σκοπιανοί θα συνέχιζαν τις αλυτρωτικές διεκδικήσεις σε βάρος μας, αν η Ε.Ε. τους έστελνε ένα αυστηρό μήνυμα;
-Τέλος, ακόμα και στο θέμα της λαθρομετανάστευσης, μέχρι πρόσφατα σφύριζαν αδιάφορα. Μόλις το θέμα άγγιξε Ιταλία και Γαλλία, θυμήθηκαν το Δουβλίνο και τη Σέγκεν!
Θα μου πείτε ότι θα ήμασταν χειρότερα, αν μέναμε εκτός Ευρώπης. Θα ήμασταν; Όλο και περισσότερο αρχίζω να το σκέφτομαι τα τελευταία χρόνια.
Ο άλλος λόγος που έπρεπε να μπούμε στην ΕΟΚ ήταν η οικονομική μας ανάπτυξη. Ο Καραμανλής έλεγε ότι θα αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της φτώχειας και της ανέχειας. Πράγματι στην Ελλάδα εισέρρευσαν πακτωλοί χρημάτων, ΜΟΠ, πακέτα Ντελόρ, Πακέτα Σαντέρ κ.ο.κ. Προφανώς και δεν φταίνε οι εταίροι μας, αν εμείς αντί για έργα, σπαταλήσαμε τους κοινοτικούς πόρους σε παράνομες ενισχύσεις, πρόωρες συντάξεις, αμφίβολες επιδοτήσεις και για να ικανοποιήσουμε την ακόρεστη όρεξη των εθνικών εργολάβων και προμηθευτών.
Όμως, αρχίσαμε να παράγουμε όχι με βάση τις δυνατότητες και τις ανάγκες της χώρας μας, αλλά με βάση τις αποφάσεις που λαμβάνονταν στις Βρυξέλλες! Αν δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι, η Ελλάδα είναι πλήρως εξαρτημένη από τις εισαγωγές της! Η αγροτική μας οικονομία φθίνει ραγδαία, η βιομηχανία και η βιοτεχνία οδεύει προς εξαφάνιση (αν δεν έχουν εξαφανιστεί ήδη). Τον τελευταίο χρόνο, ακόμα και το τραπεζικό μας σύστημα, που είχε επιδείξει ένα δυναμισμό στα βαλκάνια, κατέστη αιχμάλωτο της ΕΚΤ. Και κάτι που δεν αναδεικνύεται όσο πρέπει: εξ αιτίας της κρίσης καταρρέουν οι μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις και το λιανεμπόριο. Αυτό σημαίνει ότι αφανίζεται η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας. Και για όλα αυτά δεν ευθύνεται μόνο «ο διεθνής καταμερισμός εργασίας» και η «ελεύθερη διακίνηση αγαθών».
Όσον αφορά στις μεγάλες εταιρείες του Δημοσίου; Τον ΟΤΕ τον ελέγχουν πλέον οι Γερμανοί, ενώ κάποιοι λιμπίζονται την ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ, τη ΛΑΡΚΟ, τον ΟΣΕ κ.α. Τελικά θα απομείνει κάτι ελληνικό ή θα ενσωματωθούμε σ’ ένα σύστημα απόλυτης οικονομικής εξάρτησης;
Το μοντέλο ανάπτυξης που υιοθετήσαμε τις τελευταίες δεκαετίες ήταν στρεβλό για αυτό και καταρρέει με πάταγο. Εννοείται με τεράστια ευθύνη της πολιτικής και οικονομικής ελίτ της χώρας.
Να έρθουμε στα τελευταία. Η Ελλάδα παρουσιάζεται διεθνώς ως το άντρο της διαφθοράς. Παράδειγμα προς αποφυγήν. Και ποιοι είναι οι βασικοί κατήγοροι; Αυτοί που μας διαφθείρουν! Τα περισσότερα μεγάλα σκάνδαλα έχουν στην ούγια ξένα ονοματεπώνυμα! Όχι, πώς και οι ντόπιοι πάνε πίσω. Όμως, για θυμηθείτε την λύσσα της Επιτροπής για τον «Βασικό Μέτοχο»: Εδώ και 18 μήνες η Ε.Ε. παίζει με την Ελλάδα, όπως η γάτα με το ποντίκι! Κατά τη γνώμη μου, κανένας δεν είναι υποχρεωμένος μας σώσει. Ούτε οι εταίροι μας. Ήταν υποχρεωμένοι, όμως, να είναι έντιμοι και ειλικρινείς. Αν ήθελαν να συμπαρασταθούν ουσιαστικά, θα είχαν σταματήσει αυτήν την εξευτελιστική θεραπεία στην οποία μας έχουν υποβάλλει. Αλλιώς θα ήταν προτιμότερο να το πουν ευθέως: δικό σας το πρόβλημα. Βρείτε και τη λύση!
Αυτή η διαρκώς αναβαλλόμενη αναδιάρθρωση, ή πτώχευση, έχει μετατρέψει τη Ελλάδα σε σάκο του μπόξ. Όποιος, θέλει ασελγεί πάνω μας. Βγαίνει ο κάθε απίθανος αναλυτής “γάμα κατηγορίας” ή κάποιος χαμηλόβαθμος υπαλληλίσκος μιας τράπεζας και παριστάνει τον ειδικό! Το ένα δεν βγαίνει, το άλλο δεν φτάνει, εκείνο δεν γίνεται και το παρακάτω δεν επιτυγχάνεται. Τρομολάγνοι και ψευτοπροφήτες! Μερικοί δε εξ αυτών, έχουν τόσο πολύ εκτεθεί που παρακαλάνε να αποτύχει η Ελλάδα για να δικαιωθούν! Κάποιοι άλλοι πάλι, αγωνίζονται να δικαιολογήσουν τις παχυλές αμοιβές τους, τα άρθρα τους, τα PhDs και τα Νόμπελ τους! «Είναι πολλά τα λεφτά Άρη»!
Από την άλλη η Ε.Ε. παρακολουθεί αμήχανη. Κάνει ένα βήμα μπροστά και δέκα πίσω! Η κα Μέρκελ πότε είναι απασχολημένη με τη Βάδη-Βυρτεμβέργη, πότε με τη Ρηνανία και πότε με τη Bild και το Focus! Μετέτρεψε το ελληνικό πρόβλημα, σε πρόβλημα της εσωτερικής της πολιτικής. Παγιδεύτηκε σ’ ένα αδιέξοδο απ’ το οποίο δεν ξέρει πως να δραπετεύσει. Το ένα λάθος, διαδέχεται το άλλο. Τώρα οι σύμβουλοι της πιέζουν για ταχεία αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Θα βρεθεί αντιμέτωπη με το σύνολο της Ε.Ε. Και την ΕΚΤ πρώτα – πρώτα. Η κα Μέρκελ αντί να ηγείται, τρέχει πίσω από τη Bild και τους οίκους αξιολόγησης! Διαιωνίζει μια κρίση την οποία μπορούσε να είχε τελειώσει από πέρσι! Εκτός και αν δεν το ήθελε!
Συμπέρασμα: Οι κρίσεις συνήθως μας οδηγούν σε αναθεώρηση ακόμα και παγιωμένων αντιλήψεων. Ο ευρωσκεπτικισμός κερδίζει έδαφος παντού. Αυτό σημαίνει ότι η Ε.Ε. πρέπει να ξαναδεί τα βασικά. Τι θέλει πραγματικά να γίνει, που και πώς θέλει να προχωρήσει.
Εδώ που φτάσαμε, το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι πλέον μόνο οικονομικό. Πρωτίστως είναι ζήτημα πολιτικών αποφάσεων. Το καίριο ερώτημα είναι τι κυβέρνηση επιλέγουμε και τι χώρα θέλουμε!
Όλως περιέργως, στα ίδια ερωτήματα πρέπει να απαντήσει και Ε.Ε., όσον αφορά στο δικό της μέλλον!
του Κώστα Ροδινού
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου