Και έτσι βρήκε μεγαλύτερη ανταπόκριση στην απαίτησή του για πολιτική λύση και ευρωπαϊκή στήριξη στον πόλεμο με τους κερδοσκόπους, αλλά και με τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών, που θέλουν σώνει και καλά να δουν να ρέει αίμα στους δρόμους της Αθήνας.
Η απαίτηση που προέβαλε ο κ. Παπανδρέου για ευρωπαϊκή κάλυψη, έναντι μιας επώδυνης για τους εταίρους μας και το ευρώ προσφυγής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, βρήκε πρόσφορο έδαφος στη γαλλική πρωτεύουσα. Γεγονός που με τη σειρά του προσέφερε ευκαιρία για διεύρυνση του κύκλου των συνομιλιών μεταξύ των κκ. Παπανδρέου και Σαρκοζί.
Την προηγουμένη της συνόδου κορυφής των Βρυξελλών, οι δύο αντιπροσωπείες στις οποίες από ελληνικής πλευράς συμμετείχαν οι κκ. Χ. Παμπούκης και Δ. Δρούτσας , συζήτησαν όλο το πλέγμα των σχέσεων Ελλάδας- Γαλλίας και πέραν των άλλων έκλεισαν επιμέρους συμφωνίες για την εμπλοκή γαλλικών επιχειρηματικών ομίλων σε ελληνικά αναπτυξιακά έργα στους κλάδους της ενέργειας και των μεταφορών.
Αν και για την ώρα αποφεύγονται λεπτομερείς αναφορές, εκτιμάται ότι συμφωνήθηκε η συμμετοχή γαλλικών εταιρειών στην ηλεκτροπαραγωγή, όπως στην παραγωγή κατασκευαστικών οδικών και σιδηροδρομικών έργων. Δεν είναι απίθανο μάλιστα να αξιοποιηθεί η πλούσια γαλλική εμπειρία στην ανάπτυξη και στην εξυγίανση του προβληματικού και υπερχρεωμένου ΟΣΕ.
Αλλωστε το γαλλικό ενδιαφέρον για έργα ηλεκτροπαραγωγής είναι γνωστό, όπως και για τις μεταφορές, μετά την επιτυχή συμμετοχή τους στην κατασκευή και εκμετάλλευση της γέφυρας του Ρίου- Αντιρρίου. Οπως και αν έχει, κυβερνητικές πηγές σημείωναν ότι σύντομα θα υπάρξουν σχετικές ανακοινώσεις και θα επισημοποιηθεί το ενδιαφέρον των δύο πλευρών για αναπτυξιακά έργα στην Ελλάδα.
Προφανώς υπό την επίδραση και των παραπάνω ο γάλλος πρόεδρος κινήθηκε πολύ δυναμικά υπέρ του ελληνικού αιτήματος για πολιτική στήριξη από την Ευρώπη. Την επομένη στη σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών πρωταγωνίστησε σε επαφές και διαβουλεύσεις και ήταν αυτός που επέμενε στη διαμόρφωση γενικής ευρωπαϊκής φόρμουλας για την απόκρουση των κερδοσκοπικών πιέσεων.
Κάτι που κατεγράφη στην απόφαση της συνόδου. Το συμβούλιο των ηγετών, η Ευρώπη δηλαδή, αποφάσισε να δεσμευθεί ότι αν χρειασθεί θα προβεί σε ενέργειες που θα διασφαλίζουν τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα της ευρωζώνης.
Οσοι γνωρίζουν τις ευρωπαϊκές συνθήκες που ορίζουν την Οικονομική και Νομισματική Ενωση αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούσε να υπάρξει σαφής αναφορά σε βοήθεια προς μια χώρα. Αλλωστε επισήμως η Ελλάδα, όπως κατεγράφη στα πρακτικά του συνόδου, δεν ζήτησε βοήθεια. Και δεν μπορούσε να τη ζητήσει από τη στιγμή που προβάλλει και υπερασπίζεται το πρόγραμμα σταθερότητας που έχει καταθέσει προς έγκριση στις Βρυξέλλες. Διεκδίκησε λοιπόν και έλαβε στήριξη για το πρόγραμμα σταθερότητας που τελούσε υπό αμφισβήτηση και προσέφερε τη βάση άσκησης πίεσης από τις αγορές. Και βεβαίως καλύπτεται από τη δέσμευση της Ενωσης για ενέργειες στην περίπτωση που επαναληφθούν οι κερδοσκοπικές πιέσεις σε βάρος χωρών της ευρωζώνης και του ενιαίου νομίσματος. Οι οποίες προφανώς δεν μπορούν να περιγραφούν αναλυτικά, γιατί απλούστατα δεν προβλέπονται από τις συνθήκες. Θα είναι διμερείς ή πολυμερείς και προφανέστατα δεν θα προέλθουν από όργανα κοινοτικά, αλλά από κρατικές οντότητες των χωρών-μελών.
Ακριβώς λοιπόν επειδή η αναφορά της συνόδου σε βοήθεια ήταν γενική και όχι ονομαστική για την Ελλάδα, εκρίθη από ορισμένους ασαφής και βάση νέου παιγνίου από τους κερδοσκόπους των τραπεζών και των αγορών.
Η συνδεδεμένη επίσης με τις αγορές γραφειοκρατία των Βρυξελλών την εκμεταλλεύθηκε και από την περασμένη Παρασκευή σπέρνει φήμες ότι δήθεν δεν υπάρχει συμφωνία για οικονομική βοήθεια και κάλυψη της Ελλάδας. Δεν είναι απίθανο έτσι τη Δευτέρα και εν όψει της συνεδρίασης του Εco/Fin να επαναληφθούν οι πιέσεις και να ενταθούν οι απαιτήσεις για νέα ακόμη πιο σκληρά μέτρα.
Με άλλα λόγια, το παιγνίδι με τις αγορές και τη διεθνή κερδοσκοπία παραμένει ανοιχτό. Η έκβασή του θα εξαρτηθεί από την πίστη της κυβέρνησης στην προσπάθεια σταθεροποίησης και βεβαίως από την πίστη των ευρωπαϊκών χωρών και αρχών στο κοινό οικοδόμημα. Και βεβαίως από τη δράση που θα αναλάβει ο Νικολά Σαρκοζί και το έτερον ήμισυ του γαλλογερμανικού άξονα η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, η οποία μπορεί να αφρίζει για τα ελληνικά ελλείμματα, αλλά επ΄ ουδενί δεν θέλει τον κλονισμό του ευρώ.
ΤΟ ΒΗΜΑ
Δημοσίευση σχολίου