Την ιστορία με το μυλωνά που είχε το μύλο του κοντά στο παλάτι του αυτοκράτορα Φρειδερίκου, τον οποίο ενοχλούσε ο θόρυβος της φτερωτής θα την έχετε ακούσει φαντάζομαι. Αν δεν την έχετε ακούσει, έχει ως εξής:
Ο μυλωνάς είχε τον μύλο του από "πάππου προς πάππου" εκεί, πριν ο αυτοκράτορας αγοράσει τη γύρω έκταση και χτίσει το παλάτι. Όταν το έχτισε και πήγε να μείνει εκεί διαπίστωσε πως τον ενοχλεί ο θόρυβος της φτερωτής του μύλου.
Έστειλε λοιπόν τους ανθρώπους του να αποζημιώσουν τον μυλωνά για να μεταφέρει το μύλο κάπου μακρύτερα.
Ο μυλωνάς όμως δεν ήθελε να πουλήσει το οικόπεδο παρά το καλό αντίτιμο που του πρόσφεραν. Αν δεν συμμορφωθείς με το καλό, του είπαν οι υπάλληλοι του αυτοκράτορα, με τη αλαζονεία που διακρίνει πάντα την εξουσία, θα στείλουμε τους στρατιώτες να σε διώξουν χωρίς αποζημίωση.
"Αν το κάνετε αυτό, υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο…" τους απάντησε αυτός και γύρισε στη δουλειά του. Η ιστορία θέλει να μας αναδείξει πως αν τον αδικούσαν, υπάρχει κάτι που είναι ισχυρότερο από το βασιλιά και αυτό είναι ο νόμος.
Η ύπαρξη του νόμου πάνω απ’ όλα και όλους είναι που δημιουργεί στην κοινωνίες που προοδεύουν την απαιτούμενη εμπιστοσύνη για να πάνε μπροστά.
Για να ισχύει αυτό όμως χρειάζονται και δικαστές που δεν ορρωδούν μπροστά σε απειλές ή την εξουσία και εφαρμόζουν το νόμο κατά γράμμα αλλά κυρίως κατ' ουσίαν...
Τούτων λεχθέντων, θα ένιωθα ασφαλέστερος ως πολίτης μιας δυτικής δημοκρατίας αν η δικαιοσύνη ήλεγχε την εκτελεστική εξουσία αυστηρότερα έστω και αν ενίοτε (προς γνώση και συμμόρφωση) την αδικούσε.
Δύο χρόνια μετά την αποκάλυψη της υπόθεσης των υποκλοπών λοιπόν, η εισαγγελία του Αρείου Πάγου κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ΕΥΠ νόμιμα παρακολουθούσε Υπουργούς, τον αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων και αρχηγούς κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Προφανώς η δικαιοσύνη μελέτησε τις ενδείξεις με βάση τις οποίες κάποιες υπηρεσίες αιτήθηκαν από την αρμόδια εισαγγελέα την νόμιμη παρακολούθηση των παραπάνω.
Απ’ όσο θυμάμαι όμως όλοι οι παραπάνω υψηλά ιστάμενοι παρακολουθούμενοι συνεχίζουν να υπηρετούν σε υψηλές θέσεις ή ευδοκίμως αποστρατεύτηκαν. Άρα οι ενδείξεις που συνέτρεχαν για να παρακολουθηθούν οι συνομιλίες τους ήταν λάθος ή ενδεχομένως υστερόβουλες.
Αν ισχύει κάτι από τα παραπάνω δεν θα έπρεπε κάποιοι να υποστούν κυρώσεις ή έστω παρατηρήσεις.
Ο πρωθυπουργός είχε αναφέρει μετά τη δημοσιοποίηση της υπόθεσης Ανδρουλάκη πως αυτή ήταν νόμιμη αλλά λάθος: "Πριν από λίγες μέρες, ενημερώθηκα ότι τον Σεπτέμβριο του 2021, και ενόσω ήταν ακόμα Ευρωβουλευτής, η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών είχε προβεί σε νόμιμη επισύνδεση στο κινητό τηλέφωνο του Νίκου Ανδρουλάκη.
Η διαδικασία είχε την έγκριση ανώτατης εισαγγελέως, όπως ακριβώς ορίζει η διάταξη που ψηφίστηκε το 2018 από την προηγούμενη κυβέρνηση. Διήρκεσε τρεις μήνες και διεκόπη αυτόματα, όπως προβλεπόταν από τον νόμο, λίγες μέρες αφότου εκλέχτηκε ο κ. Ανδρουλάκης πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ.
Παρότι όλα έγιναν νόμιμα, η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών υποτίμησε την πολιτική διάσταση της συγκεκριμένης ενέργειας. Ήταν τυπικά επαρκής, όμως πολιτικά μη αποδεκτή. Δεν θα έπρεπε να έχει συμβεί, προκαλώντας ρωγμές στην εμπιστοσύνη των πολιτών στις Υπηρεσίες Εθνικής Ασφάλειας…"
Φαντάζομαι πως ο νομοθέτης που όρισε πως κάποιος εισαγγελέας θα πρέπει να εγκρίνει τις αιτήσεις των υπηρεσιών ασφαλείας για το ποιος και γιατί θα πρέπει να παρακολουθείται, θα πρέπει να έχει λόγω επί των ενδείξεων και των αποτελεσμάτων. Αλλιώς θα μπορούσαν να βάλουν ένα υπάλληλο απλά να πρωτοκολλά τα αιτήματα.
Αν είναι έτσι, κάποιος πρέπει να μας ενημερώσει γιατί κάποιες υπηρεσίες ασφαλείας παρακολουθούσαν υπουργούς, αρχηγούς κομμάτων και τον αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων;
Αν κανένας από αυτούς (και πολλούς άλλους) στη συνέχεια δεν βρέθηκε ένοχος (δηλ. άξιος παρακολούθησης) οι υπηρεσίες που αιτούνται άδειες παρακολούθησης μπορεί να εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα πέραν της δημόσιας ασφάλειας και τάξης.
Περιμέναμε από τη δικαιοσύνη πως θα λαμβάναμε κάποιες απαντήσεις για το θέμα αυτό και όχι αν τυπικά ήταν νόμιμες οι παρακολουθήσεις λες και πρόκειται για ΕΔΕ δημόσιας υπηρεσίας.
Δυστυχώς η υπόθεση αποτελεί άλλο ένα πλήγμα στη κύρος της.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου