«Τι θα συμβεί αν στον πόλεμο με την Ουκρανία κερδίσει η Ρωσία;».
Σε αυτό το αμήχανο για τη Δύση κατά τ’ άλλα ερώτημα απαντά με άρθρο της η γερμανική εφημερίδα Die Zeit.
Όπως επισημαίνεται, αν η Ρωσία κερδίσει στην Ουκρανία, τότε αυτό θα γίνει «το τέλος της δημοκρατίας και η αρχή μιας αυταρχικής παγκόσμιας τάξης πραγμάτων».
Αλλά αυτά είναι γενικά λόγια, και ο Nico Lange (πρώην υπάλληλος του Υπουργείου Άμυνας) και ο Carlo Masala (καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου της Bundeswehr) θέλουν πραγματικά να τρομάξουν τους συμπολίτες τους.
Όπως λένε, «η ζωή στη Γερμανία όχι μόνον θα γίνει λιγότερο ασφαλής, φτωχότερη», αλλά την ήττα της Ουκρανίας θα ακολουθήσει «νέα ρωσική επιθετικότητα»: «Οι σειρήνες φωνάζουν. Ήχοι προειδοποίησης κινητών τηλεφώνων ακούγονται χιλιάδες φορές.
Συναγερμός αεροπορικής επιδρομής στο Μόναχο, τη Φρανκφούρτη και το Βερολίνο.
Πύραυλοι κρουζ και σμήνη drones διεισδύουν στον γερμανικό εναέριο χώρο.
Γερμανοί στρατιώτες σβήνουν φωτιές στη Βαλτική επί μέρες.
Ως απάντηση στην επίθεση της Ρωσίας το ΝΑΤΟ ενεργοποιεί το Άρθρο 5.
Η Ρωσία ρίχνει πυραύλους.
Ορισμένα κράτη αποχωρούν από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, και ένας σκληρός πυρήνας στον Βορρά και την Ανατολή προβάλλει λυσσαλέα αντίσταση.
Η Γερμανία διχάζεται.
Οι διαδηλώσεις σε πολλές γερμανικές πόλεις οδηγούν σε βίαιες ταραχές και η αστυνομία επεμβαίνει αποφασιστικά.
Τα εξτρεμιστικά και λαϊκιστικά κόμματα επωφελούνται από αυτή την κατάσταση, κυρίως επειδή το παγκόσμιο εμπόριο και η οικονομία καταρρέουν».
Φοβούμενοι, προφανώς, ότι δεν θα φοβηθούν πολύ οι Γερμανοί από όσα περιγράφονται, οι συγγραφείς κινούνται και σε παγκόσμια κλίμακα:
«Στον Ινδο-Ειρηνικό , η Κίνα επιτίθεται στην Ταϊβάν.
Εν τω μεταξύ, τα Ηνωμένα Έθνη στρέφονται κατά της Γερμανίας καθώς πολλά κράτη στην Αφρική, τη Λατινική Αμερική και την Ασία τάσσονται στο πλευρό της Ρωσίας και της Κίνας στη Γενική Συνέλευση».
Ακούγεται υπερβολικό
«Ακούγεται υπερβολικό αυτό; Οχι! Εάν ο Vladimir Putin κερδίσει τον επιθετικό του πόλεμο, αυτό το σενάριο είναι ρεαλιστικό» επισημαίνει η Die Zeit.
Η αλήθεια είναι πως οι προπαγανδιστές έχουν αρχίσει να τρομάζουν τους Ευρωπαίους με μυθεύματα περί επίθεσης της Ρωσίας στα κράτη της Βαλτικής και στις χώρες του ΝΑΤΟ της Ανατολικής Ευρώπης γενικότερα μετά το 2014.
Από πέρυσι άρχισαν να ακούγονται σε καθημερινή βάση καταγγελίες για τη «ρωσική απειλή για την Ευρώπη».
Επιπλέον, μερικές φορές λένε ότι η Ρωσία έχει ήδη επιτεθεί στην Ευρώπη, επειδή «η Ουκρανία είναι Ευρώπη», απλώς πρέπει να γίνει αποδεκτή στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αλλά τώρα η Zeit, φυσικά, έχει απογειώσει τον εκφοβισμό των Γερμανών.
Σημειώνεται πως αυτή η δημοσίευση δεν είναι τυχαία.
Την παραμονή της εμφάνισής του, ανακοινώθηκαν νέες «κατευθυντήριες γραμμές αμυντικής πολιτικής», οι οποίες έκαναν λόγο για «άμεση απειλή της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Γερμανίας» από τη Ρωσική Ομοσπονδία».
Μετά τη δημοσίευση του άρθρου στη Zeit, στον ιστότοπο του Γερμανικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής (DGAP) εμφανίστηκε έκθεση δύο ειδικών από το Κέντρο για την Ασφάλεια και την Άμυνα, η οποία αναφέρει ότι εντός πέντε έως εννέα ετών, «η Γερμανία και το ΝΑΤΟ μπορεί να πολεμήσουν εναντίον της Ρωσίας».
Γιατί αυτή η κλιμάκωση; Είναι πραγματικά προετοιμασμένοι οι Γερμανοί για πόλεμο με τη Ρωσία, δηλαδή οι ελίτ του Ατλαντικού (συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας) πιστεύουν στη δική τους προπαγάνδα για τη ρωσική απειλή για την Ευρώπη;
Δύο στόχοι
Όχι, η ενίσχυση της ρωσοφοβίας έχει δύο συγκεκριμένους στόχους:
Πρώτον, παρόλο που η αλληλεγγύη στον Ατλαντικό βρίσκεται σε άνοδο, οι Ευρωπαίοι ατλαντιστές δεν είναι καν σίγουροι για το άμεσο μέλλον. Εάν ο Trump κερδίσει στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2024 και η Δύση χάσει στην Ουκρανία, τότε το ΝΑΤΟ θα βρεθεί αντιμέτωπο με τη διάλυση.
Υπό αυτές τις συνθήκες, οι ατλαντιστές θα χρειαστεί να μεταθέσουν το κύριο βάρος της υποστήριξης της Ουκρανίας στην Ευρώπη - και εν προκειμένω η Γερμανία είναι ένας βασικός κρίκος.
Οι Γερμανοί δεν θα μπορέσουν να παράσχουν πολλά όπλα και πυρομαχικά (απλώς δεν τα έχουν), αλλά η αξία της οικονομικής και πολιτικής βοήθειας τους, δεδομένης της βαρύτητας της Γερμανίας στην ΕΕ, θα αυξηθεί πολύ.
Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να αυξηθεί ο βαθμός ανησυχίας στη γερμανική δημόσια σφαίρα.
Ο δεύτερος στόχος είναι να σταματήσει η αύξηση της επιρροής των μη συστημικών δυνάμεων της αντιπολίτευσης, οι οποίες όχι μόνο καταγγέλλουν τις κυρίαρχες ελίτ, αλλά και αντιτίθενται στη σύγκρουση με τη Ρωσία επικρίνοντας την «ατλαντική αλληλεγγύη», δηλαδή την υποταγή των γερμανικών συμφερόντων στα αγγλοσαξονικά.
Είναι όμως δυνατό να αναγκαστούν οι Γερμανοί να συσπειρωθούν γύρω από τα συστημικά κόμματα με τη βοήθεια της «ρωσικής απειλής»;
Όχι, γιατί η διαδικασία καταστροφής του σημερινού κομματικού συστήματος έχει ήδη πάει πολύ μακριά.
Τον Ιανουάριο θα δημιουργηθεί επίσημα το κόμμα Waagentnecht και η γερμανική κομματική-πολιτική μηχανή δεν μπορεί πλέον να ανέχεται δύο ισχυρά μη συστημικά κόμματα (μαζί με την Εναλλακτική για τη Γερμανία).
Τα ποσοστά του κυβερνώντος συνασπισμού συνεχίζουν να μειώνονται: συνολικά, τα τρία κόμματα έχουν ήδη μόνο 35%, δηλαδή λίγο περισσότερο από το ένα τρίτο (το αντιπολιτευόμενο CDU έχει 31%).
Οι Ελεύθεροι Δημοκράτες απέτυχαν - πλησιάζουν στο χείλος του 5%, δηλαδή μπορεί να μην μπουν στην επόμενη Bundestag.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι φωνές των μελών του FDP γίνονται όλο και πιο δυνατές και ζητούν να αποχωρήσουν από τον κυβερνητικό συνασπισμό για να σωθεί το κόμμα.
Γίνεται επίσης λόγος για τη δημιουργία ενός μεγάλου συνασπισμού - από το SPD και το CDU, αλλά αυτή η επιλογή είναι η έσχατη λύση.
Πρόωρες εκλογές για την Bundestag δεν μπορεί να αποκλειστούν, αν και μέχρι στιγμής τις ζητά μόνο το AfD, το οποίο διατηρεί τη θέση του ως το δεύτερο κόμμα στη χώρα με ποσοστό 22%.
Παρεμπιπτόντως, ελάχιστοι πλέον δηλώνουν ικανοποιημένοι με το έργο του καγκελαρίου Scholz: μόνο 24%.
Όλοι οι βασικοί υπουργοί, από την Baerbok μέχρι τον Linder, και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης CDU, Merz, είναι στο κόκκινο.
Από τους συστημικούς πολιτικούς, μόνο ο υπουργός Άμυνας Boris Pistorius (το αστέρι του SPD) και ο Βαυαρός πρωθυπουργός Sonder είναι στα μαύρα.
Αν δεν πρόκειται για κρίση εμπιστοσύνης στους συστημικούς πολιτικούς, τότε τι είναι;
Επιπλέον, απομένουν ακόμη δύο χρόνια μέχρι τις επόμενες εκλογές για την Bundestag.
Αλλά οι πιθανότητες να επιβιώσει ο κυβερνών συνασπισμός για να τις δει είναι όλο και λιγότερες.
Και η εξωτερική πολιτική πορεία του Scholz σε διάφορες κατευθύνσεις - από την Ουκρανία έως τη Μέση Ανατολή - υπονομεύει περαιτέρω τη θέση του συνασπισμού.
Η απλή αντικατάσταση της καγκελαρίου ή η αλλαγή του συνασπισμού δεν θα διορθώσει την κατάσταση, αλλά σε λίγο περισσότερο από έξι μήνες θα υπάρξουν εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που θα είναι άλλο ένα πλήγμα για το γερμανικό κομματικό σύστημα.
Το κύριο πρόβλημα του οποίου είναι η πτώση της εμπιστοσύνης των ψηφοφόρων.
Και δεν θα λυθεί με εκφοβισμό για τις υποτιθέμενες καταστροφικές συνέπειες της νίκης της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Oι Γερμανοί ανησυχούν όλο και περισσότερο για την ήττα της Γερμανίας όχι από τον Putin, αλλά από την έλλειψη ανεξαρτησίας των δικών τους ελίτ.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου