Τον προηγούμενο μήνα, μεγάλος αριθμός πολεμικών αεροσκαφών της Κίνας, τύπου Su-27 και Mig-29, συμμετείχαν σε ευρεία άσκηση που έγινε από κοινού με τη Τουρκική πολεμική αεροπορία, και με έδρα τη βάση Konya στη κεντρική Ανατολία. Πρόκειται για τη πρώτη ανάλογη στρατιωτική άσκηση μεταξύ της Κίνας και ενός κράτους μέλους του ΝΑΤΟ.
Η άσκηση έθεσε επί τάπητος αρκετούς παράγοντες, που οι σύμμαχοι της Τουρκίας θα πρέπει να αναλύσουν. Από δυτικής άποψης, η κίνηση της Κίνας αποτελεί μια πρόκληση, την στιγμή που οι σχέσεις της με τη Ουάσιγκτον αλλά και με αρκετές ευρωπαϊκές χώρες διανύουν περίοδο οικονομικής, και όχι μόνο, έντασης.
Αυτός ίσως να ήταν και ο πρώτος σκοπός της Κίνας, ο πρωθυπουργός της οποίας συναντήθηκε με τα ηγετικά κλιμάκια της ΕΕ την 6/10. Το στρατηγικό μήνυμα όμως, είναι η θέληση του Πεκίνου να δείξει το πόσο μακριά εκτείνεται η επιρροή του. Αν και κάποιοι αμφισβητούν τη πραγματοποίηση της άσκησης, πολλοί είναι αυτοί που ανησυχούν για το τι ακριβώς μέλλει γενέσθαι όσον αφορά στις σχέσεις της Τουρκίας με του δυτικούς συμμάχους της.
Οι δυο χώρες έχουν σοβαρές διαφορές αναφορικά με τη κινεζική αντιμετώπιση των τουρκογενών Ουιγούρων, τους οποίους το Πεκίνο θεωρεί ως παράγοντα ισλαμισμού και αποσχιστικών τάσεων. Από τη πλευρά τους, οι Τούρκοι τους υπερασπίζονται, ως θύματα του κινεζικού απολυταρχισμού, και μέσα στα πλαίσια της παν-τουρκικής αλληλεγγύης.
Η εύθραυστη σχέση της Άγκυρας με την ΕΕ, η οποία της αρνείται την είσοδο φοβούμενη μια αναβίωση του παλαιότερου μουσουλμανικού επεκτατισμού, έπαιξε σίγουρα κάποιο ρόλο στη πρόσκληση της Κίνας για διεξαγωγή κοινής αεροπορικής άσκησης. Η αμερικανική αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας, καθώς και οι χλιαρές αντιδράσεις των ΗΠΑ απέναντι στο Ισραήλ για το θέμα της επίθεσης στον στολίσκο της ειρήνης (με 9 νεκρούς Τούρκους), συντελούν στο να δημιουργηθεί μια άποψη στη τουρκική κοινή γνώμη, πως η χώρα τους δεν απολαμβάνει ιδιαίτερου σεβασμού από τη Ουάσιγκτον.
Ένας άλλος λόγος για την κοινή άσκηση, μπορεί να ήταν η ανάγκη της Τουρκίας να υπογραμμίσει τις διαφορές της με την Ελλάδα. Η εξαθλιωμένη ελληνική οικονομία έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε διεθνή επαίτη, με πιο πρόσφατη την εξάρτηση της από τη Κίνα προκειμένου αυτή να εξαγοράσει το χρέος της και να χρηματοδοτήσει την ελληνική ναυτιλία. Αντιθέτως, η τουρκική κίνηση βοήθησε να υπογραμμιστεί, έστω και σε επίπεδο εσωτερικής κατανάλωσης, η ανεξαρτησία της χώρας, και το γεγονός της κυριαρχικής ισότητας της με μια παγκόσμια υπερδύναμη.
Από την άλλη, η αποδοχή της αποστολής πολεμικών αεροσκαφών στη Τουρκία, από τη Κίνα, μας δείχνει πως η χώρα αισθάνεται πλέον άνετα στο να επιδεικνύει τη δυνατότητα προβολής των στρατιωτικών της δυνατοτήτων σε τόπους που απέχουν αρκετά από εκεί όπου εντοπίζονται τα άμεσα γεωστρατηγικά της συμφέροντα. Οι συνήθως προσεκτικοί και μετριοπαθείς Κινέζοι διπλωμάτες, αγνοούνται από τις στρατιωτικές και πολιτικές ομάδες, οι οποίες δίνουν μεγάλη αξία στην επίδειξη, προκειμένου να κερδίσουν εσωτερική αποδοχή. Αυτό φάνηκε και με την αποστολή πολεμικών σκαφών στο Κόλπο του Άντεν τον Ιανουάριο του 2009, προκειμένου να συμμετάσχουν σε επιχειρήσεις κατά της πειρατείας.
Με δεδομένες τις εντάσεις στη θάλασσα της Νότιας Κίνας μεταξύ ΗΠΑ και Πεκίνου, η «δραματική» εμφάνιση κινεζικών αεροσκαφών σε ασκήσεις στους ουρανούς ενός ΝΑΤΟϊκού κράτους, θα δώσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στις προγραμματισμένες συζητήσεις μεταξύ του Αμερικανού υπουργού Άμυνας Robert Gates και του Κινέζου ομολόγου του στρατηγού Liang Guanglie, στο Ανόϊ του Βιετνάμ την 12/10/10
Τμήμα ειδήσεων elliniki-stratigiki
Δημοσίευση σχολίου