«Δυστυχώς, οι πολυετείς προσπάθειες της Τουρκίας να διαδραματίσει ένα διαμεσολαβητικό ρόλο για την επίλυση της ισραηλινο-παλαιστινιακής διένεξης κατέληξαν σε ψυχρό πόλεμο μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, όπου η Άγκυρα μαζί με τη Χαμάς βρέθηκαν στο περιθώριο των διαπραγματεύσεων Ισραήλ - Παλαιστίνης, τη στιγμή που τόσο η Αίγυπτος όσο και η Ιορδανία είναι έτοιμες να είναι παρούσες στις διαπραγματεύσεις. Παρ’ όλα αυτά, η Τουρκία δεν πρέπει να εγκαταλείψει τις ελπίδες της για επιτυχείς μεσολαβητικές προσπάθειες στην περιοχή της και μια καλή ιδέα, μια πρωτοβουλία που θα άξιζε ακόμη και βραβείο Νόμπελ, θα ήταν η μεσολάβηση της Ελλάδας για την αποκατάσταση των σχέσεων Τουρκίας - Ισραήλ με παράλληλη ανάδειξη του διαθρησκευτικού διαλόγου», συνεχίζει σκωπτικά ο αρθρογράφος συμπληρώνοντας ότι, αν και αυτή η μεσολάβηση αποτύχει, τότε θα μεσολαβήσει ένα ινδουιστικό έθνος για την αποκατάσταση των σχέσεων των τριών χωρών κ.ο.κ.
Μια αισιόδοξη λογική αλληλουχία υπαγορεύει ότι, αφού η κεντρική ιδέα της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας συνοψίζεται στη ρήση «μηδενικά προβλήματα με τους γείτονές μας», δεδομένου ότι η Τουρκία έχει μηδενικά προβλήματα με τη γείτονά της Ελλάδα, δεδομένου ότι η Ελλάδα έχει βελτιώσει θεαματικά τις σχέσεις της με το Ισραήλ και λαμβανομένων υπόψη των αξιωμάτων «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» και «ο φίλος του φίλου μου είναι φίλος μου», συνεπάγεται ότι Τουρκία και Ισραήλ μπορούν να ανακαλύψουν εκ νέου τις αρετές της ειρήνης και της φιλίας χάρη σε ένα κοινό φίλο, την Ελλάδα. Άλλωστε, αναμφίβολα ο κ. «μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες» Τούρκος ΥΠΕΞ Νταβούτογλου θα εκτιμήσει την αξία της ελληνικής μεσολάβησης, προσθέτει περιπαικτικά ο αρθρογράφος.
Στη συνέχεια του άρθρου, ο Bekdil περιγράφει τη συνάντησή του με «ιδρωμένους, συνοφρυωμένους και προβληματισμένους» λόγω της ελληνοϊσραηλινής προσέγγισης Τούρκους «αρμοδίους», στους οποίους έθεσε το ερώτημα ποιο είναι το πρόβλημα της προσέγγισης μιας φιλικής γειτονικής χώρας, όπως η Ελλάδα, με μια πρώην φίλη και πρώην στρατηγικό εταίρο, όπως το Ισραήλ, για να μην εισπράξει καμία απάντηση.
Αναφέρει, επίσης, ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν και Τ/ΥΠΕΞ Νταβούτογλου θα πρέπει να είναι πολύ ευχαριστημένοι από την κατά 40% αύξηση των Ισραηλινών τουριστών στη δοκιμαζόμενη από την οικονομική κρίση Ελλάδα, καθώς και από την αναβάθμιση της στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας - Ισραήλ, όπως και από το ρόλο Ελλάδας και Κύπρου ως γέφυρας μεταξύ Ισραήλ και ΕΕ και την αυξανόμενη συνεργασία του ισραηλινού και ελληνικού λόμπι στην Ουάσινγκτον.
Έχοντας όλα αυτά τα αισιόδοξα στη σκέψη μου, αναφέρει καταληκτικά και στο ίδιο πάντα ύφος ο αρθρογράφος, ρώτησα τους Τούρκους αξιωματούχους: «Τι άλλο περιμένατε; Να σας κοιτάζει όλος ο κόσμος με θαυμασμό, όταν ευθυγραμμιζόσαστε με το Ιράν, τη Συρία, τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ και όταν σε κάθε ευκαιρία προκαλείτε αντιπαράθεση με το Ισραήλ; Ότι έτσι θα είχατε μια θέση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης; Σοβαρά θεωρούσατε ότι η Τουρκία είναι τόσο ισχυρή, ώστε να προκαλέσει την απόλυτη απομόνωση του Ισραήλ;».
ΣΗΜΕΡΙΝΗ
Δημοσίευση σχολίου