1. Η διατήρηση αποτρεπτικής ισχύος έναντι στρατιωτικών απειλών που θίγουν τα τουρκικά συμφέροντα.
Αυτός ο άξονας συνδυάζεται με τη ΝΑΤΟϊκή πλευρά της Τουρκίας. Το Δόγμα των Δυόμισι Πολέμων δεν υπάρχει πια για την Τουρκία. Οι δύο χώρες ήταν η Ελλάδα και η Συρία, η τελευταία όμως έχει αλλάξει στάση. Η περίπτωση να υπάρχουν τρεις χώρες θεωρείται αδιανόητη διότι η τρίτη χώρα θα έπρεπε να αντιμετωπίσει όλο το ΝΑΤΟ. Ενώ η αποτρεπτική δύναμη ενισχύει και το γόητρο της Τουρκίας ως μέλος πάνω στο οποίο μπορεί να στηριχτεί το ΝΑΤΟ σε περίπτωση ανάγκης στην περιοχή. Βέβαια, αυτό είναι το θεωρητικό πλαίσιο όπως το απέδειξε ο πόλεμος στο Ιράκ και ειδικά η αμερικανική εισβολή. Ο λόγος είναι ο δεύτερος άξονας.
2. Η προάσπιση των τουρκικών συμφερόντων, εντός και εκτός της χώρας, «έναντι των νέων κινδύνων και ασύμμετρων απειλών, κυρίως της τρομοκρατίας».
Για το τουρκικό καθεστώς που έχει σχεδόν το μονοπώλιο της βίας, η τρομοκρατία είναι ένα πολύ εύλογο πρόσχημα ακόμα και για εξωτερικά συμφέροντα, όπως στο Ιράκ. Τα τουρκικά συμφέροντα έχουν πάντα προτεραιότητα σε σχέση με οποιαδήποτε άλλα, ακόμα και αν είναι συμμαχικά συμφέροντα του ΝΑΤΟ. Η Τουρκία δεν επιτρέπει καμία επέμβαση ή παρέμβαση που θα μπορούσε έντεχνα ν’ αλλάξει τις εσωτερικές της ισορροπίες. Η λέξη ισορροπία έχει νόημα μόνο και μόνο από την τουρκική πλευρά διότι στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα ασύμμετρο επιθετικό πλαίσιο που εξηγεί και την ύπαρξη του τρίτου άξονα.
3. Η διασφάλιση της ακεραιότητας και της εθνικής ενότητας της χώρας.
Αυτός ο άξονας σχετίζεται με την έκφραση μισός πόλεμος, δηλαδή πόλεμος χαμηλής έντασης. Με άλλα λόγια, αυτός ο άξονας αφορά άμεσα αυτό που ονομάζουμε κουρδικό. Εδώ, στην ουσία όλα επιτρέπονται. Ο στόχος είναι μοναδικός. Δεν είναι ανθρώπινος παρά μόνο εδαφικός. Η Τουρκία είναι μία και οι τουρκικές δυνάμεις ακολουθούν απόλυτα, και μάλιστα μερικές φορές τυφλά, αυτήν την αρχή. Η ύπαρξη διαφωνιών παραμένει πάντα τυπική για τα στρατιωτικά δεδομένα. Ο στρατός για την Τουρκία είναι η απόλυτη ασφάλεια.
Και αυτή η δογματική έννοια της ασφάλειας είναι το πλαίσιο του τέταρτου βασικού άξονα της στρατηγικής της Τουρκίας.
4. Η διαφύλαξη των τουρκικών συμφερόντων στην Κύπρο που αποτελεί τον «θεμέλιο λίθο» της ασφάλειας της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η μη κατανόηση αυτού του βασικού άξονα προκαλεί τις δυσκολίες που γνωρίζουμε στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης σχετικά με την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Επιπλέον, συσχετίζεται άμεσα με το τραγικό λάθος της αναγνώρισης του κατοχικού καθεστώτος ως κράτους από την Τουρκία το 1983.
Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι οι βασικοί άξονες του τουρκικού στρατηγικού δόγματος ενισχύουν την αδιαλλαξία της Τουρκίας στο γεωστρατηγικό πλαίσιο. Και θα ήταν καλό να εμπεδωθεί από τους αναλυτές που θέλουν να μας πουν πόσο αλλάζουν τα δεδομένα, για να αντικρίσουν επιτέλους την πραγματικότητα.
Ν. Λυγερός
πηγή
Δημοσίευση σχολίου