Όλα ήταν έτοιμα για το ταξίδι στην Αίγυπτο. Οι απαραίτητες συνεννοήσεις με την Ε.Ε. είχαν γίνει το «πράσινο φως» είχε δοθεί και μερικές ώρες πριν, το ταξίδι του έλληνα πρωθυπουργού στην Αίγυπτο ακυρώθηκε. Η ευφορία μετατράπηκε σε δυσφορία και στο μέγαρο Μαξίμου, αλλά και στο υπουργείο Εξωτερικών «φόρεσαν μαύρα». Τι πραγματικά όμως είχε συμβεί και ο «θρίαμβος» μετατράπηκε σε «πανωλεθρία»;
Το πρώτο και σημαντικότερο είναι πως αυτή η πρωτοβουλία δεν ήταν «υπόψη» των ΗΠΑ. Ο Λευκός Οίκος φαίνεται πως εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για το προγραμματισμένο ταξίδι του έλληνα πρωθυπουργού, την στιγμή που ο Λευκός Οίκος αφενός προσπαθεί να δώσει ο ίδιος λύση στο πρόβλημα της διαδοχής της αιγυπτιακής ηγεσίας και αφετέρου θέλει να έχει τον «πρώτο λόγο» στις εξελίξεις, όχι μόνο γιατί η οποιαδήποτε αρνητική εξέλιξη θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει την κατάσταση στη Μέση Ανατολή και οι ΗΠΑ να χάσουν έναν πολύτιμο σύμμαχο, αλλά και γιατί η Ουάσιγκτον θέλει να δείξει πως ακόμη «κινεί τα νήματα» στην εν λόγω περιοχή και έχει «τον πρώτο λόγο».
Και για αυτό το λόγο, η πρώην υπουργός Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις είχε δηλώσει ξεκάθαρα πριν από μερικά χρόνια-ξεκαθαρίζοντας την πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή ότι: «Όσον αφορά το ζήτημα της Μέσης Ανατολής, εμείς θα ασχοληθούμε με το μαγείρεμα και η Ευρώπη μπορεί να πλύνει τα πιάτα».
Παράλληλα όμως, υπήρξε και το ζήτημα της άρνησης από την αιγυπτιακή ηγεσία με το σκεπτικό πως «είναι εσωτερικό θέμα της Αιγύπτου» και το κυριότερο: «υπάρχει κυβέρνηση και πρόεδρος και δεν χρειάζεται έξωθεν παρέμβαση για να λυθεί ένα πολιτικό πρόβλημα που αφορά κατ΄ εξοχήν τους Αιγύπτιους». Όπως γίνεται κατανοητό, για την αιγυπτιακή ηγεσία ενδεχόμενη επίσκεψη του Γιώργου Παπανδρέου θα αμφισβητούσε πλήρως την πρωτοκαθεδρία του Χόσνι Μουμπάρακ και θα φαινόταν «αδύναμος» στα μάτια εχθρών και φίλων της Αιγύπτου.
Θα ήταν πολύ εύκολο είτε για την Χίλαρι Κλίντον, είτε για τον υπουργό εξωτερικών οποιασδήποτε «μεγάλης δύναμης» να επισκεφτεί την Αίγυπτο και να ξεκινήσει συνομιλίες με τον Χόσνι Μουμπάρακ για να υπάρξει ένα «βελούδινο διαζύγιο» με την εξουσία. Όμως αυτό θα «έριχνε νερό» στο μύλο αυτών που κατηγορούν τον αιγύπτιο πρόεδρο ως «φιλοδυτική μαριονέτα» και ίσως η κατάσταση να οδηγούνταν σε συγκρούσεις εκτός ελέγχου μετατρέποντας την Αίγυπτο σε «γη του πυρός». Οι αμερικάνοι και οι βρετανοί διπλωμάτες γνωρίζουν άριστα αυτό το παιχνίδι. Και λειτουργούν στο παρασκήνιο, όχι στο προσκήνιο.
Εξάλλου, όπως έχει αποδείξει πολλάκις η διπλωματική ιστορία που αφορά τη Μέση Ανατολή, οι ηγέτες των χωρών της περιοχής προτιμούν το δρόμο της «μυστικής διπλωματίας» με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, παρά τις απευθείας διαπραγματεύσεις υπό το φως της δημοσιότητας, κάτι το οποίο οι Βρυξέλες-και η Αθήνα-δεν έχουν καταλάβει, παρά την έντονη εμπλοκή τους την τελευταία δεκαετία στα τεκταινόμενα στο χώρο της Μέσης Ανατολής.
Από την πλευρά της η Τουρκία αποδεικνύει πως γνωρίζει άριστα το παιχνίδι αυτό και πηγές του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών τονίζουν πως η Αγκυρα δεν έχει καθίσει με «σταυρωμένα χέρια», κινούμενη βέβαια πάντα στο παρασκήνιο και μέσω «ειδικών απεσταλμένων».
Η πρωτοβουλία αυτή λοιπόν της ΕΕ και της Ελλάδας, από τη στιγμή που έγινε γνωστή, ήταν καταδικασμένη να αποτύχει. Όπως και απέτυχε, επιβεβαιώνοντας τη γνωστή φράση του γνωμικογράφου Δημήτρη Καμπούρογλου πως: «Οι διπλωματικοί αντιπρόσωποι των μικρών κρατών ομοιάζουν με τους ταξιδεύοντας παραγγελιοδόχους ειδών, όχι πρώτης ανάγκης».
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου