Σενέρ Λεβέντ: Δυστυχώς, κέρδισε η Τουρκία, έχασαν οι Κύπριοι

Για να πω την αλήθεια, συνέβη κάτι που δεν μπορούσαμε καν να φανταστούμε στην Κύπρο. Αποδυναμώθηκαν οι φωνές που υψώνονται ενάντια στην κατοχή από την ελληνοκυπριακή κοινότητα, ενώ δυνάμωσαν οι φωνές που ακούγονται από την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Εγώ εξεπλάγην, αλλά φαίνεται πως δεν υπάρχει κάτι για να εκπλήσσεται και πολύ κάποιος. Τελικά εμείς είμαστε εκείνοι που ζούμε υπό κατοχή. Η ελληνοκυπριακή πλευρά αποτραβήχτηκε στην ελεύθερη περιοχή. Μας άφησε μόνους με την Τουρκία. Λέγοντας περίπου να πάτε να κόψετε τον λαιμό σας. 

Αν λεγόταν κάτι τέτοιο το 1974, κανείς δεν θα το πίστευε. Τώρα το λένε όλοι άνετα και προπαγανδίζουν γι’ αυτό. Πριν 45 χρόνια θα σας περνούσε καθόλου από το μυαλό ότι ένας Τουρκοκύπριος θα μπορούσε να σταθεί στο πλευρό της Τουρκίας για μία μέρα; Εσείς θα επικρίνετε την Τουρκία. Ο Ελληνοκύπριος θα την υπερασπίζεται. Εσείς θα αποκαλείτε «κατακτητή» την Τουρκία. Θα σας θυμώνει. Θα αντιτίθεστε στον μεταφερόμενο πληθυσμό. Θα σας αποκαλεί «ρατσιστή». Θα σας περνούσε καθόλου από το μυαλό; Ιδού αυτό είναι που λέω ότι δεν θα μπορούσε να το διανοηθεί κανείς πριν από 45 χρόνια. Τώρα πραγματοποιήθηκε! Ό,τι υποφέραμε από τους ρατσιστές και τους σοβινιστές στον βορρά ως αντίπαλοι της κατοχής το υποφέρουμε τώρα και από τους διαμένοντες στον νότο. Μείναμε ανάμεσα σε δύο πυρά.

Υπάρχει και το εξής. Εσείς νομίζετε ότι οι εθνικιστές των δύο πλευρών πάντα αλληλοσυμπληρώνονται, έτσι δεν είναι; Κάνετε λάθος. Αυτοί που ουσιαστικά αλληλοσυμπληρώνονται είναι οι εθνικιστές στον βορρά και εκείνοι που δεν επιτρέπουν να λεχθεί τίποτα για την Τουρκία. Μας επιτίθενται αποκαλώντας μας «εχθρούς της Τουρκίας». Είχαμε συνηθίσει με τους διαμένοντες στον βορρά. Ακόμα δεν μπορέσαμε να συνηθίσουμε με τους διαμένοντες στον νότο.

 Όταν τους απευθύνουμε μια τέτοια κατηγορία, μας απαντούν με παρόμοιο τρόπο. «Γίνατε ένα με τους εθνικιστές στον νότο». Αλλά δεν υπάρχει κάτι περίεργο σε αυτό. Όλοι έχουν πρωταρχικούς στόχους. Είμαστε και οι δύο ενάντια στην κατοχή. Και οι δύο υποστηρίζουμε την ενωμένη Κύπρο. Και οι δύο θέλουμε μια ανεξάρτητη και κυρίαρχη Κύπρο. Καλά, οι Ελληνοκύπριοι εθνικιστές θεωρούν την τουρκοκυπριακή κοινότητα απλή μειονότητα; Θέλουν μόνο να γίνουμε μπάλωμα στη δημοκρατία; Τότε ακριβώς θα χωρίσουν οι δρόμοι μας. Ο καθένας θα πάρει τον δρόμο του. Όμως, τι κοινός στόχος μπορεί να υπάρχει με τους εθνικιστές μας και με όσους δεν επιτρέπουν να λεχθεί τίποτα για την Τουρκία; Οι οπαδοί της μητέρας πατρίδας στον βορρά. Δεν μπορούν ποτέ να αποκοπούν από την Τουρκία. Θέλουν να παραμείνει εσαεί ο τουρκικός στρατός στο νησί. Άραγε αυτό θέλουν και οι διαμένοντες στον νότο;

Κοντολογίς συμβαίνει το εξής: Τα χαρτιά του 1974 γύρισαν ανάποδα. Κέρδισε η Τουρκία. Έχασαν οι Ελληνοκύπριοι. Οι δε Τουρκοκύπριοι αφανίστηκαν! Οι Ελληνοκύπριοι έχουν μόνο εδαφικές απώλειες. Στα υπόλοιπα θεωρείται ότι έχουν κερδίσει και αυτοί. Η Κυπριακή Δημοκρατία έγινε εξολοκλήρου Ελληνική Δημοκρατία. Στο νησί έμεινε μόνο μια κοινότητα που έχει αναγνωρισμένο κράτος. Οι Ελληνοκύπριοι. 

Η βλάβη του 1974 ξεπεράστηκε με οικονομική βοήθεια. Άφησαν τον κατακτητή πάνω στο δικό μας κεφάλι. Αποτραβήχτηκαν στα ελεύθερα εδάφη. Άφησαν την επιστροφή στα εδάφη που έχασαν σε ακαθόριστο χρόνο. Μεγάλωσαν μια γενιά που δεν νοσταλγεί πλέον την Κερύνεια, την Αμμόχωστο, το Βαρώσι και τη Μόρφου. Έμαθαν να ζουν ευτυχισμένοι σε μια μισή Κύπρο. Ενώ εμείς παραδώσαμε στην Τουρκία όσα είχαμε στον βορρά ζαλισμένοι από τη μέθη του πλιάτσικου. Είπαμε εντάξει στον πληθυσμό που μετέφερε. Τώρα δεν ξέρουμε καν αν είναι περισσότεροι από εμάς. Όταν πονέσαμε, φωνάξαμε για βοήθεια. Αλλά οι επαναστάτες ανάμεσά μας υπερασπίστηκαν από τον πληθυσμό, είπαν ότι ο αγώνας είναι ταξικός, ενέπλεξαν και τον ιμπεριαλισμό και μας φίμωσαν. Μας απαγορεύθηκε να λέμε «εκ Τουρκίας» ακόμα και στα εγκλήματα. Μας κατηγόρησαν για «κυπριακό εθνικισμό». Μας αποκάλεσαν «ρατσιστές». Αφανιστήκαμε. Δεν μας απέμεινε δύναμη. Δεν έχουν δύναμη να τα βγάλουμε πέρα με όλους. Προσφέρθηκαν στον κατακτητή μέσα σε χρυσό δίσκο αγαθά που δεν θα μπορούσε καν να φανταστεί ούτε ο ίδιος. Όπως πάνε τα πράγματα θα μετατραπούμε σε μια κοινότητα εγκλωβισμένη στην ίδια την πατρίδα μας… Ακριβώς όπως τους Ελληνοκύπριους στην Καρπασία.

Μετά από 45 χρόνια η Τουρκία μπορεί να γιορτάσει την πραγματική της νίκη στο νησί. Δεν απέμειναν και πολλοί που της αντιστέκονται. Απέκτησε μια σοβαρή μάζα υποστηρικτών και στα δύο μισά του νησιού. Τις προάλλες ένας Ελληνοκύπριος φίλος μου είπε: «Θέλω να έρθει ο Ερντογάν και να πάρει και αυτό το μισό του νησιού». Όχι επειδή θέλει να γίνει κάτι τέτοιο. Επειδή θύμωσε πολύ με όσους δεν αφήνουν να λεχθεί τίποτα εναντίον της Τουρκίας στην κοινότητά του. Αυτή ήταν ουσιαστικά μια επανάσταση. Κάτι τέτοιο είδα να συμβαίνει τόσο σε άλλους Ελληνοκύπριους όσο και σε μερικούς Τουρκοκύπριους. Το 1974 και την περίοδο μετά από αυτό, ήταν πολύ σημαντικοί για τους Ελληνοκύπριους οι Τουρκοκύπριοι που αντιτίθεντο στην τουρκική κατοχή. Αυτό τέλειωσε. Τότε διδόταν ευχαρίστως διαβατήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας στους Τουρκοκύπριους που ήθελαν να πάρουν. Και αυτό τέλειωσε. Δεξιοί και αριστεροί έφαγαν την Κύπρο όλοι μαζί. Στο τέλος αυτό ήταν πολύ γλυκό για εκείνους που συνήθισαν να είναι εντολοδόχοι και δούλοι. Πραγματοποιήθηκε και στην Κύπρο ένα σύνδρομο της Στοκχόλμης. Ποιος θα μείνει για το αύριο; Εσείς δεν θα μείνετε. Θα μείνουν μόνο όσοι αντιστέκονται!
Εφημερίδα Πολίτης Κύπρου

πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.