Του Yusuf Kaplan,* εφ. Yeni Şafak
Μετάφραση: Σάββας Καλεντερίδης
Όταν είπα ότι «Με τη Ρωσία δεν κόβονται οι σχέσεις, η Ρωσία είναι χώρα άξονας για την Τουρκία. Για να μην μείνουμε μόνοι μας αύριο, αν έχουμε προβλήματα με τη Δύση, πρέπει να ελαττώσουμε τους εχθρούς μας, να αυξήσουμε τους συμμάχους μας, και γι’ αυτό θα πρέπει να ακολουθήσουμε στρατηγική ισορροπιών», ορισμένοι άρχισαν να με πυροβολούν.
Όμως, δυστυχώς, και η Συρία και οι τουρκικές δημοκρατίες είναι η πίσω αυλή της Ρωσίας. Γι’ αυτόν το λόγο η επιρροή που ασκεί η Ρωσία και στη Συρία και τις τουρκικές δημοκρατίες είναι πολύ μεγαλύτερη και βαθύτερη απ’ όσο εμείς νομίζουμε.
Για το λόγο αυτόν το πρόβλημα της Συρίας θα λυθεί από τούδε και στο εξής... Επίσης, το δίκτυο της τρομοκρατικής οργάνωσης του Γκιουλέν, που είχε στηθεί για να αλώσει τις τουρκικές δημοκρατίες, θα το εξαρθρώσουν.
Και θα ανοίξει ο δρόμος για την Τουρκία... Επιτέλους.
Η πρώτη μεγάλη Ισλαμική Ένωση πραγματοποιήθηκε με την ένωση των Σελτζούκων με τους Οθωμανούς.
Το μακροπρόθεσμο σχέδιο της Τουρκίας, σε κάθε περίπτωση, πρέπει να είναι η επίτευξη της Ισλαμικής Ένωσης. Η Ισλαμική Ένωση τώρα μπορεί να φαντάζει σαν όνειρο, όμως το μοναδικό κλειδί που μπορεί να εξασφαλίσει όχι μόνο στη χώρα μας και την περιοχή μας, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο, ειρήνη, ασφάλεια και σταθερότητα, είναι η Ισλαμική Ένωση.
Αυτά δεν είναι κούφια λόγια. Το αντίθετο, είναι μια πραγματικότητα που μας την επιβεβαιώνει η ίδια η ιστορία. Με τις ηγετικές ικανότητες του Melikşah, την ευφυΐα του βεζίρη Nizamülmülk και την ορμητικότητα του Gazâlî, σε ένα τέταρτο του αιώνα σπάρθηκε ο σπόρος, με αποτέλεσμα, σε τρεις ηπείρους, με επίκεντρο τη δική μας περιοχή, να εξασφαλιστεί σε εύρος, συνέχεια, όραμα, και με έναν τρόπο που δεν υπάρχει παρόμοιος στην ιστορία, η Ισλαμική Ένωση.
Αυτή η απίθανη ένωση που πέτυχαν από κοινού οι Σελτζουκίδες, οι Γκαζνελίδες και οι Εγιουπίδες στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, έβαλε τα θεμέλια για τη μεγαλύτερη και πιο μακρόχρονη ένωση στην ιστορία.
Η συγκρότηση της ραχοκοκαλιάς της Ένωσης άλλαξε το ρου της ιστορίας της ανθρωπότητας
Με άλλα λόγια, η μετάβαση από τους Σελτζουκίδες στους Οσμανλίδες, που έγινε μέσω της ένωσης όλων των μουσουλμανικών ομάδων, αποτέλεσε τη ραχοκοκαλιά της μεγάλης Ισλαμικής Ένωσης, μια πολιτισμική εκτόξευση που δεν άλλαξε μόνο την ιστορία του Ισλάμ, αλλά ολόκληρης της ανθρωπότητας.
Αυτή η μεγαλειώδης πολιτισμική εκτόξευση, που άρχισε επί Σελτζουκιδών και έφθασε στο απόγειό της επί Οσμανλίδων, για πρώτη και τελευταία φορά στην ιστορία χάρισε επί χίλια χρόνια την πραγματική ειρήνη και την ευημερία σε μια περιοχή που εκτεινόταν σε τρεις ηπείρους. Και το σημαντικότερο, πραγματοποίησαν ένα πολιτισμικό θαύμα το οποίο δεν έχει γίνει αντιληπτό και δεν έχει ξεπεραστεί μέχρι σήμερα, αφού κατάφεραν να αποδείξουν πως είναι δυνατόν να συμβιώνουν ειρηνικά και αγαπημένα διαφορετικές θρησκείες και πολιτισμοί, σε αντίθεση με τη Δύση, που θέλει να καταστρέφει ό,τι διαφορετικό!
Όσον αφορά εκείνους τους ανιστόρητους διανοούμενους που εμφορούνται από τις ξοφλημένες εκσυγχρονιστικές ιδέες και μας καλούν σήμερα να ακολουθήσουμε ως μοναδικό δρόμο, για να μπορέσουν να συμβιώσουν ειρηνικά διαφορετικές θρησκείες και πολιτισμοί το κοσμικό κράτος, τους καλώ να μελετήσουν γονατιστοί αυτή την υπέροχη ιστορία των χιλίων χρόνων της Ισλαμικής Ένωσης.
Ο εκκοσμικισμός είναι ένας χαλινός, έχουμε ανάγκη από μια ψυχική ανάταση που θα θηλάζει άγιο γάλα από τη Μεδίνα
Πρέπει να είναι μια ψυχική ανάταση που θα στηρίζεται σε πνεύμα και αρχές που θα είναι στον αντίποδα και θα διαχωρίζονται από την εμπειρία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, από την εμπειρία του πολιτισμού της Κίνας και της Ινδίας, αλλά και από τον πολιτισμό της Δύσης, ο οποίος επικρατεί στον κόσμο επί τέσσερις αιώνες και πίνει το αίμα του κόσμου, ενώ ταυτοχρόνως καταστρέφει όλους τους πολιτισμούς. Μια πελώρια και υπέροχη ψυχική ανάταση που θα τρέφεται και θα τρέφει όλους τους πολιτισμούς
Γι’ αυτόν το λόγο κανείς να μη μας λέει φορτικά ότι «ο εκκοσμικκισμός είναι εκ των ων ουκ άνευ, ότι τον χρειαζόμαστε για να προστατέψουμε τη διαφορετικότητα». Ας ερευνήσουν σε βάθος αυτή την ψυχική και πνευματική ανάταση που λέμε, η οποία περιμένει να την ανακαλύψουμε ξανά, να την ανανεώσουμε και να την διευρύνουμε.
Και δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ποτέ το εξής:
Ο εκκοσμικισμός είναι ένας χαλινός που μας τον πέρασαν στο λαιμό μας και έχει ως στόχο να φρενάρει αυτή την ψυχική και πνευματική ανάταση των χιλίων χρόνων.
Εμείς δεν μπορούμε να πάμε πουθενά με τον εκκοσμικισμό. Αν επιμείνουμε στον εκκοσμικισμό, δεν θα έχουμε καταφέρει τίποτε άλλο από το να καταστρέψουμε το πνεύμα και την ψυχή που δίνει στο λαό μας το Ισλάμ, το οποίο μας δίνει τη δυνατότητα να δημιουργούμε εμείς την Ιστορία· ο εκκοσμικισμός δεν κάνει τίποτε άλλο από το να ξεραίνει τις ρίζες και τις πηγές αυτού του πνεύματος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να απασχολούμε το λαό με επίπλαστα προβλήματα, φρενάροντας με τον τρόπο αυτόν την πορεία του προς την Ιστορία.
Ο εκκοσμικισμός δεν είναι μια εμπειρία που ανήκει σ’ εμάς. Είναι ένα πρότζεκτ που έχει εισαχθεί ειδικά διαμορφωμένο από το εξωτερικό, μια έννοια που αμφισβητείται ακόμα και στη Δύση. Και δεν υπάρχει κάποιο παράδειγμα από το παρελθόν που να δείχνει ότι μπορείς να γράψεις Ιστορία με εισαγόμενα πρότζεκτ.
Πρώτα θα «σπάσουμε το κύμα» και μετά θα δημιουργήσουμε εμείς το δικό μας κύμα
Πρέπει να αντιληφθούμε την κατάσταση. Εδώ και δυο αιώνες ο ισλαμικός κόσμος δεν είναι ανεξάρτητος, είναι δούλος των Δυτικών. Πρώτα θα πρέπει η Τουρκία να βρει την τροχιά που της αξίζει στην Ιστορία και να οδηγήσει τον ισλαμικό κόσμο στην ανεξαρτησία.
Θα πρέπει να υλοποιήσουμε, βήμα προς βήμα, εκείνες τις βραχυπρόθεσμες, μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες στρατηγικές που θα επιτρέψουν στην Τουρκία να βρει και να καθήσει στην ιστορική της τροχιά, να ισχυροποιηθεί πνευματικά, πολιτικά και οικονομικά, για να μπορέσει να απελευθερώσει τον ισλαμικό κόσμο από τα δεσμά.
Το ερώτημα είναι το εξής: Τι θα πρέπει να γίνει και πώς θα πρέπει να κινηθούμε σ’ αυτήν την μεταβατική περίοδο;
Θα το εξηγήσουμε εν ολίγοις. Πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να αναπτύξουμε μια φιλοσοφία της Ιστορίας, η οποία θα είναι ριζοσπαστική και οικουμενική. Η βασική αρχή μιας τέτοιας φιλοσοφίας, που ανέπτυξα, με κεντρικό άξονα το Ισλάμ και τη σουνιτική πίστη, είναι η εξής:
Πρώτα θα σπάσουμε το κύμα που έρχεται κατά πάνω μας, και θα ξεκαθαρίσουμε την ήρα από το στάρι. Αυτή είναι η περίοδος της Μέκκας.
Μετά θα δημιουργήσουμε το δικό μας κύμα και θα βάλουμε τους ακρογωνιαίους λίθους του οικοδομήματος. Αυτή θα είναι η περίοδος της Μεδίνας.
Μόνον αφού ολοκληρώσουμε αυτές τις δυο πορείες, θα μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε ένα πολιτισμικό άλμα, για να μπορέσουμε στη συνέχεια να κάνουμε τα βήματα που θα εξασφαλίσουν την ενότητα και την ανεξαρτησία του ισλαμικού κόσμου.
Ο Σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ, που ακολούθησε την στρατηγική των ισορροπιών, ήταν ελεγχόμενος από τους ξένους;
Φυσικά και δεν εμπιστευόμαστε ποτέ εξ ολοκλήρου τη Ρωσία και τους Δυτικούς. Όμως το να χαρακτηρίζει κανείς την ανάπτυξη των σχέσεων με τη Ρωσία ως πολιτική υποτελούς, είναι λάθος.
Ο Σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ ήταν ελεγχόμενος από τους ξένους; Ήταν ένας σοφός στην πολιτική των ισορροπιών. Όλα αυτά είναι ανοησίες. Παρακαλώ, να βάλουμε επιτέλους το μυαλό μας να δουλέψει.
Η Τουρκία είναι ένα κοσμικό κράτος. Το ξαναλέω. Ο εκκοσμικισμός είναι ένα χαλινάρι, ένα καπίστρι στο λαιμό της Τουρκίας. Γι’ αυτό επί έναν αιώνα σέρνουν από τη μύτη ένα ολόκληρο έθνος.
Γι’ αυτό λέω ότι τώρα ξαναδίνουμε έναν αγώνα ανεξαρτησίας. Για να απαλλαγούμε από τα χαλινάρια και από τα καπίστρια με τα οποία μας σέρνουν από τη μύτη.
Η Τουρκία είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει στρατηγική ισορροπιών μέχρι να βρει και να καθήσει στην ισλαμική της ιστορική τροχιά και να ισχυροποιηθεί από κάθε άποψη.
Γι’ αυτό οι σχέσεις που αναπτύχθηκαν πρόσφατα, στα πλαίσια της στρατηγικής των ισορροπιών με τη Ρωσία, θα μας δώσουν τη δυνατότητα μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα να βρεθούμε σε μια τέτοια θέση και να αποκτήσουμε τη δυνατότητα να διαμορφώσουμε εμείς τις ισορροπίες που θα καθορίζουν την ιστορική πορεία της περιοχής αλλά και ολόκληρου του κόσμου.
Συμπερασματικά, εκείνοι που αντιτίθενται σε όσα αναφέρω στο παρόν άρθρο, δεν μπορεί να είναι «διανοούμενοι», είναι «σκοτεινά χαλινάρια και καπίστρια», που φράσσουν την πορεία αυτής της χώρας προς το μέλλον.
*Ο Γιουσούφ Καπλάν είναι πολιτικός διανοούμενος ισλαμικής απόκλισης, από τους ανθρώπους που επεξεργάζονται τη νέα πολιτικοθρησκευτική ιδεολογία της Τουρκίας, που αποτελεί στοιχείο του νέου στρατηγικού δόγματος.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου