Η κυπριακή κυβέρνηση προσδοκά και προτιμά τη συνεκμετάλλευση του φυσικού αερίου με την Τουρκία. Επί του παρόντος οι συμφωνίες με το Ισραήλ είναι μετέωρες…
Οι Ισραηλινοί εκτιμούν ότι τόσο η συμφωνία της Κύπρου με την Ντέλεκ όσο και η υπόθεση του τερματικού για την υγροποίηση του φυσικού αερίου βρίσκονται μετέωρες για δύο λόγους:
Πρώτον, ένεκα της δέσμευσης την οποία ανέλαβε η κυβέρνηση προς τη Ρωσία, μετά την παροχή δανείου ύψους 2,5 δισ. ευρώ με επιτόκιο 4,5%.
Οι Ρώσοι δεν επιθυμούν να δουν το Ισραήλ να συμμετέχει στην ευρωπαϊκή αγορά, όπου η Μόσχα διατηρεί μονοπωλιακή σχέση.
Δεύτερον, υπάρχουν δεσμεύσεις του Προέδρου Χριστόφια προς τα Ην. Έθνη και τους Τουρκοκυπρίους να καθυστερήσει όσο το δυνατόν περισσότερο η εκμετάλλευση του φυσικού αερίου για να διευκολυνθεί και η τουρκική πλευρά.
Συναφείς με το θέμα είναι οι δηλώσεις του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια μετά την επίσκεψή του στην εξέδρα της Noble την περασμένη Δευτέρα. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας δεν αναφέρθηκε μόνο σε συνεκμετάλλευση με τους Τουρκοκυπρίους, αλλά και με την Τουρκία. Πρόκειται για τη φόρμουλα του αγωγού από την Κύπρο προς την Τουρκία, ειδικά σε περίπτωση λύσης. Την αντίληψη αυτή προωθεί επίσημα η υπουργός Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού, Πραξούλλα Αντωνιάδου και τη διατυπώνουν ανεπίσημα και παρασκηνιακά και άλλοι υπουργοί της κυβέρνησης Χριστόφια στο εξωτερικό για να δείξουν την καλή θέληση της Λευκωσίας.
Οι Ισραηλινοί απορρίπτουν την επιλογή να μεταφέρουν αγωγό από τα οικόπεδα Λεβιάθαν ή και το Ταμάρ στην Τουρκία, επειδή θεωρούν μια τέτοια κίνηση λανθασμένη. Διότι, όπως εκτιμούν, θα γίνουν εξαρτώμενοι από μια περιφερειακή δύναμη, όπως είναι η Τουρκία. Για τους ίδιους λόγους το Ισραήλ δεν προχωρεί σε συμφωνία με την Αίγυπτο.
Οι δηλώσεις του Προέδρου Χριστόφια για συνεκμετάλλευση με την Τουρκία συνιστούν ακόμη ένα τολμηρό βήμα υπό τη μορφή δέλεαρ προς την Άγκυρα για λύση του Κυπριακού. Ποια όμως λύση προσφέρει ο Πρόεδρος της Κύπρου;
Δίδει στην τουρκική πλευρά το κίνητρο της συνεκμετάλλευσης, προκειμένου να αποδεχθεί η Άγκυρα μια μορφή λύσης που θα στηρίζεται σε δύο συνιστώντα κράτη και εκ περιτροπής Προεδρία με σταθμισμένη ψήφο.
Τόσο η εκ περιτροπής Προεδρία όσο και η σταθμισμένη ψήφος, καθώς και η ομοσπονδία των συνιστώντων κρατών αποτελούν τουρκικές θέσεις (!), οι οποίες υιοθετήθηκαν από τον Πρόεδρο Χριστόφια υπό το πρόσχημα του συμβιβασμού.
Δηλαδή, ο κύπριος Πρόεδρος ρίχνει στο τραπέζι το χαρτί της συνεκμετάλλευσης για να πείσει την Τουρκία να δεχθεί μια από τις μορφές λύσης που έχουν διχοτομικό τουρκικό χαρακτήρα.
Η κ. Αντωνιάδου διαβεβαιώνει τους Ισραηλινούς ότι μελετώνται οι προτάσεις τους, όμως, από την άλλη πλευρά, οι Ισραηλινοί διατυπώνουν επιφυλάξεις. Θεωρούν, βεβαίως, ότι επί του παρόντος δεν έχουν άλλη επιλογή από την Κύπρο εκτός και αν λύσουν το πρόβλημα:
1. Της υγροποίησης με πλωτές μονάδες. Πρόκειται για επιλογή ιδιαίτερα δαπανηρή.
2. Χώρου και οικολογίας που έχουν οι ίδιοι στη χώρα τους.
Το τρίτο και το τέταρτο σενάριο περιστρέφονται γύρω από την πιθανότητα αλλαγής της κατάστασης στην Αίγυπτο και την Τουρκία και τη δημιουργία θετικότερων συνθηκών συνεργασίας με το Ισραήλ. Υπό αυτές, όμως, τις συνθήκες η Κύπρος θα χάσει το πλεονέκτημα που διαθέτει σήμερα ως προς το Ισραήλ, προκειμένου να συνάψει μια στρατηγική συμμαχία σε ενεργειακό, οικονομικό, εμπορικό και ναυτιλιακό επίπεδο.
Μια συμμαχία που είναι πρόδηλο ότι θα λειτουργεί αντισταθμιστικά προς τους ηγεμονικούς σχεδιασμούς της Τουρκίας και θα διατηρεί τις ισορροπίες στην περιοχή.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου