Στην Ευρώπη και σε άλλες περιοχές της υφηλίου να θεωρούμε ως πολυτιμότερο το χρυσάφι ή το μαύρο χρυσό, δηλαδή, το πετρέλαιο. Στη Μέση Ανατολή, όμως, αυτό που δεν υπάρχει σε αφθονία είναι το νερό. Σε μια άνυδρη γεωγραφική περιοχή του κόσμου αυτό θεωρείται το «χρυσάφι» και η απουσία ή ανισοκατανομή του αποτελεί εστία συγκρούσεων ή διενέξεων, και όποιος το ελέγχει διαθέτει ένα πολύ ισχυρό «όπλο» στα χέρια του.
Οι Financial Times δημοσίευσαν ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για την έλλειψη πηγών νερού που αντιμετωπίζει το Ισραήλ και το πως προσπαθεί να λύσει το σοβαρό αυτό ζήτημα. Ταυτόχρονα, λόγω του ότι και η χώρα μας αντιμετωπίζει αντίστοιχο πρόβλημα, ειδικά στα νησιά, θα αναρωτηθούμε γιατί δεν έχει υπάρξει τόσα χρόνια τεχνολογική επένδυση στον τομέα αυτό, που αποτελεί και μέρος της «πράσινης οικονομίας». Ας ελπίσουμε ότι η επίσκεψη του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Γιώργου Παπακωνσταντίνου, στο Ισραήλ και η συνάντησή του με τους ομολόγους του θα δώσει τη δυνατότητα ανάπτυξης της χώρας μας.
Ακολουθεί η μετάφραση του άρθρου:
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου