Στην τελική ευθεία της ρήξης με το Κεμαλικό Κατεστημένο Βρίσκεται ο Ερντογάν σύμφωνα με δημοσίευμα της φιλοκυβερνητικής Ζαμάν της περασμένης Παρασκευής: Δημοψήφισμα για Νέο Σύνταγμα τον Απρίλιο και πρόωρες εκλογές την άνοιξη του 2011.Συρρίκνωση της δυνατότητας του Συνταγματικού δικαστηρίου να διαλύει πολιτικά κόμματα, κατάργηση του ορίου του 10% των ψήφων για είσοδο πολιτικού κόμματος στη Βουλή.... χειραφέτηση της Δικαιοσύνης από τον έλεγχο της κυβέρνησης, καθιέρωση του θεσμού του επιτρόπου του Πολίτη στις ευρωπαϊκές προδιαγραφές: Τα παραπάνω αθροιστικά δεν θα αποτελούν μόνον ρήξη με το Σύνταγμα που επέβαλε η Δικτατορία Εβρέν το 1982 αλλά θα σηματοδοτούν το οριστικό τέλος της πεφωτισμένης δεσποτείας που ίδρυσε ο Κεμάλ το 1923, η οποία μετά τον θάνατό του εξελίχθηκε σε δικτατορία των μηχανισμών άμυνας και ασφάλειας.
Το Κεμαλικό Κατεστημένο – Βαθύ Κράτος βρίσκεται στη γωνία και αντιδρούν σπασμωδικά όπως φάνηκε τόσο από την απόφαση του συνταγματικού δικαστηρίου της περασμένης Πέμπτης που ακύρωσε το μεταρρυθμιστικό πακέτο που παρέπεμπε την τέλεση αδικημάτων από στρατιωτικούς εν καιρώ ειρήνης σε πολιτικά δικαστήρια, αλλά και η φαιδρή ανακοίνωση του Γενικού Επιτελείου της ίδιας μέρας που ισχυριζόταν ότι το σχέδιο προβοκατόρικων ενεργειών που θα διευκόλυναν πραξικόπημα κατά του Ερντογάν την άνοιξη του 2003 ήταν σενάριο άσκησης.
Το κύμα των αποκαλύψεων από την υπόθεση Εργκενέκον μέχρι τις πρόσφατες αποκαλύψεις έχει προκαταβολικά απαξιώσει κάθε δυνατή προσπάθεια εκτροπής στο κρίσιμο διάστημα μέχρι τον Απρίλιο: Κάθε έκρηξη βόμβας, ένταση στο Αιγαίο, επίθεση Κούρδων ανταρτών στην Ν.Α περιοχή της χώρας είναι βέβαιο ότι θα καταγράφεται από την κοινή γνώμη ως ενέργεια που σχεδιάσθηκε στους διαδρόμους του Γενικού Επιτελείου.
Το πιο κρίσιμο ίσως μέρος των μεταρρυθμίσεων είναι η κατάργηση του περιορισμού του 10% για την είσοδο κόμματος στη Βουλή: Είναι φανερό ότι ο Ερντογάν δεν ενδιαφέρεται απλά και μόνο να παρατείνει την πολιτική ηγεμονία του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ αλλά να διαμορφώσει ένα νέο πολιτικό σκηνικό με νέες πολιτικές δυνάμεις που να στηρίζουν την είσοδο της χώρας σε περίοδο αυθεντικού εκδημοκρατισμού.
Είναι σαφές ότι αν γίνει ομαλά το δημοψήφισμα, εγκριθεί το Νέο Σύνταγμα και κερδίσει Ερντογάν τις εκλογές του 2011 είτε με αυτοδυναμία είτε σε συμμαχία με νέες μεταρρυθμιστικές δυνάμεις, τότε ανοίγει ο δρόμος για την διαμόρφωση ενός νέου τοπίου στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που από το 2002 και μετά, μαζί μ το Κυπριακό, έχουν γίνει ένα από τα πεδία αντιπαράθεσης του Πολιτικού Ισλάμ με το Κεμαλικό Κατεστημένο.
Αν ο Ερντογάν κερδίσει το στοίχημά του θα έχει ολοκληρώσει μετά από τρεις σχεδόν δεκαετίες τις μεταρρυθμίσεις που άρχισε ο Οζάλ το 1983, όταν με τις οικονομικές του μεταρρυθμίσεις τερμάτισε τον ελεγχόμενο από τους στρατιωτικούς κρατικό χαρακτήρα της Οικονομίας και ανέδειξε νέα επιχειρηματική ηγεσία αλλά κυρίως μια νέα δυναμική μεσαία τάξη, δημιούργησε δηλαδή το κοινωνικό υπόβαθρο στο οποίο στηρίχθηκε η δυναμική του εκδημοκρατισμού που έφερε τον Ερντογάν και το ΑΚΡ στην Εξουσία τον Νοέμβριο του 2002.
Στη νέα κοινωνική πραγματικότητα η Δικτατορία των Μηχανισμών πρόβαλλε ως αναχρονισμός υψηλού κόστους. Άλλωστε η σταδιακή συρρίκνωση της κοινωνικής αποδοχής του στρατιωτικού παρεμβατισμού ήταν η παράμετρος που επέτρεψε στον Ερντογάν να κυριαρχήσει σε μια μάχη μακράς διαρκείας
Δημοσίευση σχολίου