Τέσσερις νέες κοπέλες που… γκρέμισαν ανδρικά κάστρα
Τα ανδροκρατούμενα κάστρα της… στολής καταρρέουν με θόρυβο, όπως αυτός που κάνει το Phantom που πιλοτάρει η 25χρονη Ιωάννα! Η ισότητα είναι κάτι που αποδεικνύεται στην πράξη για τα κορίτσια που υπηρετούν στην Πολεμική Αεροπορία ή στις φρεγάτες του Πολεμικού Ναυτικού, στο Αστυνομικό Τμήμα της Ομόνοιας ή στα άρματα του Ελληνικού Στρατού. Και είναι τα ίδια κορίτσια που θα μπορούσαν να κάνουν καριέρα στο μόντελινγκ, στη διαφήμιση, στις γραφικές τέχνες ή στο μάρκετινγκ. Απλά επέλεξαν να ζήσουν το όνειρό τους στην πραγματικότητα, σε πείσμα παλαιολιθικών αντιλήψεων και κοινωνικών ταμπού.... Η Ευαγγελία, η Μαρία, η Ιωάννα και η Αφένδρα είναι τέσσερις νέες κοπέλες που θα μπορούσες να συναντήσεις στο διπλανό τραπέζι σε μια καφετέρια, είναι όμως και μέλη των Σωμάτων Ασφαλείας της χώρας και πετούν αεροπλάνα, διώκουν το έγκλημα, κυβερνούν πολεμικά πλοία και χειρίζονται πυραύλους με την ίδια επιτυχία που κάνουν και οι άνδρες συνάδελφοί τους.
Ιωάννα Χρυσαυγή, Υποσμηναγός (Ι) της Πολεμικής Αεροπορίας< «Είμαι περήφανη που πετάω!»
Η Ιωάννα είναι 25 ετών και είναι η πρώτη Ελληνίδα πιλότος μαχητικού αεροσκάφους, ενός φωτογραφικού Phantom RF-4 της 348ης Μοίρας Τακτικής Αναγνωρίσεως της αεροπορικής βάσης Λάρισας. Μετρά περίπου 160 ώρες πτήσης ως συγκυβερνήτης και σε 3-4 χρόνια αναμένεται να γίνει κυβερνήτης, όμως η Ιστορία ήδη την έχει καταγράψει. Ο λόγος; Ανήκει σε μια σημαντική γυναικεία ελίτ, στην ομάδα των πρώτων γυναικών που αποφοίτησαν από τη Σχολή Ικάρων. «Δεν ήμουν το κορίτσι που έλεγε από μικρή ηλικία ότι θέλει να γίνει πιλότος. Απλά ήξερα ότι η Σχολή Ικάρων είναι μια πάρα πολύ καλή σχολή και επειδή ήμουν πολύ καλή μαθήτρια τη δήλωσα. Δεν ήξερα τότε τι με περίμενε», θυμάται τώρα η υποσμηναγός.
«Το να βρίσκεσαι μέσα σε ένα αεροπλάνο και να πετάς είναι για μένα μια μοναδική ευκαιρία. Δεν το βλέπω σαν επάγγελμα, αλλά σαν εμπειρία ζωής και δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνω τώρα».Η υποσμηναγός μας πέρασε τη σκληρή και απαιτητική εκπαίδευση των ιπτάμενων και άλλαξε τον τρόπο ζωής της με την είσοδό της στην Ικάρων. «Οι δυσκολίες που αντιμετώπισαν όλοι όσοι μπήκαν στη σχολή, είτε είναι γυναίκες είτε άνδρες, είναι ότι μπαίνεις από ένα χαλαρό περιβάλλον σε ένα περιβάλλον στρατιωτικό, όπου ξαφνικά πρέπει να μάθεις να ζεις με πειθαρχία, να ζεις και να σέβεσαι κάποιους κανόνες, να υπακούς σε διαταγές και, το πιο σημαντικό, είναι ότι δεν έχεις ωράριο. Όταν είσαι σε μια Μοίρα πρέπει να είσαι stand by επί εικοσιτετραώρου βάσεως σε οτιδήποτε χρειαστεί η υπηρεσία. Είσαι κάτι σαν γιατρός, ο οποίος είναι σε ετοιμότητα σε καθημερινή βάση», αναφέρει. Παρά τις απαιτήσεις του ιδιαίτερου επαγγέλματός της, η Ιωάννα Χρυσαυγή προτρέπει όσες κοπέλες μοιράζονται το όνειρό της να το τολμήσουν: «Ανεξάρτητα από τις δυσκολίες και τους κινδύνους του επαγγέλματος, αν με ρωτούσε μια κοπέλα κατά πόσο να ακολουθήσει τα βήματά μου, εγώ θα της έλεγα να το δοκιμάσει αν πραγματικά το επιθυμεί και ότι δεν χρειάζεται να απογοητευτεί αν αντιμετωπίσει κάποια δυσκολία. Σημασία έχει να το δοκιμάσει και να πιστέψει ότι μπορεί να το κάνει».
Αφένδρα Οικονόμου, Ανθυποπλοίαρχος Πολεμικού Ναυτικού
«Από τις 365 μέρες του χρόνου, τις 200 είμαι σε αποστολές»
Η 26χρονη Αφένδρα Οικονόμου δεν κατάγεται από ναυτική οικογένεια, η αγάπη της όμως για τη θάλασσα, αλλά και η επιθυμία της να υπηρετήσει την πατρίδα, από την πιο μάχιμη θέση που θα μπορούσε, την οδήγησαν να επιλέξει στις Πανελλήνιες Εξετάσεις τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Σήμερα, 8 χρόνια μετά την εισαγωγή της, η Αφένδρα με περηφάνια μας αποκαλύπτει ότι πήρε προαγωγή και πλέον έχει το βαθμό της Ανθυποπλοιάρχου.
Η Αφένδρα, στην αρχή της στρατιωτικής της ζωής, αντιμετώπισε δυσκολίες και «σκουριασμένα μυαλά». «Αρχικά, όταν μπήκα στη σχολή, υπήρξαν κάποιες δυσκολίες και διακρίσεις. Ήταν έντονο το αίσθημα της αμφισβήτησης του κατά πόσο μια γυναίκα μπορεί να τα καταφέρει σε ένα περιβάλλον καθαρά ανδροκρατούμενο. Στη συνέχεια όμως τα πράγματα άλλαξαν. Σε αυτό, βέβαια, συνέβαλε και το γεγονός ότι δεν το έβαλα κάτω. Συνέχισα να προσπαθώ και, μέσα από τα καθήκοντα που κλήθηκα να φέρω εις πέρας, απέδειξα ότι μπορώ να τα καταφέρω εξίσου καλά με τον άνδρα συνάδελφό μου», λέει η 26χρονη Ανθυποπλοίαρχος. Γυναίκες και άνδρες αντιμετωπίζουν τις ίδιες προκλήσεις στο επάγγελμα, ακολουθούν την ίδια εκπαίδευση και βιώνουν τις ίδιες καταστάσεις και τις ίδιες ανησυχίες, γεγονός που ρίχνει τα τείχη. «Με τους άνδρες συναδέλφους μου συνεργαζόμαστε άψογα και αισθανόμαστε το ίδιο περήφανοι σε κάθε προβολή της σημαίας και της πατρίδας μας στο εξωτερικό», επισημαίνει.«Είμαστε συνεχώς σε ταξίδια, είτε στο εξωτερικό είτε στην Ελλάδα. Από τις 365 ημέρες, τις 200 – 250 λείπουμε σε αποστολές. Όπως καταλαβαίνετε, οι απαιτήσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό είναι πάρα πολλές. Για μένα μπορεί όλο αυτό το πράγμα να είναι μια πρόκληση, αλλά για κάποιον που έχει οικογένεια δεν είναι εύκολο. Για παράδειγμα, η τελευταία μου επιχείρηση στο εξωτερικό ήταν στον Λίβανο όπου είχαμε πάει ως ειρηνευτική αποστολή με την κωδική ονομασία “Unifil marops”», αναφέρει η Ανθυποπλοίαρχος και σημειώνει: «Όσο δύσκολο κι αν είναι να λείπεις από το σπίτι σου το μεγαλύτερο διάστημα του χρόνου, το Πολεμικό Ναυτικό μού έχει δώσει πολλές ευκαιρίες και συνέχεια μου δίνει. Είχα την ευκαιρία να πάω σε πολλές χώρες του εξωτερικού, να γνωρίσω άλλες κουλτούρες, πολιτισμούς και νοοτροπίες. Με λίγα λόγια, το Ναυτικό ανοίγει τους ορίζοντές σου».
Ευαγγελία Κλάψα, Υπαστυνόμος Α’
«Δεν υστερούμε σε οξυδέρκεια…»
Επέλεξα την αστυνομία καθαρά για λόγους επαγγελματικής αποκατάστασης, γιατί υπάρχει μεγάλη επαγγελματική αβεβαιότητα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάω αυτό που κάνω. Δεν μετανιώνω για την επιλογή μου. Τα όσα έχω ζήσει μέχρι στιγμής δεν θα τα άλλαζα με τίποτα και με κανένα άλλο επάγγελμα. Θεωρώ ότι η αστυνομία είναι ένα κοινωνικό λειτούργημα και πραγματικά μπορείς να βοηθήσεις τους ανθρώπους. Πολλές φορές νιώθεις έντονα το αίσθημα της ικανοποίησης», λέει στα «Επίκαιρα» η 25χρονη Ευαγγελία Κλάψα.Η Ευαγγελία μάς εξηγεί ότι οι γυναίκες έχουν αποδείξει πως μπορούν να λειτουργήσουν αποτελεσματικά σε «μάχιμα» επαγγέλματα. «Παλιότερα μπορεί να υπήρχε αυτή η νοοτροπία του “ανδρικού επαγγέλματος”. Σήμερα όμως πιστεύω ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει. Εγώ τουλάχιστον δεν έχω βιώσει αυτή την άποψη. Από τη δική μου εμπειρία, έχοντας υπάρξει σε μια μάχιμη θέση, όπου πολλές φορές έπρεπε να δώσω εντολές στο προσωπικό μου που τύχαινε να αποτελείται από άνδρες, μεγαλύτερης μάλιστα ηλικίας, θέλω να ομολογήσω πως δεν αμφισβητήθηκα ποτέ. Εξαρτάται από το δυναμισμό που θα δείξεις», αναφέρει η Υπαστυνόμος, η οποία πιστεύει ακράδαντα ότι οι γυναίκες όχι μόνο μπορούν να σταθούν επάξια στις δυσκολίες του επαγγέλματος, αλλά θεωρεί ότι είναι και πιο ψύχραιμες από τους άνδρες στην αντιμετώπιση ορισμένων καταστάσεων.
Γυναίκα στη θέση του αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας είναι πιθανόν να δούμε στο άμεσο μέλλον; Η Ευαγγελία θεωρεί ότι ένα τέτοιο σενάριο δεν φαντάζει και τόσο απίθανο. «Οι γυναίκες μπορεί να υστερούν σε σωματική δύναμη, αλλά σίγουρα δεν υστερούν σε οξυδέρκεια, επαγγελματική κατάρτιση, οπότε είναι πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μια γυναίκα να διοικεί την αστυνομία. Το μοναδικό πρόβλημα που ενδεχομένως να αντιμετωπίσει η γυναίκα είναι η οικογένεια. Για να είναι μια οικογένεια πετυχημένη πρέπει η μητέρα να είναι συνεχώς παρούσα στο σπίτι. Για μια γυναίκα πιστεύω ότι είναι πιο δύσκολο να συνδυάσει την οικογένεια με μια πετυχημένη καριέρα στο επάγγελμά της. Αυτό ίσως να είναι το μοναδικό πρόβλημα και όχι η ικανότητά της».Μαρία Παπαλάμπρου, Επαγγελματίας Οπλίτης (ΕΠΟΠ) Στρατιώτης
«Οι άνδρες ξαφνιάζονται όταν ακούν ότι οδηγώ εκτοξευτή πυραύλων»
Η επιλογή της να καταταγεί στο Στρατό δεν ήταν τυχαία. Από μικρή ηλικία είχε κλίση στα Σώματα Ασφαλείας. Σε αυτό, βέβαια, συνέβαλε και το οικογενειακό της περιβάλλον, καθώς αρκετοί συγγενείς της υπηρετούσαν επαγγελματικά στο Στρατό. Ο λόγος για την 28χρονη Επαγγελματία Οπλίτη (ΕΠΟΠ) Στρατιώτη, Μαρία Παπαλάμπρου, η οποία υπηρετεί στο Στρατό Ξηράς, και συγκεκριμένα στη μονάδα 194 Μοίρα Πολλαπλών Εκτοξευτών Πυραύλων (ΜLRS) στη Θεσσαλονίκη.Η στρατιωτική εκπαίδευση δεν είναι εύκολη υπόθεση, κάτι που ξέρει καλά η Μαρία Παπαλάμπρου. Για εκείνη, η μεγαλύτερη δυσκολία αλλά συγχρόνως και πρόκληση, είναι «όταν λείπουμε σε 10ήμερο ασκήσεων. Εκεί πραγματικά καταλαβαίνεις τι σημαίνει Στρατός. Πρέπει να ζεις μέσα σε σκηνές, να κάνεις συνεχώς ασκήσεις και να δοκιμάζεις τις αντοχές σου (ψυχικές, πνευματικές και σωματικές). Γενικά, ο Στρατός Ξηράς είναι μια συνεχής εκπαίδευση. Σε αυτά τα 10ήμερα μαθαίνεις ακριβώς το πώς πρέπει να είσαι σε περίπτωση πολέμου», επισημαίνει η Μαρία.
Πάντως, η ίδια θεωρεί ότι πλέον έχει καταρριφθεί ο μύθος περί «ασθενούς φύλου» και ανδρικών επαγγελμάτων. «Πλέον έχει εξαλειφθεί η προκατάληψη απέναντι στις γυναίκες ότι δεν μπορούν να λειτουργήσουν σε ένα επάγγελμα που χαρακτηρίζεται ως ανδροκρατούμενο. Η γυναίκα μπορεί να σταθεί επάξια σε μάχιμη θέση. Το πιστεύω ακράδαντα, γιατί τα κατάφερα και εγώ. Η γυναίκα έχει δείξει και σε άλλα επαγγέλματα ότι μπορεί να κάνει ό,τι κάνει ο άνδρας συνάδελφός της. Εγώ δεν διαχωρίζω γυναίκα και άνδρα συνάδελφο. Για μένα είναι όλοι συνάδελφοι».
Δημοσίευση σχολίου