Για “συνάντηση των απόψεων” μεταξύ της Ρωσίας και της Τουρκίας με στόχο την προώθηση των κοινών περιφερειακών συμφερόντων τους κάνει λόγο ο αρθρογράφος Hugo Blewett – Mudy στηνς Euobserver.
Προειδοποιεί τους Ευρωπαίους ότι με την κόπωση που έχει αρχίσει να επέρχεται στην ευρωπαϊκή ήπειρο, υπάρχει πραγματικός κίνδυνος η Μόσχα και η Άγκυρα “να μοιραστούν τα λάφυρα της Ουκρανίας, με τρόπο που να αφήνει την κυριαρχία και την εδαφική της ακεραιότητα σοβαρά εκτεθειμένες”.
Αναλυτικότερα, σύμφωνα με τον συντάκτη, υπάρχουν περισσότερα κοινά μεταξύ των δύο χωρών απ’ ό,τι νομίζει κανείς. Και οι δύο είναι χώρες που βρίσκονται στην περιφέρεια της Ευρώπης και παλεύουν με την απώλεια των αντίστοιχων αυτοκρατοριών τους. Η διαδικασία αποκατάστασης του καθεστώτος της ρωσικής και της τουρκικής μεγάλης δύναμης έχει οδηγήσει σε μια ‘συνάντηση απόψεων’ μεταξύ των δύο χωρών.
Παρά το γεγονός ότι η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και το γεγονός ότι η Ρωσία και η Τουρκία βρίσκονται σε αντίθετες πλευρές στις περιφερειακές συγκρούσεις τους στη Συρία, τη Λιβύη, τον Νότιο Καύκασο και την Ουκρανία, και οι δύο μοιράζονται ένα κοινό συμφέρον: να εδραιώσουν τη θέση τους στο κορυφαίο τραπέζι των διεθνών αποφάσεων.
Πράγματι, η πρόσφατη συνάντηση μεταξύ του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν και του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν στο Σότσι στις 5 και 6 Αυγούστου δεν ήταν τόσο μια διμερής σύνοδος κορυφής ηγετών μεταξύ δύο αντιπάλων που συγκρούονται μεταξύ τους όσο μια προσπάθεια να επιδείξουν το γεωπολιτικό τους βάρος, παρατηρεί ο συντάκτης, σχολιάζοντας, στη συνέχεια, ότι και οι δύο χώρες είναι επιδέξιες στο να υποδαυλίζουν κρίσεις στη γειτονιά τους και να τις χρησιμοποιούν προς όφελός τους.
Η διάλυση της Συρίας το 2011 αποτέλεσε μια ευκαιρία για την Άγκυρα και τη Μόσχα να εδραιώσουν μια παρουσία ασφαλείας στον αραβικό κόσμο.[..] Με τη διευκόλυνση των διαπραγματεύσεων κατάπαυσης του πυρός μεταξύ των ανταρτών και των δυνάμεων που υποστηρίζονται από τον Άσαντ (το 2016), η Ρωσία και η Τουρκία έγιναν οι κύριοι διεθνείς παράγοντες για την εξεύρεση λύσης στην κρίση στη Συρία.
Αυτό αποδείχθηκε σημείο καμπής στη σύγκρουση, καθώς αποτέλεσε τη βάση των ‘συνομιλιών της Αστάνα’, οι οποίες ουσιαστικά παραγκώνισαν τη Δύση στην ειρηνευτική διαδικασία της Συρίας. Οι τριμερείς σύνοδοι κορυφής μεταξύ της Ρωσίας, της Τουρκίας και του Ιράν αποδεικνύουν ότι μια βιώσιμη ειρηνευτική διευθέτηση στη Συρία δεν είναι δυνατή χωρίς ρωσική και τουρκική στρατιωτική δύναμη.
Μια παρόμοια εικόνα διαδραματίζεται, σύμφωνα με το άρθρο, σήμερα στην περίπτωση του πολέμου στην Ουκρανία. Η Ρωσία και η Τουρκία έχουν παρέμβει προς υποστήριξη δυνάμεων που αντιτίθενται η μία στην άλλη με στόχο την προώθηση των κοινών περιφερειακών συμφερόντων τους. [..]
Η Ρωσία επιμένει ότι οι περιοχές Ντονέτσκ και Λουχάνσκ που ελέγχονται από τους αυτονομιστές στην Ουκρανία θα πρέπει να αποκτήσουν ειδικό καθεστώς προτού πραγματοποιηθεί η απόσυρση των στρατευμάτων της. Η Τουρκία έχει δώσει την έγκρισή της στις συμφωνίες του Μινσκ με την προσφορά του Ερντογάν να μεσολαβήσει μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας να χαιρετίζεται από το Κίεβο. [..]
Η συμφωνία μεταξύ Κιέβου και Μόσχας για την επανέναρξη των εξαγωγών σιτηρών είναι μια ένδειξη ότι αναζωπυρώθηκε μια πιθανή διαπραγματευτική οδός για την επίλυση της σύγκρουσης.
Αυτή είναι μια ανησυχητική εξέλιξη για τη Δύση, σημειώνει ο Blewett – Mudy, καθώς δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τις οποίες η Ρωσία και η Τουρκία θα μπορούσαν να εδραιώσουν τους αντίστοιχους ρόλους τους στη λήψη αποφάσεων για την τύχη της Ουκρανίας με παρόμοιο τρόπο που έκαναν στη Συρία.
Η Ρωσία και η Τουρκία είναι σε ισχυρή θέση να υπερκεράσουν τη Δύση στην Ουκρανία σε μια επανάληψη αυτού που κατάφεραν να επιτύχουν στον αραβικό κόσμο, τη στιγμή που η Ευρώπη έχει αρχίσει να αισθάνεται τον αντίκτυπο του πολέμου στην Ουκρανία μέσω της ενεργειακής κρίσης και του κόστους ζωής.
Δημοσίευση σχολίου