Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ
Από το μέχρι τώρα κυρίαρχο σλόγκαν “Λύση ή Διχοτόμηση”, έχουμε αισίως φθάσει, στο “Ερντογάν ή Διχοτόμηση”. Μπορεί το άλμα να φαίνεται μεγάλο, όμως δεν είναι καθόλου δύσκολο. Έτσι λειτουργεί διαχρονικά η προοδευτική σκέψη.
Με την πρώτη ευκαιρία αρπάζει τα κέρατα και το κάνει το πήδημα. Πάντα μπροστάρηδες. Από το καλό στο καλύτερο. Μέχρι την Νεφελοκοκκυγία. Τίποτα το λιγότερο ή το παρακατιανό.
Ο κόσμος χρειάζεται ισχυρούς πανίσχυρους ηγέτες. Για να τακτοποιούν τα πάντα. Για να μηδενίζουν τα κόστη του μαξιμαλισμού, της αδιαλλαξίας και της μισαλλοδοξίας.
Όταν υπάρχει σπάνη ισχυρών ηγετών, συμβαίνουν αυτά και χειρότερα. Όλα γίνονται χάλια. Και αρχίζει η κατάρρευση. Μην πάτε μακριά . Δείτε που πάει να καταντήσει η παραδεισένια Ευρωπαϊκή Ένωση. Επειδή ακριβώς της λείπουν οι μεγάλοι ηγέτες. ´Η έστω και ένας τουλάχιστον μεγάλος, που να την εμπνέει και να την καθοδηγεί!
Ευτυχώς που για την γειτονιά μας υπάρχει ο Μεγάλος (Büyük) Ερντογάν. Παρολίγον να τον χάσουμε. Αλλά οι πραγματικά Μεγάλοι, οι αυθεντικοί Ηγέτες, δεν χάνονται. Είναι σαν τους κολαούζους (Kılavuz). Φωτίζουν τα πάντα γύρω τους. Και βλέπονται από μακριά.
Έστω και να χαθεί κάποιος κάπου στη διαδρομή, μέσα σε μια χαράδρα, για παράδειγμα, το φώς θα το ξαναβρεί. Το φώς δεν χάνεται.
Ο Μπουγιούκ Ερντογάν θα βάλει τάξη στη Μεγάλη Πατρίδα. Αλλά και στη Μικρή. Από τη τελευταία θα ξορκίσει τον διάβολο της διχοτόμησης. Θα θεραπεύσει την Κύπρο ο Ερντογάν, μια για πάντα. Θα φέρει την “επανένωση”-την “reunification”, για να καταλαβαινόμαστε. Μετά την τάξη και στις δυο Πατρίδες, θα ακολουθήσει η δικαιοσύνη. Και η ολοκλήρωση θα προκύψει με τον ερχομό της ευδαιμονίας. Κανένας δεν θα μείνει απότιστος. Όλοι θα πίνουν (όχι αλκοόλ-μικροκανόνας θα είναι, όμως, μήν ανησυχείτε), θα καλλιεργούν την γή τους και θα ευφραίνονται από τις μυρωδιές της.
Αν και όχι ταυτόχρονα, αλλά ίσως-διότι τίποτα δεν είναι αδύνατο για ένα Μεγάλο Ηγέτη- θα ακολουθήσει και η γειτονιά, αρχίζοντας από τους πιο αδικημένους. Τους Παλαιστίνιους. Θα γίνει αποκατάστασή τους. Όπως επίσης θα αποκατασταθεί και η χαμένη τιμή και δόξα του Ισλάμ που ατιμάζεται απο τους Εβραίους εδώ και δεκαετίες. Μαζί με τον Κιουτσιούκ (Küçük) Νταβούτογλου, ο Μπουγιούκ Ερντογάν θα προσευχηθεί στο τέμενος Αλ-Ακσά (Al-Aqsa) στην πόλη Αλ-Κούντς (Al Quds), χωρίς τον φόβο των Ιουδαίων. Οι τελευταίοι θα ψάχνουν ο καθένας μια ελιά για να κρυφτεί πίσω της, μήπως και σώσει το αμαρτωλό του τομάρι (Κοράνι). Μόνο που δεν θα υπάρχουν αρκετές για όλους στο Όρος των Ελαιών….Μετά από το προσκύνημα στο Αλ-Ακσά, τα υπόλοιπα (τάξη, δικαιοσύνη και ευδεμονία) σε Συρία, Λιβύη και Αίγυπτο, θα προκύψουν μόνα τους και με τις ευλογίες του Αλλάχ. Αλλά κάτω από το άγρυπνο μάτι του Χαλίφη.
Παραμονές των εκλογών στην Τουρκία δημοσιεύθηκε και ένα ενδιαφέρον, από πολλές απόψεις, ρεπορτάζ από την Λευκωσία στον Αγγλικό Γκάρντιαν. Το ‘γράψε η βετεράνος ανταποκρίτριά του σε Ελλάδα, Τουρκία και Κύπρο, η Helena Smith (“Cyprus reunification has come- but Erdogan holds the key”, October 30, 2015). Κάποιος Fuastmann που διδάσκει σε κολέγιο της Λευκωσίας μας γνωστοποιεί πως “ήγγικεν” η πολυπόθητη ώρα της “επανένωσης”, δηλαδή της “reunification”. Μόνο που αυτή εξαρτάται από τον Μπουγιούκ Ερντογάν. “Ένας ισχυρός και αυταρχικός Ερντογάν” θα ωφελήσει την Κύπρο, αποφαίνεται ο Faustmann, κάτι που βρήκε προφανώς σύμφωνη και την ανταποκρίτρια της βρετανικής εφημερίδας. Θα είναι λέει, ο κ. Fuastmann, “ειρωνική” μια τέτοια εξέλιξη. Και προφανώς δεν του αρέσει ως Ευρωπαίου φιλελεύθερου και δημοκράτη πολίτη, που στην Τουρκία θα περάσουν σε δεύτερη μοίρα οι αξίες και αρχές της ΕΕ. Όμως προφανώς θα είναι “καλό” για την Κύπρο. Ή “Ερντογάν ή μή λύση” , αλλιώς διχοτόμηση, δηλαδή. Oι απόψεις του Fuastmann κυριάρχησαν σε μερίδα του κυπριακού τύπου, τη επομένη των εκλογών. Ήταν νομίζω και ο μύχιος πόθος πολλών Κύπριων πολιτευτών της αμερικανικής δεξιάς και της αμερικανικής αριστεράς, καθώς και των λογής λογής πλατφορμιστών και θιασωτών, της αλά Ερντογάν “ειρήνης” στην Κύπρο, που εκκολάπτεται.
Και για την Τουρκία θα ήταν καλή μια τέτοια εξέλιξη, υπερθεματίζει και ο τοπικός διεθυντής της γνωστής Κυβερνητικής-μη-Κυβερνητικής Οργάνωσης (Governmental-non-Governmental Organisation, GONGO) της PRIO, που χρηματοδοτείται από Σκανδιναβικές κυβερνήσεις και την κυβέρνηση των ΗΠΑ- αλλά που κατά τα άλλα μας παρουσιάζεται ως “αντικειμενική” και “ανεξάρτητη”- και η οποία “εντέλλεται” κάθε τόσο να ξεπετάει και μια περισπούδαστη μελέτη που καλλωπίζεται με στατιστικά και πολύχρωμα γραφήματα -καθρεπτάκια και χαντρούλες-για τους διανοούμενους και τους πρόθυμους ιθαγενείς. Εφόσον υπάρξει “reunification”, υπερθεματίζει η Σκανδιναβική αυτή GONGO, όλοι θα γίνουν πλούσιοι στην Κύπρο. Άλλοι λίγο, άλλοι πολύ, λίγοι πρώτα, αργότερα και οι υπόλοιποι. Ο καθένας με τη σειρά του. Αλλά όλοι θα πλουτίσουν. Δεν θα μείνει κανένας πίσω. Και αυτό ακριβως το στοιχείο ξεχωρίζει και η Helena Smith στην ανταπόκρισή της. Η διαφαινόμενη ευημερία, υπογραμμίζει, είναι το απαραίτητο στοιχείο (“the needed glue”) για την “συγκόλληση” συμφερόντων που θα φέρουν τη λύση.
Επιλεγμένα, τα περί πλουτισμού , τα λέν και στις δυτικές κανγκελλαρίες στη Λευκωσία, όπου δεν πάει ο κάθε τυχαίος και τυχαία. Πρέπει να έχεις ειδικού τύπου gravitas για να γίνεις συνδαιτήμονάς τους σε τέτοιου είδους προνομιακές συνάξεις. Τους το λέει και ο Έσπεν Μπαρθ Έιντα. Σε δε μερικούς των πιο υψηλών δωμάτων, αυτούς που λύνουν και δένουν αλλά χωρίς ποτέ να έχουν πληρώσει τελωνείο, είτε πρίν το 2013 είτε μετά (και μέ το καλό και μετά την “reunification”), ο Έιντα τους αποκαλύπτει, κλείνοντας τους πονηρά το μάτι, πως θα χαριστεί και το καταραμένο ELA, σε μια “reunited Cyprus”. Είναι, τέλος, και οι “παγκοσμιοποιημένοι” μας βιομήχανοι και επιχειρηματίες που βλέπουν την “δυναμική” αγορά της Τουρκίας και γυαλίζει το μάτι τους. Αυτοί, σαΐνια που είναι, όπως μας αποδεικνύουν καθημερινά στην τοπική αγορά που μονοπωλούν, θα σπάσουν τα κοντέρ στις μπίζνες. Έχει πάνω από 80 εκ. καταναλωτές η Τουρκία. Δεν μιλάμε για στραγάλια.
Όμως γιατί όλοι αυτοί αναμένουν, αρκετοί με κομμένη την ανάσα, πως ο Ερντογάν, που ψήλωσε κάποιες ίντσες μετά τις εκλογές, θα λειτουργήσει διαφορετικά στην Κύπρο από τον τρόπο που συμπεριφέρεται εςωτερικά στους πολιτικούς του αντιπάλους; Και ειδικά σε αντίστοιχα με το κυπριακό ζητήματα, όπως είναι το κουρδικό, για παράδειγμα; Επειδή θριάμβευσε στις εκλογές χωρίς να έχει εξαρτήσεις πλέον από “εθνικιστικά βαρίδια”, όπως μας ανέλυσε μια πρωινή κυπριακή εφημερίδα τη επομένη των εκλογών; Μα από ότι διαβάζουμε είναι από το κόμμα των Γρίζων Λύκων του εθνικιστή, και όχι μόνο, Μπαχσελί, που άντλησε το μεγαλύτερο μέρος των κερδών του; Έχουν πάψει δηλαδή οι ψηφοφόροι αυτοί να είναι ακροδεξιοί και φασίστες; Και εντέλει ποιος είναι ο Ερντογάν και τι πρεσβεύει; Τι είδους ηγέτης είναι κάποιος και ποια είναι τα πιστεύω του, όταν λίγες μέρες μετά την πτώση του Ρωσικού επιβατικού στο Σινά με 224 νεκρούς, δηλώνει: “Πως μπορώ να καταδικάσω το Ισλαμικό κράτος που κατέρριψε το Ρωσικό αερόπλανο όταν οι επιβάτες του επέστρεφαν από ευχάριστες διακοπές σε μια περίοδο που οι ομόθρησκοί μας στην Συρία βομβαρδίζονται από τα αερόπλανα του Πούτιν; (Η κατάρριψη) είναι το φυσικό επακόλουθο της υποστήριξης της Μόσχας προς τον Άσαντ.”
Ίσως η εξήγηση που δίνει στην Γκάρτιαν ο ειδήμονας πριορήτης της GONGO να μας ερμηνεύει καλύτερα πως ένας “ισχυρός και αυταρχικός Ερντογάν” θα φέρει την πολυπόθητη “reunification” στην Κύπρο. Μια λύση, δηλώνει, θα ανοίξει τον δρόμο για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, θα ενισχύσει τις σχέσεις της Τουρκίας με τη Δύση και θα εκτόνωσει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Και θα του προσφέρει και κέρδος εσωτερικά. Αυτουνού, το ρολόι πρέπει να έχει σταματήσει εδώ και κάποια χρόνια. Όμως δεν το έχει αντιληφθεί διότι προφανώς το συμβουλεύεται δυό συγκεκριμένες φορές την μέρα, όταν αυτό δείχνει την σωστή ώρα. Δεν παρακολουθεί τις αμετροεπείς και απαξιωτικές δήλωσεις αλλά και συμπεριφορές του Ερντογάν τα τελευταία χρόνια; Για την ΕΕ, για την Δύση-για τις ΗΠΑ, για την Γερμανία; Αγνοεί τι λέει για την Ελλάδα των μνημονίων;
Ως προς τα εσωτερικά οφέλη για τον Ερντογάν από μια λύση, η πραγματικότητα είναι πως ο ισλαμιστής ηγέτης δεν δίνει δεκάρα για οτιδήποτε, παρά μόνο εάν με τις πράξεις του (και της κυβέρνησής του, εννοείται) προωθείται η da’wah. Τί είναι η da’wah; Είναι το ιεραποστολικό έργο για την αποδοχή από όλους του tawhid, της μοναδικότητας του Θεού. “Εχουμε μόνο μια έγνοια” δήλωσε στην Τζακάρτα της Ινδονησίας στις 31 Ιουλίου 2015, “το Ισλάμ και μόνο το Ισλάμ. Είναι αδύνατο για μας να αποδεχτούμε την επισκίαση του Ισλάμ”. Ο Ερντογάν είναι τζιχαντιστής. Όπως είναι και ο σφογγοκωλάριός του ο Αχμέντ- ο μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες- Νταβούτογλου (σχετικό είναι και παλαιότερο μου κείμενο “Η ‘επιστημολογία’ του Νταβούτογλου”, Ο Φιλελεύθερος 1 Σεπτεμβρίου, 2014).
Το μόνο ακροατήριο για το οποίο ο Ερντογάν ενδιαφέρεται είναι το εσωτερικό του, το ισλαμιστικό- τα 50 περίπου τοις εκατό που τον ψηφίζουν και που θα τον χειροκροτήσουν και θα τον θαυμάσουν ως τον ευλογημένο από τον Αλλαχ Büyük Usta (Μεγάλο Μαϊστορα), όταν ολοκληρώσει το θεάρεστό του έργο στην Κύπρο. Για του υπόλοιπους, μέσα στην Τουρκία και έξω, ο Ερντογάν δεν δίνει, επαναλαμβάνω, δεκάρα.
Το γεγονός αυτό, δηλαδή η τζιχαντιστική αντίληψη και ιδεοληψία του Ερντογάν, έχει σοβαρότατες συνέπειες για το μέλλον του ελληνισμού της Κύπρου. Αλλά συζήτηση γύρω από ένα τέτοιο ζήτημα δεν γίνεται διότι ξεφεύγει από τα όρια του “πολιτικά αποδεκτού και επιτρεπτού” στην Κύπρο των πλατφορμιστών, των μεταμοντέρνων ιδεολογιών και αντιλήψεων, και σε ένα τόπο όπου τα συνθήματα υποκαθιστούν τον προβληματισμό και την κριτική σκέψη. “Ερντογάν ή διχοτόμηση”, λοιπόν. Και ο καθένας να πάρει σειρά στο Λήδρα Πάλας. Όλοι θα πλουτίσουν. Κάποιοι πρώτα και μετά όλοι οι υπόλοιποι. Guarantee.
Δημοσίευση σχολίου