Αντίο Θράκη μου...

Γράφει ο Δημήτρης Ιατρόπουλος

Την υπαρξιακή σχέση μου με τη Γλώσσα μας, πιστεύω την έχετε καταλάβει όσες και όσοι μου κάνετε την τιμή να με διαβάζετε και εδώ.

Ζω μέσα απ τις Λέξεις της, για τις Λέξεις της και με τις Λέξεις της... Και τα Γράμματά της, είναι για μένα τα ιερά, κρυφά διαμάντια της ψυχής μου...

Εκεί λοιπόν που έμαθα τα αποτελέσματα των εκλογών στην Θράκη μας, πριν ανοίξω πια το παράθυρο του μυαλού μου, να περάσει ο Άγιος Ύπνος, να με ταξιδέψει στα μυστικά μου τοπία, όπως κάθε νύχτα, σ’ όλη την μέχρι τώρα ζωή μου, έρχεται μπροστά μου το ΗΤΑ, βουρκωμένο...

- Τι έπαθες εσύ, υπέροχο φωνήεν μου; Ρωτάω...
- Φεύγω... Μου αποκρίνεται... 

- Μα γιατί, πού πας;
- Δεν βλέπεις τι έχω επάνω μου; Μου λέει και μου δείχνει το Ταυ του. Δίπλα του ακριβώς ένα άλλο Ταυ, κολλημένο σαν δεκανίκι!

- Δεν είμαι πια, ΗΤΑ μου ξαναλέει... Έγινα ΗΤΤΑ πλέον... Και πρέπει να φύγω...
- Και τι θα γίνω δίχως εσένα τώρα; Ρωτάω γεμάτος έκπληξη και αγωνία...

- Τίποτε... Θα σου αφήσω ένα ΜΗΔΕΝ να βάλεις στη θέση μου και πορέψου όπως μπορείς πια με δαύτο..Και θα παρακαλέσω τη Λέξη που θα σου εμπιστευτώ, το δεύτερο ΗΤΑ να το αφήσει όπως είναι, για με θυμίζει σε σένα...

- Μα γιατί; Ξαναρωτάω όλος πικρή περιέργεια...
- Γιατί κάθε ΗΤΤΑ φέρνει πίσω της πάντοτε το ΜΗΔΕΝ, μου απαντάει και χάνεται από μπροστά μου..

Κάνω λίγο πιο πέρα τα μάτια μου και βλέπω να ξετυλίγεται μπροστά μου η φρίκη: Στην φράση: «Οι Έλληνες απόψε ψΗφισαν», εγώ διαβάζω: «Οι Έλληνες απόψε ψΟφησαν»...

Ψάχνω για το νόημα αυτού του συμβολισμού πριν περάσω στις μαλακές παλάμες του Ύπνου μου για το ταξιδάκι που σας είπα στην αρχή...

Κι έρχεται μέσα μου να σφηνωθεί η φράση:
«Αντίο, Θράκη μου...»

πηγή