Στο νέο αυτοδιοικητικό τοπίο καταργούνται οριστικά οι 120 υφιστάμενες κοινότητες, ενώ τα ονόματα των νέων δήμων θα προκύψουν μετά από διάλογο μεταξύ υπουργείου-ΚΕΔΚΕ-Τοπικών Ενώσεων Δήμων και Κοινοτήτων και των συνενούμενων δήμων.
H διοικητική αναδιάρθρωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που εξαγγέλθηκε από την κυβέρνηση εντάσσεται σε ένα συνολικό πρόγραμμα ανάταξης του πολιτικού και διοικητικού συστήματος της χώρας. Το «πακέτο» περιλαμβάνει, πέραν της δραστικής μείωσης του αριθμού των δήμων, και τη συγκρότηση της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης στα όρια περίπου των σημερινών (13) διοικητικών περιφερειών, την αλλαγή του εκλογικού νόμου και την εισαγωγή «διττού» τρόπου εκλογής των βουλευτών, με σταυρό στις μονοεδρικές και λίστα στις (6-7) ευρείες περιφέρειες.
Το πρώτο βήμα του υπουργού Εσωτερικών, το αμέσως επόμενο διάστημα, θα είναι η συγκρότηση επιστημονικής επιτροπής, με τη συμμετοχή και της ΚΕΔΚΕ, η οποία θα ασχοληθεί με την «καυτή πατάτα» της μεταρρύθμισης: τη συνένωση των δήμων της Β’ Αθηνών (48) και του πολεοδομικού συγκροτήματος Θεσσαλονίκης (17), στα όρια των οποίων διαμένει ο μισός πληθυσμός της χώρας. Στόχος θα είναι να αντιστοιχηθεί κάθε νέος δήμος, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, με μια νέα μονοεδρική εκλογική περιφέρεια. Για τους υπόλοιπους νομούς της χώρας, η κατεύθυνση είναι για περαιτέρω μείωση του προτεινόμενου αριθμού δήμων. Σε ορισμένους νομούς, π.χ. Μυτιλήνη, υπάρχει ενδεχόμενο ο αριθμός των νέων δήμων να μειωθεί από επτά σε πέντε.
Ωστόσο, αν η κυβερνητική πρόταση για «ισχυρή Τοπική Αυτοδιοίκηση» έχει ως μοναδική συνιστώσα της το διευρυμένο χωρικά και ενισχυμένο πληθυσμιακά νέο δήμο, η αρνητική εμπειρία του προγράμματος «Ιωάννης Καποδίστριας» συνηγορεί αναντίρρητα σε μια ενδεχόμενη αποτυχία των επιχειρούμενων συνενώσεων, ανάλογη με εκείνη του 1997. Οι νέοι δήμοι που θα δημιουργηθούν, για να είναι ισχυροί και αποτελεσματικοί, προϋποθέτουν νέα δομή διοίκησης και νέα ποιότητα λειτουργιών, με συγκροτημένο προγραμματικό επιτελείο και αποκεντρωμένη δομή για την αποτελεσματικότερη ικανοποίηση των καθημερινών αναγκών στις τοπικές κοινωνίες.
Μοναδική προϋπόθεση, λοιπόν, για να ασκήσουν οι νέοι ΟΤΑ όλες εκείνες τις αρμοδιότητες που έχουν οι δήμοι σε ορισμένες αναπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες (Δανία, Σουηδία, Αυστρία, Γερμανία κ.λπ.), δεν είναι μόνον ο πληθυσμός και η έκτασή τους, αλλά πρώτα απ’ όλα είναι οι πόροι, η υποδομή και το επαρκές ανθρώπινο δυναμικό.
Προσοχή όμως, η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν είναι μόνο διοικητικός μηχανισμός. Ήταν παλιότερα και σε ένα βαθμό παραμένει ακόμα ο πλησιέστερος προς τον πολίτη δημοκρατικός αντιπροσωπευτικός θεσμός. Και αυτή η άμεση σχέση πολίτη-κατοίκου με τη δημοτική αρχή πρέπει να διασφαλιστεί στο νέο αυτοδιοικητικό μοντέλο.
Δημοσίευση σχολίου