«Κάποιοι άπό τούς παππούδες μας χάθηκαν στούς δρόμους, καποιες άπό τις γιαγιάδες μας άπήχθησαν άπό συμμορίες».
'Επιστολή 'Ελλήνων ΤουρκίαςΓειά σας.
'Εμείς, στήν 100η έπέτειο τής ανταλλαγής πληθυσμών, είμαστε αυτοί πού ή Ιστορία δεν αναφέρει σχεδόν ποτέ.
Όταν συνάφθηκε ή Συνθήκη τής Λωζάνης και ή απόφαση τής ανταλλαγής, οι παππούδες, οι γιαγιάδες και οι συγγενείς μας πήραν τον δρόμο χωρίς να ξέρουν πού θα πάνε.
Άλλά δέν έφυγαν ολοι τους.
Δέν μπορούσαν νά πάνε ολοι τους.
'Εμείς μείναμε πίσω.
Κάποιοι άπό τούς παππούδες μας χάθηκαν στούς δρόμους, καποιες άπό τις γιαγιάδες μας άπήχθησαν άπό συμμορίες.
Σίγουρα έχετε άκούσει τις ιστορίες εκείνων τών παιδιών πού έξαφανίστηκαν κατά τή διάρκεια τής ανταλλαγής.
Σίγουρα κάποιος από τούς γνωστούς σας έχει κάποιον συγγενή Πού έμεινε στην Τουρκία.
Λοιπόν, έχετε αναρωτηθεί' ποτέ τί άπέγιναν αύτά τό παιδιά; Είμαστε οι απόγονοι αυτών των παιδιών.
Κάποιοι από εμάς σκοτώθηκαν, άλλα οι. περισσότεροι είμαστε ζωντανοί.
Απλά ~πάμε. Σιωπήσαμε όλο αυτό το διάστημα. Έπρεπε να σιωπάμε. Δέν ξέρουμε κι έμεϊς πόσοι είμαστε, αλλά δεν είμαστε λίγοι.
Βρίσκουμε ό ένας τόν άλλον. συναντιόμαστε κρυφά, κλαίμε γιά τις Ιστορίες μας. Αλλά εσείς τί κάνετε για μάς;
Τά ονόματα τών παππούδων καί τών γιαγιάδων μας πού έμειναν έδώ άλλαξαν, όλοι έγκατέλειψαν τά χωριά καί τά σπίτια τους καί έγκαταστάθηκαν σέ άλλες πόλεις.
Οι έν ζωή ηλικιωμένοι έξακολουθοϋν νά σιωποϋν. 'Οσοι πέθαναν. γεννήθηκαν ορθόδοξοι. άλλά τώρα βρίσκονται στό μουσουλμανικό νεκροταφείο. αύτό δέν σάς ενοχλεί καθόλου; Δέν ανησυχεί ό έλληνικός λαός γι' αυτούς πού έμειναν πίσω:
Τώρα, ώς έγγόνια, γνωρίζουμε Τι πέρασαν σι παππούδες καί ΟΙ: γιαγιάδες μας. Κάποιοι άπό έμάς έχουμε βρεϊ ακόμη καί ιούς συγγενείς μας.
'Υπάρχουν έπίσης εκείνοι πού κάνουν άκαδημαϊκές μελέτες. Δέν εΐμαστε πλέον σιωπηλοί. Φωνάζουμε πολύ δυνατά «Είμαστε ακόμα έδώ», Προσπαθούμε νά φωνάζουμε.
Ώς αντάλλαγμα σ’αύτό, μάς απειλούν, μάς κατηγορούν γιά προδοσία, χάνουμε τις δουλειές μας καί μερικές φορές φυλακιζόμαστε. [...]
ΟΙ πιέσεις πού μάς ασκούνται θά αυξηθούν. Ή τουρκική πολιτική θά συνεχίσει νά μάς πνίγει. Ώς έκ τούτου, κάποιοι άπό τή νέα γενιά προτιμούν νά παραμείνουν σιωπηλοί. Ακόμα καί άν γνωρίζουν τήν αλήθεια, σιωποϋν θάβοντας τόν πόνο τους στήν καρδιά τους.
Κανένας άλλος τρόπος ζωής δέν επιτρέπεται σ' αύτά τό έδάφη.
'Εμείς ακόμα είμαστε στό έτος 1922.
Δημοσίευση σχολίου