Πιέζεται διαρκώς η Ρωσία να επέμβει και ο Πούτιν βγήκε μπροστά με δηλώσεις. Το δύσκολο μέτωπο της Μέσης Ανατολής και η μικρή αιτία που μπορεί να σηματοδοτήσει την έναρξη παγκόσμιας σύρραξης.
του Κίμωνα Γεωργακάκη
Μετά από καιρό ο Πούτιν αποφάσισε να τοποθετηθεί δημόσια κατά των προκλήσεων των Η.Π.Α. απέναντί στην χώρα του και υπογράμμισε πως η Ρωσία προετοιμάζεται στρατιωτικά κατά του ΝΑΤΟ αλλά και ότι δεν πρόκειται να σταματήσει να στηρίζει τους ρωσικούς πληθυσμούς στην Αν. Ουκρανία, οι οποίοι, όπως δήλωσε, αποτελούν «τμήμα της λαϊκής εξέγερσης εναντίον ενός παράνομου πραξικοπήματος».
Η προσπάθεια κατά της Ρωσίας έχει μονοπωλήσει το ενδιαφέρον τις τελευταίες μέρες και φαίνεται ότι έχουμε μπει στο τελευταίο στάδιο πίεσης κατά της όλο και ισχυρότερης γεωπολιτικά «Αρκούδας», προκειμένου να επέμβει και να ξεκινήσει παγκόσμιος πόλεμος, λέξη «ταμπού» για τα ελλαδικά μέσα ειδήσεων, όμως όλο και περισσότερο ξεστομίζεται τώρα. Κατά αυτόν τον τρόπο θεωρούν κέντρα των Η.Π.Α. ότι θα σώσουν την παρτίδα της βουτηγμένης σε κρίση Δύσης απέναντι στην νέα παγκόσμια υπερδύναμη.
Εξάλλου με τις κυρώσεις δεν κατάφεραν τίποτα εναντίον της ρωσικής οικονομίας, η οποία έχει απλώσει τα δίκτυα της παντού. Η αδυναμία της ΕΕ να εντείνει την πίεση στην Μόσχα έγινε ξεκάθαρη στην συνεδρίαση του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων, που ολοκληρώθηκε με άρνηση και προβληματισμούς σε σχέση με την λήψη νέων κυρώσεων. Μάλιστα η Γαλλία αποφάσισε να προχωρήσει στην πώληση πολεμικών πλοίων Mistral στην Μόσχα, βάσει συμφωνίας 1,2 δισ. ευρώ του 2011. Παρά τις πιέσεις Βρετανίας και ΗΠΑ για ακύρωση της συμφωνίας, το Παρίσι ξεκαθάρισε ότι θα προχωρήσει χωρίς καθυστέρηση στην παράδοση του πρώτου πλοίου.
Έτσι λοιπόν η Ρωσία προετοιμάζεται για πόλεμο κατά του ΝΑΤΟ, με πρώτο μέλημα, σύμφωνα με τον Ρώσο ηγέτη, την ενίσχυση του ρωσικού στρατού και σίγουρα των απρόβλεπτων ρωσικών όπλων, τα οποία κάθε άλλο παρά δεν λαμβάνουν υπόψη τους στην Δύση.
Κανονικά η Ρωσία θα χρειαζόταν 1-2 μέρες για να εξαφανίσει τις ναζιστικές δυνάμεις, εφόσον αποφάσιζε τελικά να επέμβει στην Ουκρανία. Οι αδιάκοπες σφαγές ορθοδόξων Ρώσων αναγκάζουν την ρωσική κοινή γνώμη να πιέζει ακόμα περισσότερο τον Πούτιν, ο οποίος σιγά-σιγά πρέπει να αποφασίσει τι μέλλει γενέσθαι, παρότι μέχρι στιγμής ακολούθησε την τακτική της στρατηγικής υπομονής.
Στην Μόσχα δεν ανησυχούν για μέτωπα κοντά στα ρωσικά σύνορα (Ουκρανία, Πολωνία, Γεωργία κτλ.) Όμως δεν ισχύει το ίδιο για το καινούριο μέτωπο στην Μέση Ανατολή, όπου η ένταση κορυφώνεται με τις νέες επιχειρήσεις του Ισραήλ κατά της Παλαιστίνης και την Ουάσινγκτον να δηλώνει μέσω Κέρι πως θέλει να στείλει εκεί δυνάμεις, προκειμένου να επιβληθεί η «τάξη».
Η Ρωσία μπορεί να κατέβει με δύο τρόπους προς τα κάτω:
1. Με στόλο μέσω Στενών και Αιγαίου. Τα Στενά ελέγχονται από την Τουρκία εκ μέρους του ΝΑΤΟ αλλά και στο Αιγαίο μπορεί να προκληθεί σκόπιμη αναμπουμπούλα, έτσι ώστε να ανεβούν συμμαχικά πλοία προς τα πάνω.
2. Με στρατό οδικώς προς τα κάτω (Human Wave Attack). Εφόσον ανοιχτεί μέτωπο στην Γεωργία, την οποία οι παγκοσμιοποιητές, που ελέγχουν τις Η.Π.Α., θέλουν να εντάξουν στο ΝΑΤΟ και το 2008 είχαν προκαλέσει από εκεί τους Ρώσους, λαμβάνοντας τις κατάλληλες απαντήσεις, ο ρωσικός στρατός ενδεχόμενα επέμβει, αγγίζοντας στο τέλος αναγκαστικά τα σύνορα της Τουρκίας, η οποία αναμένουμε να δούμε πως θα συμπεριφερθεί τελικά απέναντι στον ρωσικό παράγοντα. Από την άλλη μέσω Αρμενίας καταλήγει στο, «κακό» για την Δύση, Ιράν, αγγίζοντας τα σύνορα του Ιράκ, το οποίο υποστηρίζει έμπρακτα το Κρεμλίνο κατά των ισλαμιστών-τζιχαντιστών. Μετά ακολουθεί η συμμαχική Συρία, που και αυτή αντιμετωπίζει τους από την Δύση στρατολογημένους ισλαμιστές.
Το πιο δύσκολο και πολύπλοκο μέτωπο για τους Ρώσους λοιπόν είναι η Μέση Ανατολή, αφού βρίσκονται μακριά από τις πηγές ανεφοδιασμού από και προς την ρωσική επικράτεια, αλλά ταυτόχρονα διατηρούν συμφέροντα καθώς και την μοναδική ναυτική τους βάση στην Μεσόγειο (Συρία). Εκτός των άλλων επιθυμούν, ως ορθόδοξη χριστιανική υπερδύναμη, να έχουν κι αυτοί λόγο σε σχέση με τα πολύπαθα Ιεροσόλυμα.
Δεν είναι λοιπόν τυχαία η ταυτόχρονη ανάφλεξη σε Μέση Ανατολή και Ουκρανία και μένει να δούμε και που αλλού. Δυστυχώς οι απόγονοι των παπικών σταυροφόρων προσπαθούν να σύρουν τον πλανήτη σε μία ακόμα διεθνή σύρραξη. Και συνήθως οι συρράξεις ξεσπούν από μικρή αιτία.
Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων
πηγή
Δημοσίευση σχολίου