Η 4η Ταξιαρχία Stryker της 2ης Μεραρχίας Πεζικού άρχισε να διασχίζει τα σύνορα με το Κουβέιτ τις πρώτες πρωινές ώρες της Πέμπτης. Μήνες προετοιμαζόταν το ταξίδι από τη Βαγδάτη. Τα στρατεύματα και τα τεθωρακισμένα Stryker έπρεπε να διασχίσουν μια απόσταση 500 χιλιομέτρων, μέσα από εν δυνάμει εχθρικούς δρόμους, από την έρημο του Νότιου Ιράκ. Υπήρχε πάντα ο κίνδυνος της έκρηξης κάποιας βόμβας τοποθετημένης στην άκρη του δρόμου. Τις τελευταίες εβδομάδες, άλλωστε, οι σιίτες εξτρεμιστές έχουν εντείνει τις επιθέσεις τους εναντίον αμερικανικών βάσεων στο Νότιο Ιράκ. Μαχητικά αεροσκάφη και μη επανδρωμένα κατασκοπευτικά αεροπλάνα συνόδευαν το κομβόι. Τελικά, πέρα από κάποιες καμήλες που μπήκαν στον δρόμο και κάποια Stryker που έπαθαν βλάβη και χρειάστηκε να ρυμουλκηθούν, όλα πήγαν καλά. Περνώντας τα συρματοπλέγματα και τις μεταλλικές πύλες που αποτελούν τα σύνορα με το Κουβέιτ, οι πεζικάριοι κατέβηκαν από τα οχήματα όπου είχαν μείνει στριμωγμένοι επί ώρες και άρχισαν να αγκαλιάζονται. «Ελπίζω το Ιράκ να γίνει ένα μέρος το οποίο θα χαίρομαι να επισκέπτομαι στο μέλλον», δήλωνε ο 26χρονος λοχίας Λιουκ Χίτσκοκ. «Αλλά πέρα από αυτό, χαίρομαι που τελείωσε. Χαίρομαι που τελειώνει. Χαίρομαι που μπορούμε να σταματήσουμε να στέλνουμε ανθρώπους εδώ».
Το χρονοδιάγραμμα
Τι ακριβώς τελειώνει; Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα του Μπαράκ Ομπάμα, η 31η Αυγούστου σηματοδοτεί το τέλος των επιχειρήσεων μάχης στο Ιράκ. Ακόμα 6.000 στρατιώτες, μέλη στρατευμάτων υποστήριξης, θα αποχωρήσουν σταδιακά μέχρι τότε. Εξι ταξιαρχίες μάχης που έχουν μετονομαστεί σε «ταξιαρχίες συμβουλευτικής και βοήθειας» και περίπου 4.500 μέλη των αμερικανικών δυνάμεων ειδικών επιχειρήσεων
θα παραμείνουν στο Ιράκ με κύρια αποστολή την εκπαίδευση των ιρακινών δυνάμεων ασφαλείας, αλλά και την «προστασία των αμερικανικών συμφερόντων». Αυτοί οι περίπου 50.000 στρατιώτες θα είναι οπλισμένοι, αλλά θα χρησιμοποιούν τα όπλα τους μόνο για αυτοάμυνα ή κατόπιν αιτήματος της ιρακινής κυβέρνησης. Μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου του 2011 όμως, και σύμφωνα πάντα με το χρονοδιάγραμμα της Ουάσιγκτον, θα έχει αποχωρήσει και ο τελευταίος από αυτούς. Θα μείνει μόνο ένα γραφείο συνεργασίας σε θέματα ασφάλειας με προσωπικό μερικές εκατοντάδες ανθρώπους και έδρα την αμερικανική πρεσβεία στη Βαγδάτη- αν και, δεδομένων των επενδύσεων ύψους ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων που έχουν οι ΗΠΑ στο Ιράκ, πολλοί αμφιβάλλουν για το κατά πόσον ο Μπαράκ Ομπάμα θα κατορθώσει να υλοποιήσει τη δέσμευσή του. Ο στρατιωτικός διοικητής του Ιράκ, αντιστράτηγος Μπακαμπίρ Ζεμπάρι, δήλωσε την περασμένη εβδομάδα πως τα στρατεύματά του δεν πρόκειται να είναι έτοιμα να προστατεύσουν τη χώρα πριν από το 2020. Από την πλευρά του, ο εκπρόσωπος των αμερικανικών δυνάμεων στο Ιράκ δήλωσε χθες πως οι ιρακινές δυνάμεις ασφαλείας έχουν επιδείξει επαγγελματισμό και θέληση για βελτίωση και είναι σε θέση να κρατήσουν τη χώρα ασφαλή. Η βία έχει πράγματι περιοριστεί, όμως η ένταση στον Βορρά μεταξύ Αράβων και Κούρδων παραμένει. Σουνίτες εξτρεμιστές εξακολουθούν να πραγματοποιούν φονικές επιθέσεις. Η συμφιλίωση μεταξύ σουνιτών και σιιτών είναι ακόμα μακρινό όνειρο. Πέντε μήνες μετά τις εκλογές, που δεν ανέδειξαν σαφή νικητή, οι πολιτικοί ηγέτες του Ιράκ δεν έχουν καταφέρει ακόμα να σχηματίσουν νέα κυβέρνηση. Οι εξτρεμιστές επιχειρούν ήδη να εκμεταλλευτούν το πολιτικό κενό, και θα συνεχίσουν να το κάνουν. Οπως σημειώνει η «Washington Ρost», «το πραγματικό τέλος στον πόλεμο του Ιράκ- η στιγμή που θα πάψει να είναι μάχη της Αμερικής- ίσως να μην έρθει ποτέ».
Δημοσίευση σχολίου