Σαν σήμερα πριν από 70 χρόνια, στις 20 Αυγούστου 1940, ο υπ΄ αριθμόν ένα εχθρός του Στάλιν, ο Λέων Τρότσκι, έπεφτε νεκρός στην Πόλη του Μεξικού, χτυπημένος από τον δολοφόνο του στο κεφάλι με μια αξίνα.
Ανάμεσα στον Τρότσκι και τον Στάλιν οι συγκρούσεις ήταν συνεχείς. Ηταν φανερό ότι δεν μπορούσαν να συγκατοικήσουν στην κορυφή του ίδιου κόμματος, στην ίδια κυβέρνηση. Το παράξενο είναι πώς άντεξαν τόσο καιρό μαζί. Ο Τρότσκι αρνούνταν πάντα κατηγορηματικά ότι θέλει να αναλάβει την ηγεσία στη θέση του Στάλιν. «Το θέμα δεν είναι να αντικατασταθεί μια ηγετική ομάδα με μια άλλη, αλλά να αλλάξουν οι μέθοδοι διαχείρισης», έγραφε. Διεκδικούσε «ελευθερία κριτικής», «δημοκρατία» μέσα στο κόμμα. Μιλούσε για «ηθικό» ζήτημα και για παραβιασθείσα «νομιμότητα». Του απαντούσαν πως τα «ρεύματα» δεν μπορούν να γίνουν ανεκτά. Εκείνος περιγελούσε τα επιχειρήματά τους. Μέχρι που ο αντίπαλός του έχασε τον έλεγχο και σε μια συνάντηση του είπε τα εξής: «Είσαι αξιολύπητος, ένα άτομο χωρίς την παραμικρή αίσθηση της αλήθειας, ένας απατεώνας, ένας αχρείος, που συνεχίζει να λέει πράγματα που δεν ανταποκρίνονται ούτε στο παραμικρό στην αλήθεια».
Ηταν φανερό πως, πέρα από την πολιτική, ήταν εντελώς ασύμβατοι ως προσωπικότητες. Η εμμονή αμφοτέρων ήταν πώς να εξοντώσουν ο ένας τον άλλον. Το οριστικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών έλαβε χώρα στις 20 Αυγούστου 1940, όταν ο 61χρονος Τρότσκι δολοφονήθηκε μ΄ ένα χτύπημα ορειβατικής αξίνας στο Κογιοακάν, ένα προάστιο της Πόλης του Μεξικού. Ο Τρότσκι διάβαζε μια εφημερίδα όταν ο δολοφόνος του τον πλησίασε από πίσω και του κάρφωσε στο κρανίο, με την πλατιά πλευρά της, όχι με την αιχμηρή, μια κοντή ορειβατική αξίνα την οποία είχε κρύψει σε εσωτερική τσέπη του αδιάβροχου που κρατούσε. Ο Τρότσκι έβγαλε ένα φρικτό ουρλιαχτό, ένα μακρόσυρτο «αααα» (σύμφωνα με τη μαρτυρία του δολοφόνου), απέσπασε την αξίνα από το κρανίο, πέταξε εναντίον του δράστη ό,τι είχε μπροστά του (βιβλία, μια πένα, ένα μαγνητόφωνο υπαγόρευσης), προσπάθησε να συμπλακεί μαζί του. Οι σωματοφύλακες χτύπησαν επανειλημμένα τον επιτιθέμενο με τις λαβές των πιστολιών τους. Ο Τρότσκι, που χαροπάλευε, τους φώναξε να τον πιάσουν ζωντανό: «Μπορεί να πει πολλά». Αυτός έλεγε μόνο: «Με έβαλαν να το κάνω».
Ο δολοφόνος βρισκόταν στο σπίτι του Τρότσκι ως συμπαθών. Εμφανιζόταν ως ένας καναδός επιχειρηματίας ονόματι Φρανκ Τζάκσον και είχε φλερτάρει και σχετιστεί με τη γραμματέα του, τη Σίλβια Αγκέλοφ. Στους ανακριτές είπε πως λέγεται Ζακ Μορνάρ και είναι γιος βέλγου διπλωμάτη. Μόνο στη δεκαετία του 1950, προς το τέλος της έκτισης της εικοσαετούς κάθειρξης που του επιβλήθηκε, αναγνωρίστηκε ως ο πράκτορας των σταλινικών υπηρεσιών Ραμόν Μερκαντέρ. Είχε υπάρξει ο συνοδός του Χέμινγουεϊ στον ισπανικό Εμφύλιο. Η ισπανίδα ηθοποιός Μαρία Μερκαντέρ, σύζυγος του Βιτόριο Ντε Σίκα και μητέρα του Κρίστιαν, ήταν εξαδέλφη του. Κοντά στη βίλα του Τρότσκι, παρακολουθώντας την επιχείρηση από δύο αυτοκίνητα, ήταν ακόμη η μητέρα του, η Καριδάδ, και ο τότε αρχηγός των ειδικών υπηρεσιών της Μόσχας, ο Λεονίντ Εϊτινγκον. Ο δολοφόνος του Τρότσκι απελευθερώθηκε από τις μεξικανικές φυλακές το 1960, παρασημοφορήθηκε μυστικά από τον Μπρέζνιεφ ως «Ηρωας της Σοβιετικής Ενωσης» και πέρασε τις τελευταίες ημέρες της ζωής του στην Αβάνα του Φιντέλ Κάστρο.
ΔΙΑΒΑΖΕ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ
Ο Τρότσκι διάβαζε μια εφημερίδα όταν ο δολοφόνος του τον πλησίασε από πίσω και του κάρφωσε στο κρανίο την αξίνα
Δημοσίευση σχολίου