Οι δύο υποψήφιοι Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων για το προεδρικό χρίσμα, Χίλαρι Κλίντον και Ντόναλτν Τραμπ αντίστοιχα, πιθανότατα θα ακολουθήσουν εντελώς διαφορετικούς δρόμους, εάν εκλεγούν, έναντι της Ρωσίας. Για την ώρα το Κρεμλίνο παρακολουθεί αμφότερους τους υποψήφιους με προσοχή.
Του Ντμίτρι Πολικάνοφ
Οι Τραμπ και Κλίντον είναι οι δύο επικρατέστεροι για τη διεκδίκηση του προεδρικού θώκου στις αμερικανικές εκλογές και ο καθένας τους έχει πολύ διαφορετική αντίληψη για το μέλλον των ρωσοαμερικανικών σχέσεων δυσκολεύοντας το Κρεμλίνο στις εκτιμήσεις τους για τις σχέσεις αυτές τα επόμενα χρόνια.
Για την ώρα φαίνεται πως το Κρεμλίνο ψηφίζει Τραμπ. Άλλωστε ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος έχει δηλώσει πως σκοπεύει να ξεκινήσει διάλογο με τη Μόσχα. Όμως είναι δικαιολογημένες οι ελπίδες της Μόσχας για καλύτερες σχέσεις με τις ΗΠΑ σε περίπτωση εκλογής του Τραμπ;
Θα μπορούσε κανείς να αντιτείνει πως η υποστήριξη του Ρώσου προέδρου Πούτιν στον Τραμπ είναι μια πραγματικά έξυπνη κίνηση του Κρεμλίνου να ξεκινήσει έναν διάλογο για την αδυναμία του αμερικανικού πολιτικού εποικοδομήματος και τα προβλήματα του αμερικανικού εκλογικού συστήματος. Βάσει αυτής της οπτικής η εκλογή Τραμπ θα αποτελεί δώρο στο Κρεμλίνο που θα αποδεικνύει πως οι ΗΠΑ παρακμάζουν και σύντομα θα καταρρεύσουν.
Επίσης, αναλυτές υποστηρίζουν ότι η εκλογή Τραμπ θα ωφελήσει τη Ρωσία και θα αποδυναμώσει τις ΗΠΑ. Ο Τραμπ φαίνεται διστακτικός στη χρήση βίας και προωθεί έναν νέο τύπο απομονωτισμού. Οι πρόσφατες αναφορές του για την χρησιμότητα του ΝΑΤΟ ήχησαν ως μουσική στα ρωσικά αυτιά.
Ο Τραμπ επίσης θεωρείται προτιμητέος πρόεδρος από τη ρωσική πολιτική ελίτ. Ο Τραμπ θεωρείται ρεαλιστής και εκτός του υπάρχοντος τέλματος της αμερικανικής πολιτικής. Επίσης θεωρείται ηγέτης με αύρα και ανδροπρέπεια, αρετές πολύ σημαντικές για τη ρωσική ηγεσία.
Η Χίλαρι Κλίντον αποτελεί διαφορετική περίπτωση. Έχοντας μια πορεία δεκαετιών στην αμερικανική πολιτική, ακολουθεί, κατά το Κρεμλίνο, τα παγιωμένα αμερικανικά στερεότυπα έναντι της Μόσχας. Ως υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, αντίθετα με τον Τραμπ, γνωρίζει επίσης πολύ καλά τη Ρωσία και έχει απόψεις προβλέψιμες, θεωρεί το Κρεμλίνο.
Την ίδια ώρα θεωρείται μεγάλης ηλικίας και αδιάλλακτη, ένας είδος «σιδηράς κυρίας», που είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Η ρωσική ηγεσία δεν ξεχνά τις δηλώσεις Κλίντον για τον Πούτιν και τις αναφορές της ότι πρέπει να αναχαιτιστεί η εξάπλωση της «ρωσικής αυτοκρατορίας» και της επιβολής της ρωσικής σφαίρας επιρροής. Επίσης, η ίδια ήταν ενθουσιώδης οπαδός της πολιτικής των επεμβάσεων σε Λιβύη, Συρία και Ουκρανία.
Ως επόμενη πρόεδρος το πιθανότερο είναι να προβάλει τη ρητορική περί δημοκρατίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αλλαγής καθεστώτων στη ρωσική περιφέρεια. Για το Κρεμλίνο η ρητορική αυτή είναι καθαρά υποκριτική και υποκρύπτει απλώς την αμερικανική επεκτατικότητα.
Δύο δεδομένα συχνά παραγνωρίζονται στη Μόσχα. Το πρώτο αφορά την επιρροή στον εκάστοτε πρόεδρο της στενής του ομάδας. Όλοι οι Αμερικανοί πρόεδροι δεν είναι ελεύθεροι να ενεργούν, αλλά οι κινήσεις τους εξαρτώνται και από το υπάρχων εποικοδόμημα. Είτε λοιπόν εκλεγεί ο Τραμπ, είτε η Κλίντον, οι ενέργειές τους θα απέχουν πολύ από τις τωρινές δηλώσεις τους.
Δεν είναι ξεκάθαρο αν ο Τραμπ είναι πραγματικά απομονωτιστής ή απλώς μιλά έτσι για να κερδίσει ψήφους. Προσπαθεί να εμφανιστεί όσο το δυνατό πιο ευέλικτος. Άλλωστε, με τον τρόπο αυτό, θα μπορεί στο μέλλον να επιτεθεί στον Πούτιν απλώς και μόνο για να κερδίσει δημοφιλία. Οι περί εξωτερικής πολιτικής σύμβουλοί του είναι νεοσυντηρητικοί και η οπτική τους απέχει δραματικά από τα όσα ο Τραμπ εξαγγέλλει στις ομιλίες του.
Η ομάδα της Κλίντον είναι πιο θετική έναντι της Ρωσίας. Η Κλίντον έχει κοντά της πολλούς βετεράνους της κυβέρνησης Ομπάμα, δηλαδή τους ανθρώπους που ακολούθησαν εχθρική προς τη Ρωσία πολιτική. Από την άποψη αυτή η ομάδα Κλίντον έχει μεγαλύτερη εμπειρία στις σχέσεις με τη Ρωσία από ότι η αντίστοιχη του Τραμπ.
Ο παράγοντας που η Μόσχα υπερεκτιμά περισσότερο είναι ο ρόλος της Ρωσίας στην αμερικανική εσωτερική πολιτική. Μιλώντας ανοικτά οι Αμερικανοί ψηφοφόροι ενδιαφέρονται ελάχιστα για την εξωτερική πολιτική και οι σχέσεις με τη Ρωσία δεν αποτελούν την βασική τους πολιτική προτεραιότητα. Τόσο ο Τραμπ, όσο και η Κλίντον έχουν θέσει τις σχέσεις με τη Ρωσία στο περιθώριο των προεκλογικών τους εκστρατειών, σε σχέση με άλλα ζητήματα.
Παρά την συμπάθεια προς τον Τράμπ πάντως το Κρεμλίνο ελπίζει σε νίκη του, αλλά ετοιμάζεται και για την περίπτωση εκλογής της Κλίντον καθώς γνωρίζει πως η αμερικανή πολιτική είναι απρόβλεπτη. Αυτό πάντως που η ρωσική ηγεσία σίγουρα δεν επιθυμεί είναι ένας νέος κύκλος αμερικανικής επεμβατικής πολιτικής στη διεθνή αρένα και θα ήταν ευτυχής να υποστηρίξει έναν υποψήφιο που δεν θα ακολουθήσει μια τέτοια πολιτική.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου