Γράφει: Ο Στέφανος ΛηναίοςΕίμαστε βέβαιοι ότι όλοι μας, χωρίς χρώματα και αρώματα, παρακολουθούμε από καιρό, τη συστηματική εθνική αποδόμηση και τον εποικισμό της πατρίδας μας, με το γνωστό ιδεολόγημα της παγκοσμιοποίησης. Ότι, δηλαδή, «πρέπει και η Ελλάδα να γίνει «πολυπολιτισμική». Κι αυτό σημαίνει να μπαίνουν στη χώρα μας ξένοι πληθυσμοί ώστε να γίνει «πολυπολιτισμική»….Όταν αυτή η «εισροή» ξένων είναι φυσιολογική ή, πολλές φορές και αναγκαστική, όπως γίνεται αιώνες τώρα, από χώρα σε χώρα, είναι γεγονός ότι, σε ένα μεγάλο ποσοστό, συμβάλλει θετικά στο «φρεσκάρισμα» ενός τόπου…
Δυστυχώς, όμως, αυτή η «εισβολή» ξένων, τα τελευταία χρόνια, δεν είναι ούτε φυσιολογική ούτε αναγκαστική… Είναι οργανωμένη…Και ο πιο αμύητος καταλαβαίνει, πλέον, ότι συνδέεται γενικότερα με τη φανερή στρατηγική των «Μεγάλων» και ιδιαίτερα των Η.Π.Α., με κύριο στόχο την επιβολή διεθνώς ενός ακραίου νεοφιλελεύθερου, οικονομικού συστήματος, δηλαδή μιας παγκόσμιας μονοπολικής ηγεμονίας.
Μόνον έτσι μπορούμε να εξηγήσουμε την ξαφνική «έκρηξη» αμέτρητων θρησκευτικών μειονοτήτων, σε όλο τον κόσμο και την πολυδάπανη στήριξή τους από αμέτρητες «ανθρωπιστικές » Μ.Κ.Ο. και επιδοτούμενες από …μετρημένους « φιλάνθρωπους » μεγαλέμπορους…
Μόνον έτσι μπορούμε να καταλάβουμε γιατί, τα τελευταία χρόνια, όλοι, σχεδόν, οι πόλεμοι είναι ένα τρομακτικό αλληλοφάγωμα θρησκειών…
Και μόνον έτσι μπορούμε να εξηγήσουμε και το τελευταίο περίεργο φαινόμενο μιας “φιλολογικής” υπονόμευσης της Ελληνικής Ταυτότητας, από κάποιους «παιδοψυχολόγους».
Ιδιαίτερα τα βιβλία των κ.κ. Ρεπούση, Δραγώνα, Λιάκου, Φραγκουδάκη κ.α., χωρίς ίσως να το καταλαβαίνουν, παίζουν αυτό το παιχνίδι ακριβώς. Το παιχνίδι των «Μεγάλων» που οργανώνουν, εδώ και πολλά χρόνια, μια νέα γεωπολιτική τάξη στα Βαλκάνια και την επαναφορά της Τουρκίας στην Ευρώπη, μέσω της υποστηριζόμενης από τις ΗΠΑ ένταξης της τελευταίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Για του λόγου το αληθές, παραπέμπουμε όλους τους άξιους κατά τα άλλα «οικουμενιστές» νεοέλληνες, στο αμερικάνικο περιοδικό «Νιου Γιορκ Ριβιού», Αύγουστος ‘93. Τίτλος: « Η βαλκανική κρίση,1913-1993». Αρθρογράφος ο «Ρεαλιστής Σύμβουλος», καθηγητής κύριος Τζορτζ Φ. Κέναν.
Ένα μικρό απόσπασμα:
«…Αν οι ηγέτες των κατοίκων της Βαλκανικής δεν συμφωνήσουν για την αλλαγή των συνόρων τους, είμαστε υποχρεωμένοι να την επιβάλλουμε δια της βίας…»!!!
Κάτι το οποίο και έγινε, δυστυχώς, λίγα χρόνια αργότερα… Με τα χειροκροτήματα, μάλιστα, των ίδιων Πανεπιστημιακών και πολλών άλλων «οικουμενιστών», τόσο για τα Βαλκάνια, όσο και, αργότερα, για το διαβόητο σχέδιο Ανάν… Άραγε από άγνοια ή από πεποίθηση;
Η εξάλειψη της φτώχειας και της δυστυχίας στον Τρίτο Κόσμο και οι εμφύλιοι σπαραγμοί, όπου γης, μπορεί και πρέπει να αντιμετωπισθούν μόνο με την αύξηση της αναπτυξιακής βοήθειας, σ’ αυτές τις χώρες. Από ΑΥΤΟΥΣ όμως που ΞΕΖΟΥΜΙΣΑΝ ή ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝ έτσι αυτές τις χώρες. Και όχι βέβαια από αυτούς που υφίστανται παθητικά αυτή την άγρια εισβολή και αυτό τον καταστροφικό εποικισμό…
Κάνοντας έναν πρόχειρο υπολογισμό, θα διαπιστώσουμε ότι τα αμέτρητα δισεκατομμύρια που διατίθενται, σε όλο τον κόσμο, για το μεταναστευτικό πρόβλημα, αν τα έδιναν στις φτωχιές χώρες θα τις είχαν κάνει πλούσιες…
Και αν δεν εξόπλιζαν το αλληλοφάγωμά τους, δεν θα υπήρχαν εμφύλιοι…
Και δεν το κάνουν, βεβαίως, συνειδητά.Mε αυτό τον τρόπο διαλύεται ο ιστός της Ευρώπης, και παραμένουν υπανάπτυκτες οι φτωχιές χώρες. Οπότε, όλοι οι επονομαζόμενοι «Μεγάλοι του Κόσμου», άλλοτε με δανεισμούς και εξοπλισμούς, άλλοτε με επεμβάσεις και εμφύλιους και άλλοτε με φανερές ή κρυφές δικτατορίες, ελέγχουν απόλυτα όλες τις «υπόδουλες» χώρες της γης.
Ως προς την απονομή της Ελληνικής ιθαγένειας, εδώ τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά. Σκεφτείτε τι έχει να γίνει όταν οι μετανάστες που συμπληρώνουν 5 χρόνια νόμιμης διαμονής, με το νέο δικαίωμα, πλέον, της οικογενειακής επανένωσης, φέρουν νομίμως, και την οικογένειά τους. Γεγονός που σημαίνει τον ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΟ πολλαπλασιασμό τους, ανάλογα με τον αριθμό των οικογενειακών μελών.
Η Κυβέρνηση και τα Κόμματα, έχουν την ευθύνη των αποφάσεων στα χέρια τους. Και οι Έλληνες Πολίτες, αφού πρώτα ενημερωθούν σφαιρικά, να απαιτήσουν ΑΜΕΣΑ τις σωστές λύσεις. Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να παρακαλέσουμε όλους τους Ανθρώπους των Επιστημών, των Γραμμάτων και των Τεχνών, να βοηθήσουν, με οποιονδήποτε τρόπο και με οποιαδήποτε άποψη, σ’ αυτή την ολοκληρωμένη ενημέρωση.
Αφού όμως πρώτα κάνουν την αυτοκριτική τους. Όπως την έκανε και ο Καθηγητής κ.Κωνστ. Τσουκαλάς. (ΒΗΜΑ-10/10/’97)
«Είναι αναμφισβήτητο γεγονός πια, ότι σε όλο το δυτικό κόσμο η μεγάλη μάζα των διανοουμένων είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό εξαρτημένη από το κεφάλαιο ή από την εξουσία. Οι μηχανισμοί είναι γνωστότατο. Η εύνοια, η συμμετοχή σε ” ερευνητικά προγράμματα ” που συνδέονται με την παραγωγή, η παροχή υπηρεσιών με την τυπική ιδιότητα του συμβούλου, του τεχνοκράτη, του εμπειρογνώμονα ή ακόμα και του «γκουρού», κατέστησαν την διανόηση «επάγγελμα»…»
Και ν’ αναρωτηθούν κάποια στιγμή, μήπως κι’αυτοί, χωρίς να το καταλάβουν, έγιναν «γκουρού» της εξουσίας;
Δημοσίευση σχολίου