Τότε, δεν είχε περάσει ασχολίαστο το κομμάτι του βιβλίου όπου ο γνωστός καθηγητής εκτιμούσε ότι είναι πιθανό ένα “τεχνητά δημιουργημένο επεισόδιο στις περιοχές τουρκογενών πληθυσμών της Ροδόπης”. Στη συνέχεια, αναλύοντας το σενάριο αυτό, ο Βασίλειος Μαρκεζίνης περιγράφει, πως θα μπορούσαν οι τουρκικές δυνάμεις να κυκλώσουν τις ελληνικές, επιχειρώντας “ισχυρή επίθεση ενισχυμένης θωρακισμένης ταξιαρχίας στο ελληνικό έδαφος στο ύψος του χωριού Λάβαρα, με σκοπό να δημιουργήσουν ρήγμα για διείσδυση κατά μήκος του οδικού άξονα Λάβαρα-Πρωτοκλήσσι-Κυριάκι-Περιστεράκι”. Ο Μαρκεζίνης συνεχίζει την περιγραφή της δυνητικής τουρκικής επίθεσης, κάνοντας λόγο για ταυτόχρονη ρίψη αλεξιπτωτιστών κατά τον άξονα και ”διείσδυση δεύτερης θωρακισμένης τουρκικής ταξιαρχίας βορείως του Άρδα”.
Είναι αλήθεια ότι εξακολουθούν να υπάρχουν αρκετοί ισχυροί παράγοντες, που, όπως όλα δείχνουν, βλέπουν στον “Σερ” το πρόσωπο που θα μπορεί να αναλάβει κάποιον πολιτικό ρόλο, ενδεχομένως στην ηγεσία της ελληνικής διπλωματίας, εφόσον υπάρξει ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού, σχηματισμός οικουμενικής κυβέρνησης και πρόσκληση υπερκομματικών προσωπικοτήτων. Το ενδιαφέρον είναι ότι ο Σερ Βασίλειος Μαρκεζίνης έχει ένθερμους οπαδούς και σε πρόσωπα που αυτοπροσδιορίζονται ως ανήκοντα στο χώρο της κεντροαριστεράς. Φυσικά τα ερείσματά του είναι πολύ ισχυρότερα στο χώρο της Δεξιάς.
Οι ανησυχίες πάντως που εκφράζονται σχετικά με την έκνομη δραστηριότητα του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής και την πρωτοφανή ανάμειξη της Τουρκίας στην δυτική Θράκη, δικαιώνονται. Τόσο αυτές του Βασίλειου Μαρκεζίνη όσο και άλλων. Το ζήτημα είναι πότε επιτέλους (και αν...) θα αντιδράσει η υπό τον Δημήτρη Δρούτσα αναιμική ελληνική διπλωματία.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου