Γράφω αυτό το άρθρο έχοντας κατά νου ένα άλλο, πρόσφατο και εξαιρετικά διδακτικό: Πρόκειται για μια ανάλυση του Μάικλ Ρούμπιν, ο οποίος ανήκει στο δυναμικό του ''Αmerican Enterprise Institute''. Τι γράφει και επεξηγεί ο Ρούμπιν; Τα περί Τουρκίας αυτονόητα και πασιφανή, που οι εγχώριοι πολιτικοί φωστήρες μας καμώνονται πως ''δεν βλέπουν''. Ο Αμερικανός αρθρογράφος εξωτερικεύει την βαθιά του δυσπιστία (και προφανώς και συγκεκριμένων πολιτικών ελίτ στις ΗΠΑ) ως προς το που οδηγεί την Τουρκία ο Ερντογάν.
Ο Ρούμπιν ανασύρει κάποιες από τις αποκαλύψεις του Wikileaks, για να καταλήξει στο συμπέρασμα πως ''...ο Ερντογάν τρέφει κανονικό μίσος κατά του Ισραήλ, όχι πρωτίστως για την πρόσφατη και συνεχιζόμενη μεταξύ τους πολιτική έχθρα, όσο για καθαρά θρησκευτικούς λόγους''.
Ο Ρούμπιν θεωρεί πως προχωρά η απομάκρυνση της Άγκυρας από Βρυξέλλες και Ουάσινγκτον, και τονίζει με ανησυχία πως ενώ η Τουρκία συζητά με τις ΗΠΑ για το υπερεξελιγμένο μαχητικό F35, ταυτόχρονα καλεί τους Κινέζους και εκτελεί κοινά αεροπορικά γυμνάσια μαζί τους, μεγαλώνοντας την αμερικανική δυσπιστία. Στηλιτεύει επίσης τα αλληθωρίσματα του Ερντογάν προς τη Συρία, το Ιράν, την Χαμάς και την Χεζμπολλάχ.
Με τα παραπάνω ως αφορμή, αξίζει να τεθούν μερικά ερωτήματα ως προς τις προθέσεις των δικών μας πολιτικών, απέναντι στο ''πάγωμα'' των σχέσεων Τουρκίας με ΕΕ-ΗΠΑ.
-Έχει η κυβέρνηση Παπανδρέου επεξεργασμένο σχέδιο, ώστε να εκμεταλλευτεί η χώρα την σταδιακή ''έκλειψη'' της Τουρκίας στα μάτια των δυτικών; Προφανώς ΟΧΙ.
-Καταρτίζονται αναλύσεις στο ελληνικό ΥΠΕΞ για πιθανές παρενέργειες, μεσοπρόθεσμα ιδίως, από μια πιό ''ανεξέλεγκτη'' Τουρκία, που θα συμπεριφερθεί ακόμη πιό επιθετικά απέναντι σε Ελλάδα / Κύπρο; Προφανώς ΟΧΙ.
-Υπάρχει αναθεώρηση στο κυρίαρχο, πλην ψοφοδεές, κουτοπόνηρο και εκτός πραγματικότητας, ελληνικό (;) δόγμα περί ΄΄ευρωπαικής προοπτικής΄΄ της Τουρκίας ή το αναμασούμε ως εκγιουσουφακισμένα μυρηκαστικά, την ώρα που πολιτικές πλειοψηφίες στην Ευρώπη αλλά και οι ευρωπαικές κοινωνίες τάσσονται αναφανδόν εναντίον μιας πλήρους τουρκικής ένταξης; Προφανώς ΟΧΙ, αφού η κυβέρνηση Παπανδρέου εμμένει μαζοχιστικά στην αποτυχημένη συνταγή ΄΄εξημερώνω τα θηρία κάνοντάς τους Ευρωπαίους΄΄.
Το ερώτημα που προκύπτει για την ΄΄συμπονετική΄΄ Αριστερά, την χαπακωμένη με τουρκολιγούρα κυρίαρχη τάση στο ΠΑΣΟΚ αλλά και για τμήμα της ΝΔ, είναι παραπάνω από σαφές: Τουρκία ως πλήρες μέλος στην ΕΕ συνεπάγεται ελεύθερη διακίνηση. Ας μας απαντήσουν λοιπόν οι παραπάνω ΄΄πολιτικά ορθοί΄΄: Την ώρα που η Αλβανία των τριών εκατομμυρίων εξαθλιωμένων συνανθρώπων μας, μας έστειλε ΠΑΡΑΝΟΜΑ το ένα, η Τουρκία των 76 εκατομ. εξαθλιωμένων, πόσους θα μας στείλει ΝΟΜΙΜΑ;
Ο επόμενος Αττίλας, εποικιστικός αυτή τη φορά, δεν θα αφορά μόνο την Κύπρο αλλά ολόκληρη την Ελλάδα, και θα είναι ΝΟΜΙΜΟΣ και ΜΟΝΙΜΟΣ. Όταν έχεις ένα (ακόμα) δικό σου σπίτι (έστω και χρεωμένο), σύζυγο και δυό παιδιά, δεν βάζεις μέσα συγκάτοικο τον εξαθλιωμένο της απέναντι παράγκας με τα οκτώ κουτσούβελα, με το αφελές σκεπτικό πως θα τον εξημερώσεις. Τόσο απλά!
Η Τουρκία αμπαλάρεται, αγκαζάρεται και σπρώχνεται με το στανιό στην ευρωπαική οικογένεια, ακριβώς για να την διαλύσει. Αυτό δηλαδή που εξυπηρετεί απόλυτα το αγγλοσαξονικό/υπερατλαντικό μπλοκ. Το λέει όχι μόνο ο Ρούμπιν, όπως προαναφέρθηκε, αλλά σπουδαίες μορφές του πρόσφατου ευρωπαικού παρελθόντος, όπως ο Χέλμουτ Σμιτ, ο Ζισκάρ Ντ' Εστέν, ο Χέλμουτ Κολ, ο Σαρκοζί και η Μέρκελ σήμερα. Φυσικά, οι παραπάνω ''ασημαντότητες'' ενδεχομένως να ανησυχούν υπερβολικά για το γκρέμισμα του (ό,ποιου) ευρωπαικού οικοδομήματος από τόν τουρκικό οδοστρωτήρα, αφού εγχώριοι τιτάνες της πολιτικής σκέψης, με πρώτη και καλύτερη την Ντόρα Μπακογιάννη, έχουν ξεπεράσει σε φιλοτουρκικό παραλήρημα και τους ίδιους τους νεοσουλτάνους της Άγκυρας.
Αυτό που θα όφειλε να επιδιώξει μια εξορθολογισμένη ελληνική εξωτερική πολιτική, ευθυγραμμιζόμενη εδώ και με την ανερχόμενη οπτική των περισσότερων ευρωπαικών χωρών, θα ήταν η προώθηση μιας ειδικής σχέσης Τουρκίας-ΕΕ, ακόμη και προωθημένης, εφ' όσον πρώτα (και όχι αορίστως κάποτε στο μέλλον) η Άγκυρα αποδεχόταν τα στοιχειώδη του ευρωπαικού κεκτημένου, με εφαρμογή τους στην πολύπαθη Κύπρο.
Οποιαδήποτε εμμονή για την Αθήνα, στον ευτελή ρόλο του κονφερασιέ των ευρωπαικών εισοδίων των Τούρκων, μας γελοιοποιεί ακόμη περισσότερο, μας καθιστά εκτός από οικονομικά έωλους και στρατηγικά φαιδρούς στα μάτια της διεθνούς κοινότητας. Φαιδρούς και φοβισμένους, δίχως στρατηγικό πλάνο και υποταγμένους στους λεονταρισμούς του εξ' ανατολών θηρίου, που δεν θέλει να εξημερωθεί...
* Ιστορικός, αμυντ. αναλυτής, πρόεδρος του ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α. (Ελληνικό Κέντρο Ευρωπαικών και Διεθνών Αναλύσεων)
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου