Η απόφαση του Μπαράκ Ομπάμα να συμμετάσχει στη διεθνή στρατιωτική επέμβαση στην Λιβύη έχει προκαλέσει την αντίδραση του πολιτικού κόσμου στο εσωτερικό των ΗΠΑ, αναφέρει ο βρετανικός Independent. Οι επικριτές του, σημειώνουν σωστά μια σειρά από προβλήματα που περιβάλλουν την επέμβαση: Την έλλειψη ενός ξεκάθαρου σχεδίου για το τι θα συμβεί μετά την πτώση του Καντάφι ή για το ενδεχόμενο να βρεθούν σε αδιέξοδο. O Λευκός Οίκος αδιαφορεί για το τι λέει το Κογκρέσο και δίνει περιορισμένες εξηγήσεις στον αμερικανικό λαό, την ίδια ώρα που επεμβαίνει στη Λιβύη αγνοώντας παρόμοιες περιπτώσεις, όπως του Μπαχρέιν και της Υεμένης.
Σε αυτή την ομοφωνία των τελευταίων ημερών λείπει κάτι όμως. Οι ΗΠΑ νοιάζονται για την Λιβύη, όχι για το πετρέλαιό της ή για την ενδογενή σημασία της, αλλά διότι αποτελεί σημαντικό κομμάτι της μεταμόρφωσης του Αραβικού Κόσμου. Για τους άραβες διαδηλωτές και τα παρόμοια καθεστώτα, η αιματηρή αντίδραση του Καντάφι εναντίον των επαναστατών στην Λιβύη είναι η αρχή για το μέλλον της Αραβικής επανάστασης. Εάν ο Καντάφι έβγαινε αλώβητος από τον εμφύλιο χωρίς την συμμετοχή των ΗΠΑ, της Ε.Ε. και της διεθνούς κοινότητας τότε αυτό θα έδινε και το πράσινο φως και στους άλλους ηγέτες των καταπιεστικών καθεστώτων της περιοχής να χρησιμοποιήσουν παρόμοιες τακτικές. Η δυναμική διεθνής απάντηση, πρώτα με τις σκληρές κυρώσεις από τον ΟΗΕ και τώρα με την στρατιωτική επέμβαση, έχει πιθανότητες να περιορίσει αυτά τα καθεστώτα να κηρύξουν πόλεμο και να εμψυχώσει τον εξεγερμένο κόσμο ώστε να διεκδικήσει με διπλάσιο ζήλο την ανεξαρτησία του.
Η μετατροπή των διαδηλώσεων σε εμφύλιο πόλεμο στην Λιβύη βρίσκεται στο επίκεντρο του Αραβικού κόσμου τον τελευταίο μήνα. Αυτό δεν είναι ένα δημιούργημα της κυβέρνησης Ομπάμα, του Ντέιβιντ Κάμερον ή του Σαρκοζύ.
Από την άλλη μεριά, αν και η Σαουδική Αραβία είχε ταχθεί με το μέρος της δύσης, ένα όχι και τόσο συχνό φαινόμενο, γρήγορα άλλαξε τη στάση της μόλις βομβάρδισαν δυτικά αεροπλάνα αραβική χώρα Δεν είναι παράξενο, ότι ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης στον αραβικό κόσμο είναι θυμωμένο με τις επιθέσεις του ΟΗΕ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η κοινή γνώμη στην περιοχή είναι επηρεασμένη από τον πόλεμο του Ιράκ, όπως και από άλλες χαμένες ευκαιρίες, στις οποίες θα μπορούσε να είχε επέμβει ο ΟΗΕ, αλλά δεν το έπραξε ποτέ.
Σύμφωνα με κάποιους, αν δεν παρενέβαιναν οι συμμαχικές δυνάμεις θα μειωνόταν η υπόληψη των χωρών του Αραβικού κόσμου προς το πρόσωπο του Μπαράκ Ομπάμα. Θα ενθαρρυνόταν η βία στην περιφέρεια και θα παρέμενε ο Καντάφι στην εξουσία.
Η κυβέρνηση Ομπάμα πιθανότατα θα προτιμούσε να μην επέμβει, αφού ήδη διατηρεί υπέρογκο αριθμό στρατευμάτων σε κάθε γωνία του κόσμου. Αλλά οι στρατιωτικές εξελίξεις στο εσωτερικό της Λιβύης και η αποτυχία των κυρώσεων του ΟΗΕ εναντίον του Καντάφι δεν άφησαν περιθώρια στον δυτικό κόσμο. Η απόφαση για την επέμβαση δεν ήρθε από το πουθενά. Προήλθε από την στενή παρακολούθηση της Διεθνούς Κοινότητας των εξελίξεων στον αραβικό χώρο και την πεποίθηση ότι μια αλλαγή στην Λιβύη θα μπορούσε να σημάνει και τον ανασχηματισμό των καθεστώτων στην περιοχή για δεκαετίες.
Independent
πηγή
Δημοσίευση σχολίου