Επέλεξα να κάνω μια αναφορά στη ΣΗΜΕΡΙΝΗ ελληνική πραγματικότητα, επιλέγοντας παράδειγμα ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ πολιτικού λόγου από το παρελθόν και από τον χώρο του ευρύτερου ελληνισμού…
Μούρθε στο νου, εκείνο, το μνημειώδες διάγγελμα του αείμνηστου πια Τάσσου Παπαδόπουλου, της 7ης Απριλίου 2004 (ήταν Μεγάλη Τετάρτη)…
Αφορούσε το Σχέδιο Ανάν…
Βεβαίως, όπως κάθε πολιτικός, κι ο Τάσσος Παπδόπουλος είχε τους πολιτικούς του φίλους και τους πολιτικούς του αντιπάλους…
Δεν θα σταθώ σ’ αυτά τα επιμέρους συν και πλην…
Έρχονται στιγμές στην Ιστορία ενός έθνους, ενός κράτους, που από εκείνες που λέμε ότι καθορίζουν ΟΧΙ ΠΙΑ ΛΕΚΤΙΚΑ, ΑΛΛΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΟΥ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΑΣΗ…
Οι στιγμές αυτές, είναι τόσο κρίσιμες, ώστε έναν πολιτικό τον συνδέουν πια ανεξίτηλα με αυτή τη στιγμή, θέτοντας σε δεύτερο πλάνο την όποια ως τότε πολιτική του δράση…
Οι «στιγμές» αυτές, μπορεί να προέρχονται από διάφορες αιτίες : από ένα πολεμικό τελεσίγραφο, από μια οικονομική κατοχή, από μια στρατιωτική κατοχή, ή από κάποιον άλλο λόγο…
Όμως, τούτες οι «στιγμές» ανεξάρτητα από τα αίτια που τις παράγουν, έχουν ΕΝΑ ΚΟΙΝΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ : ΟΤΙ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ «ΝΑΙ» ή ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ «ΟΧΙ», ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΕΙ ή ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ, ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ, ΤΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ…
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μπορείς να βρεις ΑΝΑΛΟΓΙΕΣ ή ακόμα ΚΑΙ ΑΤΟΦΙΕΣ ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ στον πολιτικό λόγο που η ιστορία επέλεξε να αναλάβει στους ώμους του την ιστορική ευθύνη για το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ…
Δεν θα μείνω σε πολλά σημεία στο τότε διάγγελμα του Τάσσου Παπαδόπουλου…
Θα περιοριστώ σε λίγα σημεία, ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ «ΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ» ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ για κάποια μερίδα του εδώ πολιτικού λόγου, που τρεχόντως φέρει την ευθύνη της διαχείρισης μιας ιστορικής κρίσης, κρίσης που απειλεί ευθέως ΤΗ ΣΥΝΟΛΙΚΗ εθνική και κρατική ανεξαρτησία και κυριαρχία μας, όχι ως ένα κίνδυνο που επαπειλείται, μα ως ένα κίνδυνο που επήλθε ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΕΙ ΠΑΓΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ…
Με λίγα λόγια, βρισκόμαστε υπό ΞΕΝΗ ΚΑΤΟΧΗ, και το ζήτημα είναι η οργάνωση πλέον ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ απέναντι σ’ αυτό το φαινόμενο…
Μιας ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, που ως «όπλα» αγώνα, έχει τα πολιτικά μέσα που της διαθέτει η ελληνική δημοκρατία…
Τι έκανε λοιπόν ο Τάσσος Παπαδόπουλος όταν Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΙΕΣΗ ήταν αφόρητες να δεχτεί το σχέδιο ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗΣ της Κύπρου, το σχέδιο Ανάν;
Φυσικά, εν ονόματι ΕΝΟΣ ΟΝΤΩΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΥΠΑΡΚΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ, έκανε ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ απ’ ό,τι έκανε η ελληνική κυβέρνηση, που αντιμετώπισε κι αυτή, από τις αρχές του 2010 σοβαρό οικονομικό πρόβλημα, ΜΕ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ :
Απευθύνθηκε, ο Κύπριος Πρόεδρος, ΣΤΟΝ ΜΟΝΟ ΑΡΜΟΔΙΟ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ, ΣΤΟΝ ΕΝΤΟΛΟΔΟΧΟ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΛΑΟ…
Δεν αναζήτησε προφάσεις και επιχειρήματα, όπως π.χ., πόσο «επείγουσες» ήταν οι περιστάσεις, κ.λπ., ΟΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΜΕ ΠΡΟΦΑΝΗ ΣΚΟΠΟ ΑΠΛΑ ΝΑ ΘΕΣΟΥΝ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ…
Και το κυριότερο, δεν κατέφυγε στο άθλιο πολιτικό τρυκ, ΟΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, πρώτα να δέσει με υπογραφές και συμβάσεις τη χώρα, ΚΙ ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ, ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΕΙ ΣΤΟΝ «ΚΥΡΙΑΡΧΟ» ΛΑΟ ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ, ΑΦΟΥ ΠΛΕΟΝ ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΕΙ ΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΕΣ ΒΟΥΛΕΣ, αλλά, ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ, ποιος είναι ο καταλληλότερος να διαχειριστεί επαίσχυντες εθνικά συμβάσεις…
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, τίμησε τότε, την λαϊκή εντολή. Δεν την καταχράστηκε. Δεν προέβη σε ενέργειες δεσμευτικές για τον κυπριακό λαό, ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΛΑΒΕΙ ΤΗ ΣΧΕΤΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΕΝΤΟΛΗ ΟΤΑΝ ΕΚΛΕΓΟΝΤΑΝ ΠΡΟΕΔΡΟΣ, δηλαδή, ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΑΠΟ Ο,ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΕΔΩ…
Όταν ο ίδιος διαπίστωσε ότι το σχέδιο Ανάν «δεν ικανοποιεί τους ελάχιστους στόχους που θέσαμε», όπως σημείωνε στο διάγγελμά του τότε, και ότι, όπως δήλωνε, «η Τουρκοκυπριακή κοινότητα αποκτά όλα τα βασικά αιτήματα που διεκδίκησε», ΕΠΡΑΞΕ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΚΑΘΗΚΟΝ : Ο ΙΔΙΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΛΑΒΕΙ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ, ΜΟΝΟ Ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΛΑΟΣ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΠΟΦΑΝΘΕΙ…
Εδώ, όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και άλλες πολιτικές δυνάμεις στην αρχή, και η αξιωματική αντιπολίτευση της Νέας Δημοκρατίας στη συνέχεια, διαπίστωσαν ότι οι δανειστές μας δεν ικανοποιούσαν στο ελάχιστο ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΚΥΡΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ, ΟΔΗΓΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, όχι μόνο δεν απευθύνθηκαν στον ελληνικό λαό ΠΡΙΝ ΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ, αλλά, επέμεναν να ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΑΜΑΧΗΤΙ ΠΡΟΣΘΕΤΟΥΣ ΕΠΩΔΥΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΚΑΘΕ ΛΙΓΟΥΣ ΜΗΝΕΣ, ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΟ ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ : Ο ΟΠΟΙΟΣ ΛΑΟΣ ΚΛΗΘΗΚΕ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗΚΕ ΚΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΑΝΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ, ΕΝΩ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΕΠΙΚΥΡΩΝΟΝΤΑΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΑ ΚΑΙ Η ΕΩΛΗΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΑΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΠΡΩΤΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΕΟΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ…
Και έρχονται σήμερα ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΠΟΥ ΥΠΕΓΡΑΨΑΝ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΣΤΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ, ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝΕ ΤΙ; ΟΙ ΜΕΝ ΟΤΙ «ΘΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟΥΝΕ» ΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΝΩΠΕΣ, ΟΙ ΔΕ, ΟΤΙ ΑΠΛΑ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ Ο,ΤΙ ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ ΕΧΟΥΝ ΥΙΟΘΕΤΗΣΕΙ ΩΣ «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ»!!!!!!!!!
Αλλά, ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ, εκτός κι αν τη στοιχειώδη λογική την απωλέσαμε κι αυτή, ΟΤΙ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΩΣ ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ, ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΕΠΙΔΙΩΞΟΥΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ, ΠΡΕΠΕΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΧΑΝ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΙ ΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ…
Και μάλιστα στη περίπτωση της Ελλάδας, δεν συνέβη ούτε αυτό που είχε υπογραμμίσει ο Κύπριος πρόεδρος στη περίπτωση του σχεδίου Ανάν : «Με λίγα λόγια, «αγοράζουμε ελπίδα», με μόνο αντάλλαγμα και διασφάλιση την καλή θέληση της Τουρκικής πλευράς να τηρήσει τα συμφωνηθέντα», είχε πει.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, η ξένη Κατοχική Δύναμη της Τρόϊκα, ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΕΣ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΗΔΗ ΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ,ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΜΑΣ ΕΘΙΖΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΜΕΛΛΟΝ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝ ΥΠΟΝΝΟΙΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 10-20 ΧΡΟΝΙΑ!
Κι ενώ ο Κύπριος πρόεδρος απέρριπτε –στο διάγγελμά του τότε- ένα σχέδιο υποδούλωσης της χώρας του και ΠΡΙΝ ΠΕΣΕΙ Η ΟΠΟΙΑ ΠΡΩΤΗ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ, ζήτησε ΩΣ ΩΦΕΙΛΕ, την ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ, εδώ, ΟΛΑ ΕΓΙΝΑΝ ΑΝΑΠΟΔΑ…
Και στην περίφημη θέση της ελληνικής κυβέρνησης όλα αυτά τα χρόνια, «ότι δεν μπορείς να βάζεις όρους στους δανειστές σου», ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΗ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΑΓΟΡΑΙΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, μια θέση που χωρίς περιστροφές αποκαλύπτει και τι είδους «μάχες» έδωσε με τέτοια νοοτροπία, ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΣ ΠΟΛΥ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΕΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΠΙΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΜΜΕΣΕΣ ΑΝ ΟΧΙ ΑΜΕΣΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ, σημείωνε στο διάγγελμά του (οι υπογραμμίσεις δικές μου) : «Είναι σωστό ότι η διαδικασία διαπραγματεύσεων συνεπάγεται συμβιβασμούς. Μειώνοντας το χάσμα των διαφορετικών επιδιώξεων και των διαφορών. Μια διαδικασία «πάρε – δώσε»…Όμως, υπάρχουν θέματα αρχών και ανθρώπινων δικαιωμάτων όπου η «μέση λύση» δεν συνιστά την σωστή απάντηση…» Και βεβαίως, εκεί, μιλούσε για «μέση λύση», ΔΙΟΤΙ ΥΠΗΡΧΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΣΚΛΗΡΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ, ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΑΝΤΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΠΛΕΥΡΑΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ. Διότι στην ελληνική πραγματικότητα του τρόπου διαχείρισης της σημερινής κρίσης, δεν διαπιστώνουμε, δεν διαπιστώνω έστω, ΙΧΝΟΣ ΚΑΠΟΙΩΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΜΕΝΩΝ ΚΟΚΚΙΝΩΝ ΓΡΑΜΜΩΝ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑ, αλλά, τουλάχιστον αυτό που εγώ εισπράττω ως αίσθηση των πραγμάτων, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΛΟΓΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΝΑΙ ΑΠΟ ΠΛΕΥΡΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΕ Ο,ΤΙ Η ΤΡΟΪΚΑ ΕΞ ΑΡΧΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΡΟΒΑΛΕΙ ΚΑΙ ΑΞΙΩΝΕΙ…
Εδώ δεν τίθεται θέμα «μέσου όρου», διότι ένας μέσος όρος απαιτεί τουλάχιστον ΔΥΟ τιμές, δυό θέσεις : κι εδώ, δεν έχουμε παρά μόνο μία, αυτή της Τρόϊκα…
Όπως συνέβη σήμερα, στην ελληνική κρίση, έτσι και τότε, υπήρξε μια απαίτηση προς τον Κύπριο πρόεδρο, με το θέμα των επιστολών που οι ξένοι παράγοντες ζήτησαν και στις δυο περιπτώσεις, επιστολών από πολιτικές ηγεσίες που στην ουσία να αυτοδεσμεύονται ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ ΤΟΥΣ ΘΑ ΕΘΕΤΑΝ ή ΕΘΕΣΑΝ ΣΕ ΟΣΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΑΝ.
Έτσι, να θυμίσω, ότι και τότε το Σχέδιο Ανάν, απαιτούσε από τον Κύπριο πρόεδρο, να απευθύνει δύο επιστολές, μία στην Ευρωπαϊκή Ένωση με την οποία η Ιδρυτική Συμφωνία που προέβλεπε το Σχέδιο Ανάν να γίνονταν πρωτογενές δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, «…έτσι που να εμποδίζεται ο κάθε Κύπριος πολίτης να διεκδικήσει τα ανθρώπινα δικαιώματά του από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» (όπως τόνιζε στο διάγγελμά του ο Κύπριος πρόεδρος), και μια δεύτερη στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, «…με την οποία να απαιτώ, απόσυρση όλων των προσφυγών που πολίτες κατέθεσαν και εκκρεμούν σε αυτό το Δικαστήριο» (από το παραπάνω διάγγελμα).
Και φυσικά, ΕΠΡΑΞΕ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ…
Δεν έστειλε καμία επιστολή, πολύ φυσικό, αφού απέρριψε συνολικά το σχέδιο Ανάν, το σχέδιο ΚΑΤΑΛΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ…
Και στη συνέχεια, δίνει –σ΄ εκείνο το διάγγελμά του- μαθήματα υψηλής πολιτικής,ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΜΟΝΟΔΡΟΜΩΝ, ΤΩΝ ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΩΝ ΠΟΡΕΙΩΝ, ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΕΝΑ «ΟΧΙ» ΤΩΝ ΚΥΠΡΙΩΝ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ, Η ΔΙΑΚΥΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΙΣΟΔΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΊΚΗ ΕΝΩΣΗ…
Αλλά, ο κυπριακός λαός, δεν είναι μόνο πατριώτης μια διαθέτει και την στοιχειώδη συλλογική ευφυΐα, ώστε να αντιλαμβάνεται τα αυτονόητα : ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙ ΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΙ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ.
Μονόδρομοι υποτέλειας υπάρχουν μόνο ΣΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΟΣΩΝ Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ «ΑΣΠΡΟΥ» – «ΜΑΥΡΟΥ» ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ ΤΟΥΣ…
Μονόδρομοι υποτέλειας υπάρχουν μόνο ΣΕ ΕΝΔΟΤΙΚΕΣ ΦΥΣΕΙΣ…
Όπως δήλωνε στο διάγγελμά του ο Κύπριος Πρόεδρος, (οι υπογραμμίσεις δικές μου), «…Είναι δογματισμός και υποδηλεί άγνοια των κανόνων διεθνούς πολιτικής.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου