Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος
Η αιτία των εξευτελισμών, καθώς επίσης των προσβολών της Ελλάδας από την ηγεσία της εταίρου μας, είναι η προσπάθεια αποφυγής της εξόφλησης του κατοχικού δανείου και των πολεμικών επανορθώσεων – οφειλές που ξεπερνούν αρκετά τα 300 δις €.
«Η Γερμανία δεν έχει κανένα λόγο να συμπεριφέρεται σαν τον άμεπτο δάσκαλο και τον αυστηρό «θηριοδαμαστή». Εάν το κάνει, τότε το μόνο που θα πετύχει θα είναι να προκαλέσει τις υπόλοιπες χώρες – οπότε θα έλθει αντιμέτωπη με τους (παράνομα) απλήρωτους λογαριασμούς του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου« (Albrecht Ritschl).
Ανάλυση
Η ελληνική κυβέρνηση κάνει πάρα πολλά λάθη στο θέμα των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές της. Το μεγαλύτερο όλων είναι αναμφίβολα η δημόσια δήλωση του υπουργού οικονομικών, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη – όχι επειδή δεν ισχύει (σαν υπουργός όμως, είτε δεν το λες, είτε το λες και το κάνεις), αλλά για τα αποτελέσματα της, τα οποία ήταν κυρίως τα εξής:(α) Η ΕΚΤ υποχρεώθηκε να πάψει να αποδέχεται τα ελληνικά ομόλογα, ως εγγύηση από τις τράπεζες για την παροχή δανείων, με επιτόκιο 0,05%, αναγκάζοντας τες να δανείζονται από το μηχανισμό ELA με 1,55%.
(β) Περιορίσθηκαν οι εκδόσεις εντόκων γραμματίων, εις βάρος του δανεισμού του δημοσίου, το οποίο έχασε ως εκ τούτου ένα από τα βασικά εργαλεία χρηματοδότησης του.
(γ) Εξαναγκάζονται ουσιαστικά οι εταιρείες αξιολόγησης να υποτιμήσουν την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας, καταδικάζοντας την στην οριστική απομόνωση της από τις αγορές – όταν κάποιες άλλες χώρες της Ευρωζώνης, με αντίστοιχα προβλήματα, δανείζονται ήδη ελεύθερα, με πολύ χαμηλά επιτόκια.
Ο συνδυασμός των παραπάνω έχει οδηγήσει τις τράπεζες σε απόγνωση, καθώς επίσης στην απόλυτη εξάρτηση της Ελλάδας από τη χρηματοδότηση της Τρόικας, με αντάλλαγμα νέα, ακόμη πιο αυστηρά μνημόνια – οπότε εύλογα συμπεραίνει κανείς ότι, για μία ακόμη φορά επαναλήφθηκε το γνωστό «βάλαμε τα χεράκια μας να βγάλουμε τα ματάκια μας».
Στο σημείο αυτό θεωρούμε σκόπιμο να αναφέρουμε πως η χειραγώγηση μας, με τα δήθεν θαύματα της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, το συνολικό χρέος των οποίων, ακόμη και χωρίς τις τράπεζες, είναι κατά πολύ υψηλότερο από το ελληνικό (γράφημα), έναντι μηδενικής σχεδόν δικής τους δημόσιας περιουσίας, εξυπηρετεί άλλους σκοπούς – οι οποίοι δεν πείθουν κανέναν.
Εάν προσθέταμε δε τις τράπεζες, το συνολικό χρέος της Ελλάδας θα παρέμενε σχεδόν ως έχει, ενώ των υπολοίπων θα εκτοξευόταν σε πολύ υψηλότερα επίπεδα – για λόγους που έχουμε ήδη αναλύσει σε παλαιότερα άρθρα μας.
Όσον αφορά τώρα τον πρωθυπουργό, ο οποίος δήλωσε ότι περιμένει έναν έντιμο συμβιβασμό με τους δανειστές της χώρας, είναι εύλογο πως από εκείνη τη στιγμή και μετά που παραιτήθηκε από την «απαίτηση» διαγραφής μεγάλου μέρους του χρέους, κανένας συμβιβασμός δεν είναι σε θέση να επιλύσει τα προβλήματα της Ελλάδας – ακόμη και αν είναι περισσότερο έντιμος ή αξιοπρεπής, από όσο θα ήθελε ο ίδιος, ότι και αν σημαίνει κάτι τέτοιο.
Άλλωστε, η μοναδική δυνατότητα της Ελλάδας, μετά τα εγκλήματα της Τρόικας, είναι πλέον (ακόμη) η στάση πληρωμών εντός της Ευρωζώνης, με την υιοθέτηση ενός παράλληλου νομίσματος ή με τις υπόλοιπες δυνατότητες που προσφέρονται – όπως περιγράφηκε στην ανάλυση μας «Πτώχευση εντός του ευρώ».
Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά χάσιμο χρόνου, ενώ αυξάνουν τους κινδύνους μίας ανεξέλεγκτης, ξαφνικής χρεοκοπίας, η οποία θα υποχρέωνε την χώρα μας να εγκαταλείψει εκούσια την ΕΕ – ένα τρομακτικό, τραγικό σενάριο για τους Έλληνες, αφού θα οδηγούσε την Ελλάδα πολλές δεκαετίες πίσω.
Σε κάθε περίπτωση, η πατρίδα μας δεν θέλει και δεν έχει την ανάγκη της συμπόνιας κανενός – πόσο μάλλον την αλληλεγγύη της πρωσικής Γερμανίας, η οποία δεν θα διστάσει να διαλύσει την Ευρωζώνη, όταν και εάν θεωρήσει πως εξυπηρετεί τα ιδιοτελή, δικά της συμφέροντα.
Οι οφειλές της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα
Ειδικότερα η καγκελάριος, καθώς επίσης ο υπουργός οικονομικών, εναλλασσόμενοι στους ρόλους του καλού και του κακού, φαίνεται πως θα κάνουν ότι μπορούν για να αποδυναμώσουν εντελώς την Ελλάδα - είτε μετατρέποντας την σε δική τους αποικία χρέους, είτε οδηγώντας την στην έξοδο από την Ευρωζώνη.
Η αιτία δεν είναι τόσο ο ρόλος της Ιφιγένειας που ενδεχομένως σχεδιάζουν για την Ελλάδα, η παραδειγματική τιμωρία της δηλαδή με στόχο την πειθαρχία όλων των υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης, αλλά το κατοχικό δάνειο, καθώς επίσης οι πολεμικές επανορθώσεις που οφείλουν, χωρίς καμία απολύτως αμφιβολία, στην πατρίδα μας.
Πόσο μάλλον όταν ήδη αρκετά γερμανικά ΜΜΕ, συνήθως εχθρικά διακείμενα προς την Ελλάδα, αναφέρουν ότι, οι απαιτήσεις της χώρας μας δεν είναι αδικαιολόγητες (πηγή) – ενώ δεν επιτίθενται, ως συνήθως, στον υπολογισμό τους από το λογιστήριο του κράτους, σύμφωνα με τον οποίο είναι της τάξης των 332 δις € (ελαφρά υψηλότερες από το δημόσιο χρέος της πατρίδας μας).
Προφανώς δε, εάν οι Γερμανοί πλήρωναν τα χρέη τους απέναντι μας, τότε δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να χρεοκοπήσουμε – ενώ οι δανειστές μας θα έπρεπε να το απαιτήσουν από τη Γερμανία, αντί να ζητούν από την Ελλάδα χρήματα που είναι αδύνατον να τα εξοφλήσει, χωρίς να καταστραφεί ανεπανόρθωτα ολόκληρη η χώρα.
Ολοκληρώνοντας, επαναλαμβάνουμε πως ο γερμανός οικονομολόγος κ. A. Ritschl (London School of Economics), ένας από τους σημαντικότερους ιστορικούς της οικονομίας, είχε πει μεταξύ άλλων στο Spiegel (πηγή) τα εξής:
«Η Γερμανία δεν έχει κανένα λόγο να συμπεριφέρεται σαν τον άμεπτο δάσκαλο και τον αυστηρό θηριοδαμαστή. Εάν το κάνει, τότε το μόνο που θα πετύχει θα είναι να προκαλέσει τις υπόλοιπες χώρες - οπότε θα έλθει αντιμέτωπη με τους (παράνομα) απλήρωτους λογαριασμούς του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου».
Οι πολεμικές αποζημιώσεις κατά τους Γερμανούς
«Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουμε ακούσει πάρα πολλά για τις συγκεκριμένες απαιτήσεις της χώρας μας – πρόσφατα από σημαντικό Γάλλο οικονομολόγο, ο οποίος τις τοποθέτησε στα 565 δις € (συμπεριλαμβανομένων των τόκων). Επίσης, από τον επιφανή Γερμανό ιστορικό κ. A.Ritschl, ο οποίος είπε χαρακτηριστικά ότι:
«Η ανθελληνική υστερία των γερμανικών ΜΜΕ είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για τη Γερμανία. Ουσιαστικά καθόμαστε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: η γερμανική ανάπτυξη οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο ότι, τόσο τα θύματα του πρώτου, όσο και του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, παραιτήθηκαν από τις απαιτήσεις τους.
Παρά το ότι η Γερμανία είναι υπεύθυνη για δύο παγκοσμίους πολέμους, εκ των οποίων ο δεύτερος ήταν κάτι παραπάνω από καταστροφικός, τα θύματα της συμφώνησαν να διαγραφεί ένα μεγάλο μέρος των χρεών της. Τα ότι η Γερμανία οφείλει την οικονομική της άνοδο στη γενναιοδωρία των άλλων λαών δεν το έχει ξεχάσει κανείς – ούτε οι Έλληνες.
Οι Έλληνες γνωρίζουν πάρα πολύ καλά τα πολεμικά άρθρα των γερμανικών ΜΜΕ. Εάν αλλάξουν οι διαθέσεις στην Ελλάδα (εάν ξυπνήσουν δηλαδή οι Έλληνες, εάν εκλέξουν επαρκείς, ανιδιοτελείς, ικανούς, θαρραλέους πολιτικούς και διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους), τότε είναι πολύ πιθανόν να ακολουθήσουν και οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες – απαιτώντας με τη σειρά τους τα χρήματα που χωρίς καμία αμφιβολία τους χρωστάμε.
Εάν λοιπόν υποχρεωθούμε νομικά να εξοφλήσουμε όλες μας τις υποχρεώσεις, τότε θα μας πάρουν και τα πουκάμισα μας – αφού, με βάση τη συμφωνία του Λονδίνου, οι πολεμικές αποζημιώσεις, οι οποίες δεν πληρώθηκαν το 1953, θα έπρεπε να εξοφληθούν σε περίπτωση τυχόν επανένωσης της Γερμανίας.
Στην περίπτωση αυτή, θα ήταν πολύ καλύτερα όχι μόνο να αναδιοργανώναμε την ελληνική Οικονομία με δικό μας αποκλειστικά κόστος, αλλά να το κάναμε πλουσιοπάροχα. Εάν, αντί να συμμορφωθούμε με τους διεθνείς νόμους και να πληρώσουμε τα χρέη μας, συνεχίσουμε να παριστάνουμε τον πλούσιο τραπεζίτη, ο οποίος καπνίζει ήρεμα το πούρο του και δεν θέλει να πληρώσει τα χρέη του, εκβιάζοντας τους πιστωτές του, τότε κάποια στιγμή θα μας έλθει ένας τεράστιος λογαριασμός.
Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα θα είχε την ευκαιρία να κάνει μία καινούργια αρχή – μία ευκαιρία που προσφέρθηκε στην αχάριστη Γερμανία πολλές φορές στο παρελθόν, ειδικά από τις Η.Π.Α. το 1953».
Περαιτέρω ένας άλλος σημαντικός Γερμανός ιστορικός, ο K.H.Roth, παραθέτει σε δύο πρόσφατα άρθρα του πάρα πολλά στοιχεία, τα οποία επιβεβαιώνουν τις απαιτήσεις της Ελλάδας – επιμένοντας στην καταβολή των πολεμικών επανορθώσεων στη χώρα μας.
Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι, υπάρχουν πάρα πολλοί Γερμανοί επιστήμονες, οι οποίοι κατανοούν τις υποχρεώσεις της χώρας τους και δεν επηρεάζονται από το «καθεστώς» της κυρίας Merkel – το οποία είναι μειοψηφικό, κάνει πάρα πολλά λάθη, απειλεί την Ευρωπαϊκή συνοχή και θέτει σε κίνδυνο την ίδια τη Γερμανία, ερήμην των Πολιτών της.
Συνεχίζοντας, η λύση που προτείνει ο κ. K.H.Roth, είναι να μην επιβαρύνουν οι αποζημιώσεις τους Γερμανούς πολίτες, αλλά τη Γερμανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα (η οποία είναι ουσιαστικά διάδοχος της Τράπεζας του 3ου Ράιχ), καθώς επίσης τις μεγάλες επιχειρήσεις της Γερμανίας – οι οποίες «λήστεψαν» στην κυριολεξία τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας, μέσω της δήθεν Γερμανο-Ελληνικής «Εταιρείας Εμπορικών Συναλλαγών» (Degrides).
Ειδικότερα, στις 14 Ιανουαρίου του 1946 στο Παρίσι, συζητήθηκε και ψηφίσθηκε το Σύμφωνο Αποζημιώσεων, με βάση το οποίο η Γερμανία υποχρεώθηκε να καταβάλλει «επανορθώσεις», συνολικού ύψους 7,1 δις $ – με κριτήριο την αγοραστική αξία του δολαρίου το 1938.
Στην Ελλάδα αντιστοιχούσε το 3,5% αυτού του ποσού (248,5 εκ. $), για τις καταστροφές που υπέστη την περίοδο του πολέμου, καθώς επίσης για το δάνειο, το οποίο εξαναγκάσθηκε να χορηγήσει η Εθνική Τράπεζα, το 1942, στο γερμανικό στρατό, για την κάλυψη των εξόδων του! Συνολικά πρόκειται για 106,5 δις $ σε τιμές του 2010 ή για 79 δις € περίπου (χωρίς τόκους, πάντοτε σύμφωνα με το Γερμανό ειδικό).
Χωρίς να αναλωθούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες, οι οποίες είναι αρκετά ενοχοποιητικές για την πολιτική ηγεσία της χώρας μας κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, η Ελλάδα εισέπραξε με κόπο περίπου 1,78 δις $ σε τρεις δόσεις (με αξίες 2010), από τα 106,5 δις $ των απαιτήσεων της – ένα πραγματικά ελάχιστο ποσόν, σε σχέση με το συνολικό.
Επομένως, η Γερμανία της οφείλει ακόμη 104,72 δις $, πάντοτε χωρίς τους τόκους, παρά το ότι είναι αρκετοί αυτοί οι οποίοι ισχυρίζονται πως, η είσοδος της χώρας μας στην Ευρωζώνη «διευκολύνθηκε» σκόπιμα από τη Γερμανία – με αντάλλαγμα τη μη απαίτηση της καταβολής των επανορθώσεων (ανεπίσημα φυσικά, αφού το θέμα των αποζημιώσεων παραμένει πολιτικά ακόμη ανοιχτό – ενώ κάτι τέτοιο θα χαρακτηριζόταν εύλογα ως εσχάτη προδοσία).
Εάν σκεφθεί δε κανείς ότι, με επιτόκιο 5% (το βασικό της Fed έφτασε κάποιες εποχές στο 20%), τα χρέη διπλασιάζονται ανά 15 χρόνια (10-20-40-80 κλπ.), τότε οι γερμανικές επανορθώσεις, ύψους 105 δις € περίπου σε σημερινές αξίες, φθάνουν εύκολα στα 565 δις € – τα οποία υπολόγισε πρόσφατα ο γνωστός Γάλλος οικονομολόγος, με χαμηλότερο επιτόκιο από το 5%.
Περαιτέρω υπενθυμίζουμε πως στις 4. Μαΐου του έτους 2000, ο Άρειος Πάγος επικύρωσε την απόφαση του δικαστηρίου της Λειβαδιάς, σύμφωνα με την οποία η Γερμανία όφειλε να αποζημιώσει με το ποσόν των 54 εκ. € τα θύματα του Διστόμου. Η κυβέρνηση της Γερμανίας αρνήθηκε να πληρώσει, οπότε ο Άρειος Πάγος επέτρεψε τη δήμευση γερμανικών περιουσιακών στοιχείων στην Ελλάδα.
Όταν όμως ο δικαστικός κλητήρας θέλησε να κατασχέσει το γερμανικό ακίνητο, στο οποίο στεγάζεται το Ινστιτούτο Γκαίτε, ο τότε υπουργός δικαιοσύνης της Ελλάδας δεν έδωσε τη συγκατάθεση του και εμπόδισε την κατάσχεση – ένα γεγονός, το οποίο είναι δύσκολο να ερμηνεύσουμε. Σε κάθε περίπτωση, τα θύματα του Διστόμου αναγκάσθηκαν να καταφύγουν εναντίον της Γερμανίας μαζί με την Ιταλία – καταλήγοντας στη δίκη, η οποία διεξήχθη πρόσφατα στη Χάγη".
Η υπόλοιπη συνέντευξη του κ. Ritschl
Ειδικότερα, η «Δημοκρατία της Βαϊμάρη» έζησε μεταξύ των ετών 1924 και 1929 επί πιστώσει, δανειζόμενη τα χρήματα για τις πολεμικές επανορθώσεις που όφειλε από τις Η.Π.Α. – με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μία πιστωτική πυραμίδα, η κατάρρευση της οποίας οδήγησε στο κραχ του 1929, με καταστροφικά επακόλουθα τόσο για την Αμερική, όσο και για την παγκόσμια οικονομία.
Κάτι ανάλογο θα συνέβαινε και μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, εάν οι Η.Π.Α. δεν φρόντιζαν να μην πληρώσει η Γερμανία μεγάλες αποζημιώσεις – ενώ, με μικρές εξαιρέσεις, η εξόφληση των απαιτήσεων που συμφωνήθηκαν, αναβλήθηκε έως τη μελλοντική επανένωση της. Έτσι τοποθετήθηκαν οι βάσεις για το γερμανικό θαύμα που ακολούθησε – όπου όμως τα θύματα της, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, δεν αποζημιώθηκαν καθόλου.
Συνεχίζοντας, ο κ. Ritschl αναφέρει πως εάν υπήρχε μία παγκόσμια κατάταξη των «βασιλιάδων της χρεοκοπίας», η Γερμανία θα ήταν ο αυτοκράτορας – αφού τον 20ο αιώνα χρεοκόπησε τρεις φορές, αθετώντας την πληρωμή υποχρεώσεων που δεν συγκρίνονται ούτε στο ελάχιστο με αυτές της Ελλάδας.
Η πρώτη πτώχευση ήταν τη δεκαετία του 1930, η δεύτερη το 1953 με τη γνωστή διαγραφή χρέους, ενώ η τρίτη το 1990 – όπου ο τότε καγκελάριος (H. Kohl) αρνήθηκε να εφαρμόσει τη συμφωνία του 1953, με βάση την οποία η χώρα θα έπρεπε να αποπληρώσει τους δανειστές της, κατά την επανένωση της.
Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, οι οποίες αφορούσαν πολύ μικρά ποσά, η Γερμανία δεν πλήρωσε τίποτα σε κανέναν – ούτε στην Ελλάδα, για την οποία είναι ουτοπικό να πιστεύει κανείς σήμερα πως μπορεί ποτέ να εξυπηρετήσει τα χρέη της.
Ο ιστορικός ολοκληρώνει λέγοντας πως το δίδαγμα των γερμανικών χρεοκοπιών του παρελθόντος είναι αναμφίβολα το ότι, η μοναδική λογική λύση μίας υπερχρεωμένης χώρας δεν είναι άλλη, από τη διαγραφή ενός μεγάλου μέρους των δανείων της – ενώ η Γερμανία είναι ιστορικά υποχρεωμένη να αναλάβει το μεγαλύτερο μέρος τους.
Επίλογος
Παρά το ότι οι ίδιοι οι Γερμανοί γνωρίζουν τις οφειλές τους απέναντι μας, ελάχιστοι δυστυχώς Έλληνες συμμερίζονται τη συγκεκριμένη άποψη – μεταξύ άλλων λόγω της χειραγώγησης τους εκ μέρους των γερμανικών ΜΜΕ, ορισμένων ελληνικών, καθώς επίσης μίας ομάδας Ελλήνων, οι οποίοι πληρώνονται από το γερμανικό υπουργείο εξωτερικών για να παρέχουν αυτές ακριβώς τις υπηρεσίες.
Μερικοί από εμάς θα το έχουν ασφαλώς διαπιστώσει, όταν παρακολουθούν στην τηλεόραση κάποιον «διαπρεπή» δικηγόρο ή οικονομολόγο να αναφέρει πως «η Ελλάδα δεν έχει καμία νομική αξίωση, αφού δεν κατέθεσε ποτέ αγωγή ή άλλου είδους όχληση εναντίον της Γερμανίας, παρά το ότι έχουν περάσει σχεδόν 70 χρόνια μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο».
Το μέγεθος της χειραγώγησης που προσπαθούν να ασκήσουν οι διατεταγμένοι αυτοί Έλληνες, οι οποίοι δεν διατάζουν να προδώσουν την πατρίδα τους, με αντάλλαγμα τα χρήματα του γερμανικού υπουργείου εξωτερικών, διαπιστώνεται αμέσως από το ότι, αναφέρονται στα χρόνια που πέρασαν μετά το 1945 – ενώ θα έπρεπε να αναφέρονται στο 1990, αφού τότε ενώθηκε η Γερμανία, οπότε έγιναν ληξιπρόθεσμες οι απαιτήσεις της Ελλάδας.
Στα πλαίσια αυτά, ελπίζοντας πως ο σημερινός υπουργός Δικαιοσύνης θα τηρήσει το λόγο του, υπογράφοντας την απόφαση του Αρείου Πάγου, η οποία επιτρέπει την κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων της Γερμανίας έναντι των οφειλών της, θεωρούμε πως είναι υποχρέωση όλων μας να ενημερωθούμε – καθώς επίσης να ενημερώσουμε τους συμπολίτες μας που δεν γνωρίζουν το θέμα, με την αποστολή ή με την αναφορά άρθρων που το επεξηγούν ακριβώς.
Άλλωστε, όλοι γνωρίζουμε πως η γνώση είναι δύναμη, καθώς επίσης πως η Ελλάδα θα κερδίσει τελικά τον πόλεμο, έχοντας μία κυβέρνηση που χαρακτηρίζεται μεν από έλλειψη εμπειρίας ή/και από ανεπάρκεια, αλλά δεν έχει το σύνηθες θανατηφόρο ελάττωμα των προηγουμένων κυβερνήσεων: ένα διεφθαρμένο παρελθόν.
Εάν βέβαια συμβιβαστεί χρηματιζόμενη, όπως ορισμένες προηγούμενες, αποδεχόμενη το χρέος, την τρόικα και τα μνημόνια με άλλα ονόματα, καθώς επίσης παραιτούμενη από την εξόφληση των γερμανικών οφειλών απέναντι στη χώρα μας, τότε θα πρέπει να την αλλάξουμε αμέσως – εκλέγοντας μία επόμενη, επίσης καθαρή και με μη διαφθαρμένο παρελθόν, με τις ίδιες ακριβώς εντολές εκ μέρους όλων των Ελλήνων Πολιτών.
Μερικοί από εμάς θα το έχουν ασφαλώς διαπιστώσει, όταν παρακολουθούν στην τηλεόραση κάποιον «διαπρεπή» δικηγόρο ή οικονομολόγο να αναφέρει πως «η Ελλάδα δεν έχει καμία νομική αξίωση, αφού δεν κατέθεσε ποτέ αγωγή ή άλλου είδους όχληση εναντίον της Γερμανίας, παρά το ότι έχουν περάσει σχεδόν 70 χρόνια μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο».
Το μέγεθος της χειραγώγησης που προσπαθούν να ασκήσουν οι διατεταγμένοι αυτοί Έλληνες, οι οποίοι δεν διατάζουν να προδώσουν την πατρίδα τους, με αντάλλαγμα τα χρήματα του γερμανικού υπουργείου εξωτερικών, διαπιστώνεται αμέσως από το ότι, αναφέρονται στα χρόνια που πέρασαν μετά το 1945 – ενώ θα έπρεπε να αναφέρονται στο 1990, αφού τότε ενώθηκε η Γερμανία, οπότε έγιναν ληξιπρόθεσμες οι απαιτήσεις της Ελλάδας.
Στα πλαίσια αυτά, ελπίζοντας πως ο σημερινός υπουργός Δικαιοσύνης θα τηρήσει το λόγο του, υπογράφοντας την απόφαση του Αρείου Πάγου, η οποία επιτρέπει την κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων της Γερμανίας έναντι των οφειλών της, θεωρούμε πως είναι υποχρέωση όλων μας να ενημερωθούμε – καθώς επίσης να ενημερώσουμε τους συμπολίτες μας που δεν γνωρίζουν το θέμα, με την αποστολή ή με την αναφορά άρθρων που το επεξηγούν ακριβώς.
Άλλωστε, όλοι γνωρίζουμε πως η γνώση είναι δύναμη, καθώς επίσης πως η Ελλάδα θα κερδίσει τελικά τον πόλεμο, έχοντας μία κυβέρνηση που χαρακτηρίζεται μεν από έλλειψη εμπειρίας ή/και από ανεπάρκεια, αλλά δεν έχει το σύνηθες θανατηφόρο ελάττωμα των προηγουμένων κυβερνήσεων: ένα διεφθαρμένο παρελθόν.
Εάν βέβαια συμβιβαστεί χρηματιζόμενη, όπως ορισμένες προηγούμενες, αποδεχόμενη το χρέος, την τρόικα και τα μνημόνια με άλλα ονόματα, καθώς επίσης παραιτούμενη από την εξόφληση των γερμανικών οφειλών απέναντι στη χώρα μας, τότε θα πρέπει να την αλλάξουμε αμέσως – εκλέγοντας μία επόμενη, επίσης καθαρή και με μη διαφθαρμένο παρελθόν, με τις ίδιες ακριβώς εντολές εκ μέρους όλων των Ελλήνων Πολιτών.
Υστερόγραφο: Έχουμε την άποψη πως αυτό που θα βοηθούσε σίγουρα την Ελλάδα σήμερα, θα ήταν οι καθημερινές ειρηνικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας μπροστά από τη γερμανική πρεσβεία των Αθηνών, στις γερμανικές πρεσβείες όλων των χωρών που υπάρχουν Έλληνες, καθώς επίσης μπροστά από την καγκελαρία του Βερολίνου - με αντικείμενο την εξόφληση του κατοχικού δανείου και των πολεμικών επανορθώσεων.
Η χώρα πρέπει να καταλάβει ότι είναι υποχρεωμένη να πληρώνει τις υποχρεώσεις της, αφού έχει τη δυνατότητα να το κάνει – χωρίς να φέρει σε δύσκολη οικονομική θέση τους Πολίτες της, διαθέτοντας τα απαιτούμενα χρήματα.
Η χώρα πρέπει να καταλάβει ότι είναι υποχρεωμένη να πληρώνει τις υποχρεώσεις της, αφού έχει τη δυνατότητα να το κάνει – χωρίς να φέρει σε δύσκολη οικονομική θέση τους Πολίτες της, διαθέτοντας τα απαιτούμενα χρήματα.
Δημοσίευση σχολίου