European Council On Foreign Relation
Του James Connal
Ο David Cameron πιστώνεται στο Westminster ότι έχει ενισχύσει την αποφασιστικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για πιο αυστηρές κυρώσεις έναντι του καθεστώτος Putin. Ορισμένοι ήταν επικριτικοί του γεγονότος ότι η Βρετανία δεν διαδραμάτισε έναν ηγετικό ρόλο στις πρόσφατες ειρηνευτικές προσπάθειες στο Μινσκ. Αλλά ο πρωθυπουργός έχει εστιάσει στην οικονομική πλευρά εναντίον της Ρωσίας, καθιστώντας σαφές ότι είναι προετοιμασμένος να δει το City του Λονδίνου να χάνει από τις αυξημένες κυρώσεις. Η αντιπολίτευση των Εργατικών έχει υποστηρίξει τη διαδικασία των κυρώσεων, αλλά είναι επιφυλακτικοί έναντι οποιασδήποτε κίνησης για στρατιωτική εμπλοκή. Καθώς οδηγούμαστε προς τις γενικές εκλογές του Μαΐου, οι σκιές του Ιράκ και της ψήφου της Βουλής εναντίον της στρατιωτικής δράσης στη Συρία το 2013, επικρέμεται πάνω από κάθε συζήτηση εξωτερικής πολιτικής της Βρετανίας. Αυτό έχει οδηγήσει σε ένα πιο έντονο συναίσθημα απομονωτισμού κατά μήκος του πολιτικού φάσματος.
Η κριτική σχετικά με το ότι η Βρετανία δεν ήταν στην πρώτη γραμμή των προσπαθειών ειρήνευσης του Μινσκ, δεν έτυχε μεγάλης πολιτικής προσοχής. Ο Στρατηγός Σερ Richard Shirreff, ο ανώτερος τη τάξει διοικητής της Βρετανίας στο ΝΑΤΟ μέχρι πέρυσι, δήλωσε τον Φεβρουάριο: «Πού είναι η Βρετανία; Που είναι ο Cameron; Είναι σαφώς ένας μικρός παίχτης. Κανείς δεν τον προσέχει. Είναι τώρα άσχετος με την εξωτερική πολιτική». Αυτό συνδέθηκε σε μια ευρύτερη συζήτηση εντός του Συντηρητικού Κόμματος για το επίπεδο των αμυντικών δαπανών και των ρωσικών αεροσκαφών που πετάνε κοντά στον εναέριο χώρο του Ηνωμένου Βασιλείου. Αλλά η Βρετανία έχει αυξήσει την στήριξή της προς την κυβέρνηση της Ουκρανίας, πιο πρόσφατα με την ανάπτυξη στρατιωτικών συμβούλων. Οι περισσότεροι παρατηρητές αποδέχονται ότι αυτό ήταν κατάλληλο ώστε η Γερμανία και η Γαλλία να ηγηθούν των ειρηνευτικών προσπαθειών, ιδιαίτερα δεδομένων των δύσκολων σχέσεων της Βρετανίας με τη Ρωσία τα τελευταία χρόνια. Και στο διπλωματικό μέτωπο, στο Simon Smith είμαστε τυχεροί που έχουμε έναν από τους πιο αποτελεσματικούς μας πρεσβευτές στο Κίεβο.
Η ρητορική του Cameron για τις κυρώσεις γίνεται ολοένα και πιο ισχυρή: επισήμανε σε μια πρόσφατη συνέντευξη στην Wall Street Journal ότι η Δύση θα πρέπει να είναι έτοιμη να φέρει τις κυρώσεις «σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο» εάν θέλει να επαναλάβει τα όσα συνέβησαν στο Debaltseve. Αν και είναι δύσκολο να εκτιμηθεί ποια θα είναι η επίδραση από το πάγωμα assets και ταξιδιωτικής απαγόρευσης στην βρετανική οικονομία, ο Cameron έχει προειδοποιήσει το City του Λονδίνου να είναι έτοιμο να δεχθεί πλήγμα καθώς τίθενται σε ισχύ οι κυρώσεις. Συνάντηση τον Ουκρανό πρόεδρο Petro Poroshenko στην πρόσφατη Σύνοδο της ΕΕ και είναι πιθανό ότι συζήτησαν για το τι θα ήταν πιο αποτελεσματικό ως νέα μέτρα για να ληφθεί.
Οι Εργατικοί είχαν υποστηρίξει την προσέγγιση των κυρώσεων, αλλά είναι επιφυλακτικοί έναντι στρατιωτικής επέμβασης. Ο ηγέτης των Εργατικών, Ed Miliband, χαιρέτησε την ειρηνευτική συμφωνία του Μινσκ και δήλωσε πως «είναι ζωτικής σημασίας η διεθνής κοινότητα να είναι έτοιμη να αυξήσει την πίεση επεκτείνοντας τις οικονομικές κυρώσεις εάν ο Πρόεδρος Putin αρνηθεί να αλλάξει πορεία». Ο Douglas Alexander, ο σκιώδης υπουργός Εξωτερικών, έχει επισημάνει την κατάρρευση της τιμής του πετρελαίου και την επίδραση που θα μπορούσε να είχε αυτό στον τρόπο σκέψης του Putin. Σε ένα πρόσφατο άρθρο, ο Roger Boyes, ο διπλωματικός συντάκτης των Times, έθεσε το θέμα ότι «ο ηγέτης των Εργατικών έχει αλλάξει τον τόνο του για την καταπολέμηση των εμπνευσμένων από το Κρεμλίνο εγκλημάτων», υποστηρίζοντας ότι οι Εργατικοί έχουν κάνει τεράστια στροφή σε μια ψηφοφορία για τη νέα νομοθεσία σχετικά με την απαγόρευση ταξιδίων στην ελίτ του Κρεμλίνου. Πιθανώς έχει ασχοληθεί πολύ με αυτό, αλλά δεν φαίνεται ότι η εξωτερική πολιτική, αφήνοντας κατά μέρος την Ουκρανία, είναι στην πρώτη γραμμή στο μυαλό της ηγεσίας των Εργατικών, όσο προχωράει η προεκλογική εκστρατεία.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχουν φωνές στην βρετανική πολιτική σκηνή που είναι πιο ευνοϊκές προς τη ρωσική αντίληψη. Ο Nigel Farage, ο ηγέτης του UKIP, έχει κατηγορήσει την ΕΕ για την πρόσφατη κρίση και επισήμανε ότι «εάν σκουντήξεις τη ρωσική αρκούδα με ένα ραβδί, θα αντιδράσει». Σε άρθρο στους Times με τίτλο «είναι καιρός να νίψουμε τας χείρας μας με την Ουκρανία», ο αρθρογράφος Matthew Parris υποστήριξε ότι η Βρετανία θα πρέπει να εστιάσει τις αμυντικές της προσπάθειες στις χώρες της Βαλτικής, και ότι οι κυρώσεις στην πραγματικότητα βοηθούν τον Putin να κερδίζει υποστήριξη στο εσωτερικό. Ο Edward Leigh, ο βουλευτής των Συντηρητικών, έχει προειδοποιήσει για το ρίσκο ενός πολέμου με τη Ρωσία, υποστηρίζοντας ότι η πλειονότητα των Ρώσων πιστεύει «ότι η Ανατολική Ουκρανία κατοικείται από Ρώσους που θέλουν να είναι αυτόνομοι και που για αιώνες συνδεόταν με τη Ρωσία». Ο Boyes δήλωσε στη στήλη του ότι «υπάρχουν πολλοί άνθρωποι των Εργατικών, μέσα και έξω από τη Βουλή, που θα σε ρωτήσουν: γιατί διάλεξες την Ρωσία; Λένε ότι η Δύση πρέπει να κατηγορηθεί για την ουκρανική κρίση, με τη διεύρυνση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, περικυκλώνοντας τη Ρωσία».
Η Βρετανία θα ψηφίσει στις γενικές εκλογές της 7ης Μαΐου. Οι αμυντικές δαπάνες και η ρωσική απειλή κινούνται στην ημερήσια διάταξη. Η κληρονομιά της παρέμβασης στο Ιράκ και η άσκηση πίεσης από τα ρωσικά οικονομικά συμφέροντα, θα ενθαρρύνει τους πολιτικούς να κοιτάξουν αλλού. Δεν είναι πιθανό να ακούσουμε για την Ουκρανία ή τις κυρώσεις στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, αλλά η σκληρή μάχη που λαμβάνει χώρα στην ήπειρό μας, μπορεί κάλλιστα να κυριαρχήσει στην θητεία οποιουδήποτε κερδίσει.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου