Του Μιχαήλ Βασιλείου
Η προ ημερών είδηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες αφορά την πρωτοβουλία των Γερουσιαστών και συμπροέδρων της Επιτροπής ΗΠΑ-Ινδίας, Μαρκ Γουόρνερ (Δημοκρατικός – Βιρτζίνια) και Τζον Κόρνιν (Ρεπουμπλικάνος – Τέξας), να στείλουν επιστολή στον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, με την οποία να ζητούν την εξαίρεση της Ινδίας από τις κυρώσεις που προβλέπει ο νόμος CAATSA, λόγω της προμήθειας ρωσικών οπλικών συστημάτων και πιο συγκεκριμένα του ρωσικού συστήματος αντιαεροπορικής και αντιβληματικής προστασίας S-400 Triumf το 2018. Η υπόθεση παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς η όποια απόφαση του Λευκού Οίκου, θα μπορούσε να επηρεάσει και τις συζητήσεις με την Τουρκία…
Στην επιχειρηματολογία των Γερουσιαστών, δίδεται έμφαση στο ότι “η Ινδία έχει κάνει σημαντικά βήματα για τη μείωση των προμηθειών στρατιωτικού υλικού από τη Ρωσία”, καθώς επίσης και ότι η χώρα “έχει μακρά ιστορία αγορών όπλων από τη Σοβιετική Ένωση και αργότερα τη Ρωσία“. Εν όψει της παραλαβής των συστημάτων, οι γερουσιαστές προσπαθούν να προλάβουν τη ζημιά που θα υποστούν οι διμερείς σχέσεις, εάν ενεργοποιηθούν οι κυρώσεις που προβλέπει ο νόμος CAATSA.
Οι Γερουσιαστές εκτιμούν ότι η απονομή προεδρικής εξαίρεσης (waiver), όπως δίνει το δικαίωμα το αμερικανικό Σύνταγμα, θα προωθήσει τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ, παρότι δηλώνουν ότι συμμερίζονται τις ανησυχίες του Λευκού Οίκου για τη συνέχιση ενσωμάτωσης ρωσικής προέλευσης οπλικών συστημάτων τεχνολογίας αιχμής από την Ινδία.
“Ενθαρρύνουν” δε την αμερικανική κυβέρνηση να συνεχίσει να διατυπώνει την ανησυχία αυτή στην ινδική κυβέρνηση και να επιδιώκει τον εποικοδομητικό διάλογο, προωθώντας “εναλλακτικές λύσεις” στην προμήθεια ρωσικών συστημάτων!
Το ζητούμενο είναι εάν και κατά πόσον θα μπορούσε να επηρεαστεί από ενδεχόμενη απόφαση “waiver” η διαπραγμάτευση με τους Τούρκους, οι οποίοι ήδη τελούν υπό το καθεστώς κυρώσεων του νόμου CAATSA λόγω της παραλαβής των ρωσικών S-400. Θεωρητικά, αφενός θα άνοιγε ένα “παράθυρο” ενίσχυσης της τουρκικής επιχειρηματολογίας και αφετέρου μια οδός για να κινηθούν όσοι στην Ουάσιγκτον δεν συμβιβάστηκαν ποτέ με τη ιδέα της απώλειας του “τουρκικού οικοπέδου” στο πλαίσιο της ΝΑΤΟϊκής στρατηγικής.
Ας δούμε όμως το θέμα λίγο πιο αναλυτικά. Το DP έχει γράψει και στο παρελθόν ότι οι περιπτώσεις της Ινδίας και της Τουρκίας παρουσιάζουν σημαντικές διαφορές. Η σημαντικότερη όλων, είναι ότι η Ινδία δεν αποτελεί μέλος ενός ΝΑΤΟ, καθώς η ιδιότητα του κράτους-μέλους συνεπάγεται συγκεκριμένες δεσμεύσεις, σε αντίθεση με μια “συμμαχικώς ανεξάρτητη” χώρα, όπου η επιβολή κυρώσεων θα αποτελούσε “προσβολή” στη δυνατότητα λήψης ανεξαρτήτων αποφάσεων.
Άλλο πράγμα είναι να αρνηθούν οι ΗΠΑ την πώληση δικών τους προηγμένων οπλικών συστημάτων εξαιτίας της παρουσίας αντίστοιχων τεχνολογίας αιχμής “made in Russia” και άλλο να επιβάλλονται κυρώσεις για αυτό καθαυτό το γεγονός της επιλογής τους. Αυτό από μόνο του δύναται να επηρεάσει δυσμενώς τις διμερείς σχέσεις Ουάσιγκτον – Νέου Δελχί, στην υπό εξέταση περίπτωση.
Επίσης, το επίμαχο ζήτημα, μέχρι στιγμής τουλάχιστον στις σχέσεις με την Ινδία, δεν εμπλέκει το προηγμένο 5ης γενιάς μαχητικό F-35 Lightning II. Οι ΗΠΑ νομιμοποιούνται απόλυτα να αρνούνται την αποδέσμευση του μαχητικού σε χώρες των οποίων ρωσικά -ή κινεζικά θεωριτικώς- συστήματα μπορούν δυνητικά να αποκαλύψουν απόρρητες πληροφορίες για τις επιχειρησιακές τους δυνατότητες, θέτοντάς τις σε κίνδυνο.
Θα ίσχυε κάτι παρόμοιο όμως π.χ. στην περίπτωση της υποψηφιότητας του F-21, την πλέον προηγμένη έκδοση του F-16 την οποία προσφέρει η κατασκευάστρια Lockheed Martin στην Ινδία, στο πλαίσιο μακροπρόθεσμου προγράμματος απόκτησης 200 περίπου μονοκινητήριων μαχητικών; Αυτό είναι κομβικό ερώτημα, μετά την υπαναχώρηση της Τουρκίας και την κατάθεση αιτήματος προμήθειας 40 καινούργιων F-16 Block 70/72, συν τις συλλογές για την αναβάθμιση άλλων 80 αεροσκαφών του τύπου.
Εν ολίγοις, η αμερικανική κυβέρνηση καλείται να αποφασίσει εάν οι πλέον προηγμένες εκδόσεις των F-16 που βρίσκονται ήδη στην αγορά, ολοκληρώνουν τεχνολογίες οι οποίες δεν θα έπρεπε να εκτεθούν στις ικανότητες των ρωσικών συστημάτων S-400 Triumf και πιο συγκεκριμένα του ραντάρ τους…
Οι Αμερικανοί καλούνται να αποφασίσουν έχοντας κατά νου ότι τυχόν εξαίρεση της Ινδίας, θα άνοιγε τη συζήτηση για την Τουρκία. Θα διευκολύνει την επιχειρηματολογία της και θα ενισχύσει όσους στις ΗΠΑ επιθυμούν να βρουν κάποια διέξοδο μέσω της έγκρισης αποδέσμευσης των F-16 Block 70/72, επιθυμώντας υποτίθεται να αποτρέψουν την οριστική απώλεια της Τουρκίας. Διότι η Άγκυρα απειλεί, μεταξύ άλλων και με την εξέταση προμήθειας των ρωσικών Su-35 ή/και Su-57.
Με δεδομένη και διακηρυγμένη την πρόθεση του ελληνικού λόμπι στις ΗΠΑ για τη διεξαγωγή “μάχης” στο Κογκρέσο, το ερώτημα που ανακύπτει είναι εάν υπάρχει επιχειρηματολογία που θα μπορέσει να επικαλεστεί, μαζί με τους Ινδούς, Αρμένιους, Κούρδους κ.λπ. συμμάχους του. Η απάντηση είναι “ΝΑΙ”.
Το επιχείρημα είναι ότι η Τουρκία ζήτησε, άρα επιθυμεί να προμηθευτεί τα πλέον προηγμένα F-16, ενώ η Ινδία απλώς εξετάζει την πρόταση της Lockheed Martin για τα F-21. Το πραγματικό πρόβλημα θα ξεκινήσει σε περίπτωση που επιβληθούν κυρώσεις CAATSA στην Ινδία και η ινδική κυβέρνηση επιχειρήσει να τις “αμφισβητήσει”.
Αυτό θα μπορούσε να γίνει λέγοντας ότι επιθυμεί τελικά συνεργασία για τη συμπαραγωγή των F-21 στο πλαίσιο του προγράμματος της χώρας “Make in India”! Ό,τι και να γίνει πάντως, η Ινδία μέλος ενός ΝΑΤΟ της περιοχής Ασίας-Ειρηνικού δεν θα γίνει εύκολα, ώστε να τίθενται θέματα ανάλογα με αυτά της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου…
Η ατυχία της Τουρκίας είναι ότι απέναντι της έχει ένα πανίσχυρο Ρόμπερτ Μενέντεζ, επικεφαλής της πιο κρίσιμης στα θέματα αυτά Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας (Senate Foreign Relations Committee). Ο Γερουσιαστής φέρεται να είπε, ότι αν διώξει η Τουρκία τους S-400 και συμπεριφερθεί με ειρηνικό τρόπο στους γείτονές της, ίσως να μπορέσει να αγοράσει αμερικανικό στρατιωτικό υλικό…
Ας δούμε όμως το θέμα λίγο πιο αναλυτικά. Το DP έχει γράψει και στο παρελθόν ότι οι περιπτώσεις της Ινδίας και της Τουρκίας παρουσιάζουν σημαντικές διαφορές. Η σημαντικότερη όλων, είναι ότι η Ινδία δεν αποτελεί μέλος ενός ΝΑΤΟ, καθώς η ιδιότητα του κράτους-μέλους συνεπάγεται συγκεκριμένες δεσμεύσεις, σε αντίθεση με μια “συμμαχικώς ανεξάρτητη” χώρα, όπου η επιβολή κυρώσεων θα αποτελούσε “προσβολή” στη δυνατότητα λήψης ανεξαρτήτων αποφάσεων.
Άλλο πράγμα είναι να αρνηθούν οι ΗΠΑ την πώληση δικών τους προηγμένων οπλικών συστημάτων εξαιτίας της παρουσίας αντίστοιχων τεχνολογίας αιχμής “made in Russia” και άλλο να επιβάλλονται κυρώσεις για αυτό καθαυτό το γεγονός της επιλογής τους. Αυτό από μόνο του δύναται να επηρεάσει δυσμενώς τις διμερείς σχέσεις Ουάσιγκτον – Νέου Δελχί, στην υπό εξέταση περίπτωση.
Επίσης, το επίμαχο ζήτημα, μέχρι στιγμής τουλάχιστον στις σχέσεις με την Ινδία, δεν εμπλέκει το προηγμένο 5ης γενιάς μαχητικό F-35 Lightning II. Οι ΗΠΑ νομιμοποιούνται απόλυτα να αρνούνται την αποδέσμευση του μαχητικού σε χώρες των οποίων ρωσικά -ή κινεζικά θεωριτικώς- συστήματα μπορούν δυνητικά να αποκαλύψουν απόρρητες πληροφορίες για τις επιχειρησιακές τους δυνατότητες, θέτοντάς τις σε κίνδυνο.
Θα ίσχυε κάτι παρόμοιο όμως π.χ. στην περίπτωση της υποψηφιότητας του F-21, την πλέον προηγμένη έκδοση του F-16 την οποία προσφέρει η κατασκευάστρια Lockheed Martin στην Ινδία, στο πλαίσιο μακροπρόθεσμου προγράμματος απόκτησης 200 περίπου μονοκινητήριων μαχητικών; Αυτό είναι κομβικό ερώτημα, μετά την υπαναχώρηση της Τουρκίας και την κατάθεση αιτήματος προμήθειας 40 καινούργιων F-16 Block 70/72, συν τις συλλογές για την αναβάθμιση άλλων 80 αεροσκαφών του τύπου.
Εν ολίγοις, η αμερικανική κυβέρνηση καλείται να αποφασίσει εάν οι πλέον προηγμένες εκδόσεις των F-16 που βρίσκονται ήδη στην αγορά, ολοκληρώνουν τεχνολογίες οι οποίες δεν θα έπρεπε να εκτεθούν στις ικανότητες των ρωσικών συστημάτων S-400 Triumf και πιο συγκεκριμένα του ραντάρ τους…
Οι Αμερικανοί καλούνται να αποφασίσουν έχοντας κατά νου ότι τυχόν εξαίρεση της Ινδίας, θα άνοιγε τη συζήτηση για την Τουρκία. Θα διευκολύνει την επιχειρηματολογία της και θα ενισχύσει όσους στις ΗΠΑ επιθυμούν να βρουν κάποια διέξοδο μέσω της έγκρισης αποδέσμευσης των F-16 Block 70/72, επιθυμώντας υποτίθεται να αποτρέψουν την οριστική απώλεια της Τουρκίας. Διότι η Άγκυρα απειλεί, μεταξύ άλλων και με την εξέταση προμήθειας των ρωσικών Su-35 ή/και Su-57.
Με δεδομένη και διακηρυγμένη την πρόθεση του ελληνικού λόμπι στις ΗΠΑ για τη διεξαγωγή “μάχης” στο Κογκρέσο, το ερώτημα που ανακύπτει είναι εάν υπάρχει επιχειρηματολογία που θα μπορέσει να επικαλεστεί, μαζί με τους Ινδούς, Αρμένιους, Κούρδους κ.λπ. συμμάχους του. Η απάντηση είναι “ΝΑΙ”.
Το επιχείρημα είναι ότι η Τουρκία ζήτησε, άρα επιθυμεί να προμηθευτεί τα πλέον προηγμένα F-16, ενώ η Ινδία απλώς εξετάζει την πρόταση της Lockheed Martin για τα F-21. Το πραγματικό πρόβλημα θα ξεκινήσει σε περίπτωση που επιβληθούν κυρώσεις CAATSA στην Ινδία και η ινδική κυβέρνηση επιχειρήσει να τις “αμφισβητήσει”.
Αυτό θα μπορούσε να γίνει λέγοντας ότι επιθυμεί τελικά συνεργασία για τη συμπαραγωγή των F-21 στο πλαίσιο του προγράμματος της χώρας “Make in India”! Ό,τι και να γίνει πάντως, η Ινδία μέλος ενός ΝΑΤΟ της περιοχής Ασίας-Ειρηνικού δεν θα γίνει εύκολα, ώστε να τίθενται θέματα ανάλογα με αυτά της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου…
Η ατυχία της Τουρκίας είναι ότι απέναντι της έχει ένα πανίσχυρο Ρόμπερτ Μενέντεζ, επικεφαλής της πιο κρίσιμης στα θέματα αυτά Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας (Senate Foreign Relations Committee). Ο Γερουσιαστής φέρεται να είπε, ότι αν διώξει η Τουρκία τους S-400 και συμπεριφερθεί με ειρηνικό τρόπο στους γείτονές της, ίσως να μπορέσει να αγοράσει αμερικανικό στρατιωτικό υλικό…
Δημοσίευση σχολίου