Toυ Δημήτρη Κωνσταντόπουλου*
Η ελληνική κυβέρνηση κλιμακώνει επικίνδυνα την εμπλοκή της στα μεσανατολικά «πολεμικά παιχνίδια», υποκύπτοντας σε «αιτήματα» και «πιέσεις» που δέχεται από ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Ισραήλ. Η πολιτική αυτή σημειώνεται σε μια εκρηκτική περίοδο στη Μέση Ανατολή και ενώ η ίδια η Ελλάδα αντιμετωπίζει μείζονα “υπαρξιακά” ζητήματα ασφαλείας σε άλλους τομείς, όπως οικονομία, μεταναστευτικό, σχέσεις με Ευρώπη. Το γεγονός αυτό έχει προκαλέσει ιδιαίτερη ανησυχία σε στρατιωτικούς και διπλωματικούς κύκλους στην Αθήνα, που αντιμετωπίζουν με δέος τους κινδύνους για τη χώρα από τέτοιες ενέργειες, ενώ δεν αντιλαμβάνονται ποιες εθνικές στρατηγικές εξυπηρετούνται.
Οι ίδιοι διπλωμάτες και στρατιωτικοί επισημαίνουν επίσης, ότι λόγω της εμβελείας και των συνεπειών που έχουν όλες αυτές οι κινήσεις, είναι απορίας άξιο γιατί δεν ενημερώθηκε σχετικά το Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής και η Βουλή. Στην Ελλάδα, ορθώς, έχει ασκηθεί δριμεία κριτική στον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα του τουρκικού καθεστώτος. Εντούτοις, οι δραστηριότητες του τουρκικού στρατού και των υπηρεσιών τελούν υπό πολύ σοβαρό έλεγχο του κοινοβουλίου και απαιτούνται ειδικές εξουσιοδοτήσεις. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και στο Ισραήλ. Μόνο στην «υπερδημοκρατική» Ελλάδα μπορεί μια κυβέρνηση να κάνει ότι της κατέβει στο κεφάλι, ακόμα και εμπλέκοντας τη χώρα σε πόλεμο, χωρίς κανένα έλεγχο.
Η Αθήνα κλιμακώνει τώρα με διάφορους τρόπους την εμπλοκή της στο μεσανατολικό, δηλαδή στην προσπάθεια ανατροπής των καθεστώτων Συρίας και Ιράν. Σε ότι αφορά το τελευταίο, τις επόμενες ημέρες διεξάγεται, σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, κοινή ελληνο-ισραηλινή αεροπορική άσκηση εξουδετέρωσης στόχων στο έδαφος, που μοιάζουν απελπιστικά με τις … πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, με αφετηρία το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Λάρισας. Πρόκειται στην πραγματικότητα για προσομοίωση αεροπορικής επίθεσης κατά του Ιράν. Για τις ανάγκες της άσκησης έρχεται στην Ελλάδα το σμήνος «Ιπτάμενος Δράκος», από 15 F-16 και F-15, μαζί με αεροσκάφος εναέριου ανεφοδιασμού Μπόινγκ. Η περιοχή Λάρισας επελέγη λόγω της γεωμορφολογίας της που μοιάζει με την ιρανική. Το Ισραήλ επέβαλε πλήρη «συσκότιση» σχετικά με την πραγματοποίησή της, δεν θα ανακοινωθεί και δεν θα κληθούν δημοσιογράφοι να την παρακολουθήσουν.
Να σημειωθεί ότι στις αρχές Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε ήδη ελληνοϊσραηλινή άσκηση CSR (ελέγχου, έρευνας, διάσωσης) στη Δυτική Κρήτη. ‘Ηδη επί υπουργίας Μπεγλίτη, η ελληνική κυβέρνηση έχει συγκατατεθεί στη χρήση των στρατιωτικών αεροδρομίων Ανδραβίδας και Καστελλίου, ενώ η στρατιωτική συνεργασία διευρύνθηκε στη συνέχεια, κατά τρόπο που ακόμα και οι συνήθως προσεκτικοί και συγκρατημένοι Ισραηλινοί αξιωματούχοι δεν μπορούν να κρύψουν τον ενθουσιασμό τους. Στρατιωτικοί κύκλοι εκτιμούν ότι πιθανώς έχει διατεθεί και το αεροδρόμιο Λάρισας. Εκτιμούν ότι το Ισραήλ θέλει αυτά τα αεροδρόμια (όπως και αυτό της Πάφου) για λόγους διασποράς της αεροπορίας του σε περίπτωση πολύ μεγάλου πολέμου στη Μέση Ανατολή.
Περιττό να σημειώσουμε ότι, τη στιγμή που αναπτύσσεται θυελλωδώς η συνεργασία με το Ισραήλ, έχει ουσιαστικά παγώσει η συνεργασία με πολύ πιο «φυσικούς» συμμάχους της Ελλάδας, όπως π.χ., η Ρωσία ή η Αρμενία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ένα από τα «σενάρια» που συζητούνται διεθνώς για την επίθεση κατά του Ιράν, περιλαμβάνει το βομβαρδισμό του από Βορρά, με την ισραηλινή αεροπορία να μεταβαίνει μέσω Κύπρου, Ελλάδας, Βουλγαρίας και Ρουμανίας, να ανεφοδιάζεται στην Κωνστάντζα (ή εναλλακτικά στη Βουλγαρία), και στη συνέχεια, να φτάνει μέσω Μαύρης Θάλασσας στη Γεωργία, το Αζερμπαϊτζάν και, από εκεί, στο Βόρειο Ιράν.
Μια τόσο ενεργός, έστω και «παθητική», συμμετοχή της Ελλάδας στην υπόθεση αυτή, «στοχοποιεί» τη χώρα σε ένα περιβάλλον δυνητικά πολύ πιο επικίνδυνο από οτιδήποτε γνωρίσαμε μέχρι τώρα με τις προηγούμενες επεμβάσεις (Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη), χωρίς μάλιστα να είναι έστω και κατ’ ελάχιστον ορατά τα τυχόν ανταλλάγματα που αποσπά η Αθήνα, εκτιμούν στρατιωτικοί κύκλοι. Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι η Ελλάδα, είναι σήμερα, από πάσης απόψεως, στο μικροσκόπιο όλων των πρωτευουσών του πλανήτη, μεταξύ των οποίων το Βερολίνο, το Πεκίνο, η Μόσχα, που μόνο ενθουσιασμός δεν τους διακρίνει για την αντισυριακή-αντιϊρανική εκστρατεία. Η αποτροπή νατοϊκής επίθεσης κατά της Δαμασκού και ισραηλινής – που θα ακολουθηθεί από τις ΗΠΑ – κατά του Ιράν, είναι σήμερα κύρια επιδίωξή τους. Σε ότι αφορά μάλιστα το Ιράν, είναι και επιδίωξη της μισής Ουάσιγκτον και του προέδρου Ομπάμα! «Με ποιους και γιατί πάμε εμείς;» διερωτώνται κύκλοι στο ΓΕΕΘΑ
Είναι αλήθεια ότι οι παραδοσιακές σχέσεις φιλίας, η τεράστια ακτινοβολία της Ελλάδας στην Ανατολή, η δράση των ελλήνων πολιτών υπέρ των Παλαιστινίων, ύφαναν επί δεκαετίες ένα πολιτικό κεφάλαιο και ένα δίχτυ ασφαλείας γύρω από τη χώρα, αλλά βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι θα την προστατεύει για πάντα, σε ένα περιβάλλον παγκόσμιου «πολέμου πολιτισμών» που επιχειρείται επιδέξια να δημιουργηθεί, και όταν υπάρχουν τεράστιοι κίνδυνοι ένα πόλεμος με το Ιράν, αν τελικά γίνει, να εξελιχθεί σε «άτυπη» παγκόσμια σύρραξη.
Προς το παρόν, φαίνεται ότι η αντίδραση των επικεφαλής του ισραηλινού στρατού και των υπηρεσιών ασφαλείας, με την εξαίρεση της ισραηλινής αεροπορίας, αλλά και η αντίθεση ενός μεγάλου μέρους του αμερικανικού και διεθνούς εβραϊκού κατεστημένου, της Ρωσίας, της Γερμανίας και της Κίνας, έχουν σταματήσει τις «πολεμοχαρείς» δυνάμεις πίσω από τον «Μπίμπι» Νετανιάχου, αλλά κανείς δεν γνωρίζει τι θα γίνει τελικά, σε ένα περιβάλλον παγκόσμιας οικονομικής και ευρωπαϊκής κρίσης. Ο πόλεμος κατά του Ιράν ετοιμάζεται εδώ και πολλά χρόνια και η Συρία πρέπει να θεωρηθεί ως το αναγκαίο πρελούδιό του.
Να σημειωθεί ότι το Ιράν είναι η μόνη πετρελαιαγωγός χώρα που μας παρείχε πετρέλαιο σε καλή τιμή και χωρίς πίστωση, έως ότου πήγαμε μόνοι μας και βγάλαμε τα μάτια μας, συγκατατιθέμενοι σε πετρελαϊκό εμπάργκο, χωρίς να ζητήσουμε την εξαίρεσή μας!
πηγή
Δημοσίευση σχολίου