Η πίεση που υφίστανται στο πεδίο των μαχών του εμφύλιου σπαραγμού στην Συρία οι ισλαμιστές αντάρτες και οι Άραβες μισθοφόροι - με κύριο και βασικό πρόβλημά τους την αδυναμία στρατολόγησης νέων μαχητών που έχει ως αποτέλεσμα να μην αντικαθίστανται οι απώλειες που έχουν στο πεδίο της μάχης - είναι η βασική αιτία που η επέμβαση του ΝΑΤΟ με την εισβολή των τουρκικών δυνάμεων περιλαμβανομένων, δεν αργούν.
Σε νεότερες δηλώσεις του στην βρετανική εφημερίδα Guardian, δηλώνει ότι ο Τούρκος ΥΠΕΞ Αχμέτ Νταβούτογλου δήλωσε ότι "Εμείς [ η Τουρκία] κάνουμε ό, τι μπορούμε για να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους (τους πρόσφυγες), χρησιμοποιώντας όλα τα διπλωματικά μέσα για να σταματήσει αυτή η αιματοχυσία, αλλά θα πρέπει να υπάρχει μια πολύ πιο συντονισμένη προσπάθεια από τη διεθνή κοινότητα. Ο καλύτερος τρόπος που μπορούμε να δούμε τώρα είναι μια άμεση "ανθρωπιστική επέμβαση"».
Είναι σαφές ότι η Άγκυρα πιέζει να εισβάλλει, αλλά όχι μόνη της: Όπως έχει δηλώσει ο γνωστός Αμερικανός πολιτικός αναλυτής (παλαιός αναλυτής του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ) καθηγητής Χένρι Μπάρκεϊ, στην συνέντευξη που παραχώρησε στην τουρκική εφημερίδα "Ραντικάλ", αναφορικά με τις προπτικές επιτυχούς πολεμικής εμπλοκής του τουρκικού Στρατού στην Συρία.«Η Τουρκία και να θέλει δεν μπορεί να εισβάλλει από μόνη της στη Συρία. Μπορεί να έχει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ αλλά οι ένοπλες δυνάμεις της δεν έχου ούτε την εμπειρία, ούτε την εκπαίδευση για τέτοιου είδους επιχειρήσεις. Επίσης η αντιαεροπορική άμυνα της Συρίας είναι προηγμένη και εξυπνη. Αυτό που επιθυμεί η Τουρκία είναι η δημιουργία ουδέτερης ζώνης στη Συρία και γ’αυτό θέλει να παρασύρει τις ΗΠΑ. Όμως εμείς δεν το επιθυμούμε και σίγουρα δεν θα το κάνουμε καθώς οι ΗΠΑ γνωρίζουν καλά τις δυσκολίες αυτού του εγχειρήματος».
Γιατί τέτοια βιασύνη; Γιατί ο συριακός Στρατός ενισχυμένος τόσο από ρωσικά, κινεζικά και ιρανικά συστήματα και δίκτυα συλλογής πληροφοριών, περισφίγγει τους αντάρτες σε όλα τα μέτωπα: Στην επαρχία του Deir Ezzor, σε οχυωρωμένο σημείο στη Fouad Street της συνοικίας al-Jbeileh στην Δαμασκό, στην πόλη Jneineh που ανακατέλαβαν, στο Χαλέπι, όπου εγκλωβίστηκε μία επίλεκτη μονάδα Αράβων μισθοφορων εξοπλισμένων από το Κατάρ βάσει του οπλισμού που βρέθηκε επάνω τους και ο οποίος ήταν προέλευσης Κατάρ στην συνοικία Bab Qinnasrin στην παλιά πόλη του Χαλεπίου από μία ίλη αρμάτων μάχης Τ-72.
Η μονάδα δεν μπήκε καν στο σύμπλεγμα των κτιρίων του οικοδομικού τετραγώνου που είχαν εγκλωβιστεί, αλλά με βολές όπλων ευθυτενούς τροχιάς γκρέμισαν ολόκληρο το τετράγωνο (τα σπίτια ήταν κατασκευασμένα από πηλό και λάσπη της ερήμου, όπως είναι τα περισσότερα στην παλιά πόλη του Χαλεπίου) και εν συνεχεία με την υποστήριξη ενεός τάγματος BMP-1 σάρωσαν με τα πολυβόλα όλη την έκταση. Υπολογίζεται ότι περισότετοι από 70 μισθοφόροι σκοτώθηκαν μόνο στο συγκεκριμένο επεισόδιο μαζί με τον διοικητή τους.
Στα περίχωρα του Χαλεπίου, μια μονάδα του στρατούγάζωσαν ένα φορτηγό με αντικαθεστωτικούς που πήγαιναν σε σύσκεψη αρχηγών των ανταρτών στην άλλη πλευρά της πόλης και σκοτώθηκαν οι μισθοφόροι Jacky Σαρίφ, γνωστός ως "θείος Jacky" γνωστός ισλαμιστής τρομοκράτης από το Πακιστάν, και ο al-Muntasir Billah, γνωστός ως αλ-Fakih, ένας πολύ επικίνδυνος Αφγανός, μέλος της Αλ Κάϊντα!
Επίσης ο συριακός Στρατός έθεσε υπό τον απόλυτο έλεγχό του την πόλη Harasta κοντά στην πλατεία al-Thanawiya της Harasta και είχε ως αποτέλεσμα την εξόντωση όλων των ανταρτών της πόλης, περίπου 120 ατόμων.
Στην πόλη της Erbin, επίσης τέθηκε υπό τον έλεγχο του Στρατού και εκκαθαρίστηκε μάλιστα σε ότι αφορά τις παγίδες εκρηκτικών από μονάδες του Μηχανικού, ο δρόμος που οδηγούσε στην πόλη Erbin.
Ανάλογες επτυχημένες επιχειρήσεις έγιναν και στην περιοχή Assal στην ύπαιθρο του Χαλέπιου στις περιοχές της Bab Hood, Al-Khaldyeh, Al-Bueida, Tal Hanash και Al-Qseir, στην Αλ-Rastan στην πόλη Χομς, όπου σκοτώθηκαν τα ηγετικά στελέχη των τρομοκρατών, Shadi Mansour (αρχηγός της ομάδας, Khaled Shahhoud) και οι Ibrahim al-Saleh, Mohammad Lattouf, Khaled Qatee , Αbdul-Kander Qattee και Mohammad Qatee, όλοι Άραβες μισθοφόροι από Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Ιορδανία, Λιβύυ κλπ
Γενικά τις τελευταίες ημέρες οι αντάρτες και οι μισθοφόροι έχουν υποστεί πανωλεθρία. Κάτι που όπως και στην περίπτωση της Λιβύης φέρνει πιο κοντά την επέμβαση, αλλά ίσως και μια "θερμή" κρίση που όμοιά της δεν έχει υπάρξει στο παρελθόν, τουλάχιστον από την εποχή της κρίσης των πυραύλων της Κούβας το 1962...
πηγή
Δημοσίευση σχολίου