Περιγράφοντας το κλίμα τις παραμονές της ανακήρυξης και τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (ΡΤΚ) –αντιπολίτευση τότε– ο Ταλάτ αναφέρει τα εξής: «Οι συζητήσεις ήταν έντονες. Το ΡΤΚ εξέδιδε απανωτές ανακοινώσεις και έλεγε ότι το ξεχωριστό κράτος συνιστά διχοτόμηση. Τα μεσάνυχτα της 14ης Νοεμβρίου 1983, κλήθηκε σε συνεδρίαση η Κεντρική Επιτροπή του ΡΤΚ. Πριν από τη συνεδρίαση ο Ντενκτάς είχε πει, αύριο θα ανακηρυχθεί η ανεξαρτησία της ΤΔΒΚ. Θα κλείσει όποιο κόμμα αντιταχθεί στην ίδρυση του κράτους. Συζητούσαμε μέχρι τις πέντε το πρωί. Έγινε τελικά η ψηφοφορία και προέκυψε απόφαση έγκρισης της ανεξαρτησίας με μία ψήφο, με 14 ψήφους, έναντι 13. Εγώ φυσικά είχε ψηφίσει όχι, στις συνθήκες εκείνες. Είχα αγωνιστεί μάλιστα για αυτό, για να μη βγει το ναι. Εκείνο το βράδυ, όταν επέστρεψα σπίτι, έκλαψα για πρώτη φορά στη ζωή μου, λέγοντας πώς το ΡΤΚ μπορεί και είναι έτσι... Αυτό που με είχε ενοχλήσει περισσότερο, ήταν η αντίφαση. Έπρεπε να πούμε όχι και να πληρώσουμε μετά το όποιοι αντίτιμο».
Στο βιβλίο, ο Ταλάτ αναφέρει ότι «δεν υπήρχε πιο λανθασμένη απόφαση από την ίδρυση της ΤΔΒΚ. Ήταν δεδομένο ότι στη διεθνή συγκυρία της εποχής, αυτό θα στρεφόταν εναντίον μας. Διότι υπήρχε το Τουρκοκυπριακό Ομόσπονδο Κράτος. Η τουρκική πλευρά, κινούμενη με εθνικιστική έξαρση, είχε λάβει απόφαση με την οποία έκανε ζημιά στον εαυτό της. Αφενός περιήλθε σε δύσκολη θέση ο τουρκοκυπριακός λαός και αφετέρου η Τουρκία αντιμετώπισε πολύ βαριές πιέσεις διεθνώς. Ήταν μία αλόγιστη κίνηση».
Ο τουρκοκύπριος ηγέτης στο βιβλίο αναφέρεται και στο σήμερα και λέει ότι «ο τουρκοκυπριακός λαός επιθυμεί τη λύση και την ΕΕ και για το λόγο αυτό με εξέλεξε. Ας υποθέσουμε ότι η ΤΔΒΚ αναγνωρίστηκε από όλο τον κόσμο. Δεν μπορεί να γίνει, διχοτόμηση, όπως θα συνέβαινε. Τι μπορεί να γίνει; Ομοσπονδία. Με την υπογραφή όχι των δύο κοινοτήτων, αλλά των δύο κρατών. Το αποτέλεσμα δεν θα αλλάξει. Και θα είμαστε μάλιστα πολύ πιο άνετοι ιδρύοντας την ομοσπονδία αυτή, διότι το τελικό αποτέλεσμα δεν θα είναι διαφορετικό από αυτό στο οποίο αποσκοπούμε. Θα έχουμε καταλήξει στην ομόσπονδη Κύπρο».
Κάνοντας έναν παραλληλισμό μεταξύ των τουρκοκυπρίων και της ανεξαρτησίας του Κοσόβου, ο Ταλάτ λεει ότι "παρ’ όλες τις προσπάθειες, η ΤΔΒΚ δεν κατάφερε όχι μόνο την αναγνώριση, αλλά ούτε καν το να προφέρεται η αναγνώριση. Δείτε την περίπτωση του Κοσόβου. Προχώρησε βήμα-βήμα, με αρμονία, αν όχι με ολόκληρο τον κόσμο, τουλάχιστο με ένα μέρος του και τελικά όταν ανακήρυξε την ανεξαρτησία του, τουλάχιστο κάποιες χώρες το αναγνώρισαν. Αυτό που έκανε το Κόσοβο σε τρία χρόνια, εμείς δεν το καταφέραμε σε τριάντα. Διότι υπολογίσαμε ότι θα το καταφέρουμε προκαλώντας τον κόσμο».
Δημοσίευση σχολίου