Η 21η Σεπτεμβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης, σύμφωνα με απόφαση των Ηνωμένων Εθνών του 1981. Από το 2002, η 21η Σεπτεμβρίου ορίστηκε και παγκόσμια μέρα κατάπαυσης του πυρός και ημέρα μη βίας, καλώντας όλα τα έθνη να πάψουν τις εχθροπραξίες αυτή τη μέρα. Με περισσότερες όμως από 30 ένοπλες συρράξεις σε ολόκληρο τον πλανήτη, δύσκολα μπορεί να πει κανείς ότι ο κόσμος μας έχει γίνει πιο ειρηνικός.Η Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης γιορτάστηκε για πρώτη φορά το 1982. Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, «η Ημέρα Ειρήνης θα πρέπει να αφιερώνεται σε εκδηλώσεις μνήμης και να ενισχύει τα ιδανικά της ειρήνης, τόσο μεταξύ εθνών όσο και των λαών. Αυτή η μέρα θα λειτουργεί ως υπενθυμίσει προς όλους τους ανθρώπους ότι ο Οργανισμός μας, με όλους τους περιορισμούς του, είναι ένα ζωντανό όργανο στην υπηρεσία της ειρήνης και θα έπρεπε να λειτουργεί για όλους εμάς εντός του Οργανισμού ως ένα κώδωνας που κρούει διαρκώς, υπενθυμίζοντάς μας την μόνιμη δέσμευσή μας ότι πάνω απ’όλα τα συμφέροντα ή τις διαφορές μας, βρίσκεται η ειρήνη».....
Σήμερα ωστόσο, βρίσκονται σε εξέλιξη τριάντα τουλάχιστον πολεμικές συρράξεις, επίσημες ή ανεπίσημες, σε ολόκληρο τον πλανήτη, όπως στο Κογκό, το Τσαντ, το Μάλι, το Νίγηρα, την Παλαιστίνη, την Τουρκία, την Ινδία, το Πακιστάν, το Μεξικό κ.α.
Μερικές από τις πιο αιματηρές συρράξεις σε εξέλιξη
Ιράκ: Ο πόλεμος ξεκίνησε στις 20 Μαρτίου του 2003, όταν εισέβαλλε στη χώρα πολυεθνική στρατιωτική δύναμη με επικεφαλής τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο. Αφορμή αποτέλεσε ο ισχυρισμός της Δύσης για κατοχή όπλων μαζικής καταστροφής από το δικτάτορα του Ιράκ, Σαντάμ Χουεσεΐν, ισχυρισμός που αποδείχτηκε αβάσιμος. Οι συμμαχικές δυνάμεις έχουν χάσει μέχρι στιγμής 4.663 στρατιώτες. Ο αριθμός των νεκρών αμάχων ξεπερνάει το 1.000.000, ενώ 4.7 εκατ. πολίτες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Σύμφωνα με την ιρακινή κυβέρνηση του 2007, ο πόλεμος άφησε ορφανά περίπου 5 εκατ. παιδιά στη χώρα. Τον περασμένο Φεβρουάριο, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, ανακοίνωσε σχέδιο αποχώρησης των αμερικανικών στρατευμάτων με ορίζοντα 18 μηνών.
Αφγανιστάν: Ο πόλεμος ξεκίνησε στις 7 Οκτωβρίου του 2001, από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, ως απάντηση στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης. Ως αιτία προβλήθηκε η σύλληψη του Οσάμα Μπιν Λάντεν και άλλων υψηλόβαθμων μελών της τρομοκρατικής οργάνωσης Αλ Κάιντα καθώς και η απομάκρυνση των Ταλιμπάν από την εξουσία της χώρας. Στη χώρα λαμβάνουν χώρα δύο στρατιωτικές επιχειρήσεις: η «Επιχείρηση Διηνεκής Ειρήνη» των ΗΠΑ, μαζί με ορισμένες συμμαχικές δυνάμεις, στα ανατολικά και νότια της χώρας, καθώς και στα σύνορα με το Πακιστάν. Η δεύτερη επιχείρηση είναι η Διεθνής Δύναμη Βοήθειας για την Ασφάλεια (ISAF), που δημιούργησε το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ το Δεκέμβριο του 2001, για τη φύλαξη της Καμπούλ και των γύρω περιοχών. Μέχρι τα τέλη Αυγούστου είχαν σημειωθεί 3.722 τραυματισμοί Αμερικανών στο Αφγανιστάν, 2.314 εκ των οποίων δεν επανήλθαν σε μάχιμη δράση. Οι νεκροί των συμμαχικών δυνάμεων ξεπερνούν τους 1.400 ενώ οι νεκροί άμαχοι ξεπερνούν τις 34.000.
Βορειοδυτικό Πακιστάν: Ο πόλεμος ξεκίνησε το 2004 μεταξύ του στρατού της χώρας και των Ταλιμπάν, όταν το Πακιστάν επιχείρησε να εντοπίσει κορυφαία στελέχη της Αλ Κάιντα στην περιοχή Waziristan. Το Πακιστάν χαρακτηρίζει αυτή τη σύρραξη μέρος του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Παρόλο που ο στρατός έχει νικήσει σχεδόν σε κάθε μάχη με τους Ταλιμπάν, οι παραστρατιωτικοί παραμένουν ισχυροί σε πλήθος περιοχών του Βορειοδυτικού Μετώπου. Το Πακιστάν έχει χάσει τουλάχιστον 1.400 στρατιώτες ενώ εκατοντάδες αστυνομικοί έχουν χάσει τη ζωή τους από τις επιθέσεις αυτοκτονίας των Ταλιμπάν. Η σύρραξη προκάλεσε τον εκτοπισμών δεκάδων χιλιάδων κατοίκων.
Εμφύλιος στη Σομαλία: Ο πόλεμος ξεκίνησε το 1991, ενώ από το 2006 ενεπλάκη στη σύρραξη και η Αιθιοπία. Αφορμή αποτέλεσε το απολυταρχικό καθεστώς του Siad Barre. Μετά την εκδίωξη του στις αρχές του 1991, πραγματοποιήθηκε αντιεπανάσταση για την παλιννόστηση του. Η αυξανόμενη βία οδήγησε σε ανθρωπιστική κρίση τη χώρα. Με την αποχώρηση των στρατευμάτων της Αιθιοπίας τον περασμένο Ιανουάριο, οι ισλαμιστές αντάρτες κατέλαβαν εκ νέου βασικές επαρχίες, επιβάλλοντας το νόμο της σαρίας. Στις 7 Μαΐου εξαπέλυσαν μεγάλη επίθεση κατά της πρωτεύουσας Μογκαντίσου, καταλαμβάνοντας το μεγαλύτερο μέρος της πόλης αλλά απέτυχαν να συλλάβουν την κυβέρνηση. Ο εμφύλιος υπολογίζεται ότι έχει προκαλέσει περί τις 400.000 θανάτους, από την αρχή του μέχρι σήμερα.
Εμφύλιος Κολομβίας: Εμφύλιος της Κολομβίας ή Κολομβιανή ένοπλη διαμάχη αποκαλείται η χαμηλής έντασης ένοπλη διαμάχη που υπάρχει στην Κολομβία από το 1964 μέχρι σήμερα, μεταξύ του στρατού της χώρας και των ανταρτών FARC. Η στοχοποίηση του πληθυσμού και της υποδομής της χώρας προκάλεσε το σχηματισμό κι άλλων ομάδων ανταρτών και παραστρατιωτικών ομάδων. Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, η διάδοση του εμπορίου ναρκωτικών, των καρτέλ αλλά και του αμερικανικού «πολέμου κατά των ναρκωτικών» προσέθεσαν ένταση στις συρράξεις. Οι νεκροί από την πολύχρονη διαμάχη υπολογίζονται από 50.000 έως 200.000.
Εξέγερση στις Φιλιππίνες: Η διαμάχη μεταξύ των κομουνιστών και της κυβέρνησης χρονολογείται από τη δεκαετία του 1930 οπότε πρωτοεμφανίστηκε το κόμμα στη χώρα. Το 1948 το κόμμα υποστήριξε επανάσταση κατά της κυβέρνησης που το 1954 είχε ως αποτέλεσμα τη διάλυση του κόμματος μέχρι το 1968 οπότε ανασυστάθηκε. Αυτή τη φορά ίδρυσε και ένοπλο τμήμα, που έκτοτε δρα, μαζί με άλλες αυτονομιστικές ομάδες, σε πολλές περιοχές της χώρας. Από τη διαμάχη υπολογίζεται ότι έχουν χάσει τη ζωή τους πάνω από 120.000 άνθρωποι.
Δημοσίευση σχολίου