Οκτώ χρόνια μετά τα τρομοκρατικά πλήγματα στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον στις 11.9.01 το αδιέξοδο της εμπλοκής των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν που απειλεί να επεκταθεί και να οδηγήσει σε διάλυση και το Πακιστάν, μαρτυρά την πλήρη χρεοκοπία της Στρατηγικής των Νεοσυντηρητικών.Ενάμιση χρόνο πριν από την 11.9.01 οι Νεοσυντηρητικοί δήλωναν δημόσια πως για να μπορέσουν οι ΗΠΑ να υιοθετήσουν μια παρεμβατική πολιτική ανατροπής του Στάτους Κβο με στόχο την ενίσχυση και τν διαιώνιση της μονομερούς ηγεμονίας χρειαζόταν ένα σοκ ανάλογο με την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ τον Δεκέμβριο το 1941 που διέλυσε την πλειοψηφική μέχρι τότε -σε πολιτική ηγεσία και κοινή γνώμη- πτέρυγα του απομονωτισμού.
Οκτώ χρόνια μετά απεδείχθη ότι τα περί Διεθνούς του Ισλαμικού Τρόμου δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα. Επρόκειτο για μια προσέγγιση παρόμοια με αυτήν που στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου έσπευδε να χαρακτηρίσει κάθε κίνημα εθνικής χειραφέτησης, εκδημοκρατισμού και κοινωνικής δικαιοσύνης σαν κομμουνιστική συνωμοσία.....
Οκτώ χρόνια μετά, η Νέα Μέση Ανατολή των Νεοσυντηρητικών δεν έγινε πραγματικότητα, αλλά ακόμη χειρότερα η προσπάθεια για την επιβολή της οδήγησε στην κατάρρευση του ηγεμονικού-παρεμβατικού μονοπωλίου των ΗΠΑ στην Ευρύτερη Περιοχή. Τα όσα συμβαίνουν στο Ιράκ, όπου η απεμπλοκή της Ουάσιγκτον γίνεται με την παράδοση επί της ουσίας της χώρας στην κοινή φροντίδα του Ιράν και της Τουρκίας αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Η εποχή της επόμενης μέρας της Καταιγίδας της Ερήμου την Άνοιξη του 1991 όταν ο Μπους πατήρ και ο τότε επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Μπέικερ έλεγχαν πλήρως τις εξελίξεις, θυμίζει μακρινό παρελθόν.
Οκτώ χρόνια μετά την πτώση του καθεστώτος των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν η επιστροφή τους στην εξουσία στην Καμπούλ είναι θέμα χρόνου και μεθόδευσης. Ετσι όπως εξελίχθηκε η επέμβαση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ δεν πρόκειται πλέον για μια πολεμική σύγκρουση φονταμενταλιστών και οπαδών ενός κοσμικού κράτους, αλλά ενός εθνικοαπελευθερωτικού πολέμου της εθνότητας των Παχτούνων στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν, με την επέμβαση της Δύσης να προσλαμβάνεται ως μια επανέκδοση των πολέμων της αποικιοκρατίας.
Οι ΗΠΑ έχουν χάσει όχι μόνο το μονοπώλιο της παρέμβασης επιδιαιτησίας στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή, αλλά και τη δυνατότητα να ηγηθούν μιας συντονισμένης διεθνούς παρέμβασης: Στην Κεντρική Σκηνή του Μεσανατολικού το Κουαρτέτο -ΗΠΑ, Ρωσία, Ε.Ε. και ΟΗΕ- υπολειτουργεί, ενώ η παρουσία στο Αφγανιστάν δίπλα στις ΗΠΑ των άλλων εταίρων του ΝΑΤΟ είναι μια έμπρακτη διάψευση της μεγαλόστομης διακήρυξης της Ουάσιγκτον της άνοιξης του 1999, όταν η Ατλαντική Συμμαχία αυτοανακηρυσσόταν σε παγκόσμιο χωροφύλακα.
Μια Νέα Μέση Ανατολή αναδύεται, όπου για πρώτη φορά μετά την εκστρατεία του Βοναπάρτη στην Αίγυπτο στα τέλη του 18ου αιώνα οι ισορροπίες δεν θα διαμορφώνονται μέσω των επεμβάσεων μιας ή περισσοτέρων Μεγάλων Δυνάμεων αλλά αποκλειστικά και μόνο από τους περιφερειακούς παίκτες.
Οκτώ χρόνια μετά την 11.9.01 οι ΗΠΑ εξακολουθούν να πληρώνουν την αξιοποίηση των ακραίων φονταμενταλιστών στη δεκαετία του 1980 στην προσπάθεια αποδυνάμωσης της Σοβιετικής Ένωσης: Από το Αφγανιστάν και το Πακιστάν μέχρι τη Σομαλία.
Δημοσίευση σχολίου