Του Σωτήρη Σιδέρη
Η απειλή ανάφλεξης στην ευρύτερη περιοχή γίνεται όλο και πιο μεγάλη. Η Δύση στέκεται στο πλευρό του Ισραήλ παρά τις φωνές για εγκλήματα πολέμου και γενοκτονία κατά των Παλαιστινίων. Ταυτόχρονα όμως, η Τουρκία, η Ρωσία, το Ιράν και στο βάθος η Κίνα, βλέπουν μια ευκαιρία εγκλωβισμού των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, οι οποίες δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα στο πλευρό της πιο σημαντικής συμμάχου τους στον κόσμο, του Ισραήλ.
Ο πρωθυπουργός, ακολουθώντας μια προσωπική πολιτική, που δεν έχει συζητηθεί πουθενά, έχει υποτάξει κάθε έννοια εθνικού συμφέροντος στα συμφέροντα των ΗΠΑ και τώρα και του Ισραήλ. Η κυβέρνηση δεν έχει κανέναν ρόλο στην περιοχή, οπότε είναι μυθεύματα τα περί σταθεροποιητικού ρόλου της Ελλάδας, που γέρνει προκλητικά προς τη μία πλευρά. Ταυτόχρονα, ο Μητσοτάκης αφήνει άφωνους έμπειρους διπλωμάτες, γιατί ξαφνικά και αναίτια προκαλεί ένταση με την Τουρκία επικρίνοντας τον Ερντογάν με επιθετικές δηλώσεις σχετικά με τις θέσεις του Τούρκου προέδρου για τη Χαμάς και το Ισραήλ. Με ασυνάρτητες και συχνά αλλοπρόσαλλες θέσεις, ο πρωθυπουργός, υπονομεύει το κλίμα και θέτει υπό αμφισβήτηση την όποια πρόοδο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Ασυναρτησίες και επικίνδυνοι αφορισμοί
Πέρα από το μένος για εκδίκηση, κανείς δεν γνωρίζει πραγματικές πτυχές του σχεδίου του Ισραήλ. Τα περί εκκένωσης της Γάζας από τη Χαμάς είναι ευχή προς το παρόν. Όπως και στον πόλεμο της Ουκρανίας ο κόσμος χωρίστηκε σε δύο βασικά στρατόπεδα, έτσι και τώρα διαμορφώνονται νέα μέτωπα και η παγκόσμια ανασφάλεια αυξάνεται. Υπό αυτό το πρίσμα οι προκλητικές δηλώσεις του πρωθυπουργού για την πολιτική του Ερντογάν και έκπληξη προκαλούν και ερεθίζουν σίγουρα την Άγκυρα που θα απαντήσει όμως όταν εκείνη κρίνει σκόπιμο.
Το να αναβληθεί το Ανώτατο Συμβούλιο συνεργασίας που είναι προγραμματισμένο για τις 7 Δεκεμβρίου, είναι το λιγότερο, έχει ξανασυμβεί. Το χειρότερο είναι ένας νέος κύκλος έντασης με την Τουρκία για χάρη του Ισραήλ που σίγουρα ανησυχεί ακόμη και τις ΗΠΑ, που δεν θέλουν με τίποτα μια επιστροφή στην ένταση στο Αιγαίο. Είναι μια βρώμικη εξωτερική πολιτική, που στην ουσία είναι προσωπικές επιλογές του Κυριάκου Μητσοτάκη. Διπλωμάτες αποδίδουν την στάση αυτή στους στενούς προσωπικούς δεσμούς μεταξύ Μητσοτάκη -Νετανιάχου. Ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι ίσως ο μόνος που στηρίζει τόσο πολύ σε προσωπικό επίπεδο τον Ισραηλινό ομόλογό του, όταν δεν το κάνουν εντός του Ισραήλ. Υπό το πρίσμα αυτό αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον το επόμενο διάστημα η έκθεση Μπορέλ για το μέλλον των ευρωτουρκικών σχέσεων. Η απουσία αντιπολίτευσης εντός και εκτός βουλής είναι ανησυχητική…
Αρχικά ο Έλληνας πρωθυπουργός είχε πει ότι ο Ερντογάν είναι εκτός τόπου και χρόνου επειδή είχε δηλώσει ότι η Χαμάς είναι απελευθερωτική και όχι τρομοκρατική οργάνωση. Στην συνέχεια ο Μητσοτάκης , στο συνέδριο του Economist σε μια αλλοπρόσαλλη τοποθέτησή του είπε ότι «Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν βρίσκεται στη λάθος πλευρά της ιστορίας, όσο αρνείται να καταδικάσει τη στάση της Χαμάς».
Ποια είναι η σωστή και ποια η λάθος πλευρά της ιστορίας για την Τουρκία μπορεί να την κρίνει ο καθένας , τόσο στον πόλεμο της Ουκρανίας, όσο και στον διεθνή ρόλο που διαδραματίζει η Τουρκία σε όλες τις κρίσεις από το Ναγκόρνο -Καραμπάχ, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Λιβύη και αλλού. Έμεινε ουδέτερη στον Β ΄Παγκόσμιο Πόλεμο και συνομιλεί ισόρροπα με Δύση και Ανατολή. Αν και η Τουρκία κινείται με βάση τη μεγάλη σκακιέρα του πολέμου και του μεταπολεμικού σκηνικού, είναι αμφίβολο αν ο Ερντογάν θα παραμείνει σιωπηλός για πολύ. Αν λοιπόν ο Μητσοτάκης επιδιώκει μια τεχνητή κρίση μεταξύ Ελλάδας -Τουρκίας, για να ανοίξει ένα μέτωπο κατά της Τουρκίας είναι απλά εθνικά επικίνδυνος. …
Ο Έλληνας πρωθυπουργός κολλημένος σε μια φράση που του άρεσε με τον πόλεμο της Ουκρανίας νομίζει ότι ο κόσμος είναι καθηλωμένος στις αρχές του 20ου αιώνα όταν κατέρρεαν αυτοκρατορίες εν μέσω δύο παγκοσμίων πολέμων και αναδύονταν ένας νέος κόσμος. Τώρα το σκηνικό είναι τελείως διαφορετικό. Η Τουρκία δεν είναι αυτοκρατορία, ούτε σε αποσύνθεση, είναι ανερχόμενη περιφερειακή δύναμη,με προβλήματα σίγουρα, αλλά με πολιτική, οικονομική και διπλωματική ισχύ πολλαπλάσια της Ελλάδας. Ο Μητσοτάκης πιστεύει ότι όσο η Ελλάδα παριστάνει τη νέα Πολιτεία των ΗΠΑ είναι ασφαλής και σίγουρη. Λάθος. Όπως έκανε λάθος και το Ισραήλ απέναντι σε δυνάμεις υποδεέστερες μάλιστα.
Το πολύ σοβαρό πρόβλημα του Έλληνα πρωθυπουργού είναι ότι αντί η εξωτερική πολιτική να υπερασπίζεται την πάγια θέση της χώρας για ισόρροπες σχέσεις μεταξύ Ισραήλ και Αράβων , παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η σχέση με το Τελ Αβίβ είναι πιο ισχυρή, έχει μετατραπεί σε σπόνσορα των εγκλημάτων του Ισραήλ. Το δικαίωμα της Άμυνας του Ισραήλ, που είναι αυτονόητο για όλον τον κόσμο, φυσικά έχει πάψει να το επικαλείται και η Ουάσιγκτον, αλλά ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι η εξαίρεση. Οι ΗΠΑ και το ίδιο το Ισραήλ πλέον μιλούν για το μεταπολεμικό στάτους στην Γάζα. Και από εκεί αρχίζουν τα νέα σενάρια.
Ο πόλεμος φέρνει νέα γεωπολιτική κρίση
Η Κύπρος είναι η βάση μέσω της οποίας οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να μεταφέρουν περίπου 200 χιλιάδες πολίτες και στρατιωτικούς σε περίπτωση γενίκευσης του πολέμου. Μελετούν ακόμη και την δημιουργία καταυλισμών των Παλαιστινίων σε Κύπρο, ίσως Ελλάδα και Αίγυπτο, κυρίως όμως θέλουν να ξεριζώσουν τη Χαμάς από τη Γάζα. Η Ιορδανία και η Αίγυπτος έχουν ήδη αρνηθεί, μάλλον το θέλει για να είναι στον χάρτη . Η Ελλάδα θα μπορούσε να φιλοξενήσει παιδιά, όχι όμως μαχητές της Χαμάς, δεν θέλει ισλαμιστές και δεν είναι μόνο θέμα του πρωθυπουργού μόνο, αν και μόνος τα συζητά στο παρασκήνιο ερήμην και της κυβέρνησης και της βουλής...
Προς το παρόν η Ελλάδα επιβεβαιώνει τον ρόλο του προκεχωρημένου φυλακίου . Σε Σούδα, Ελευσίνα, Αγχίαλο, Κρήτη έχουν εγκατασταθεί εκατοντάδες αμερικανικά αεροσκάφη και στρατιωτικοί .
Οι ΗΠΑ θα κάνουν τα πάντα στο πλευρό του Ισραήλ, γιατί γνωρίζουν ότι ήδη υπάρχει έντονη κινητικότητα μεταξύ Ιράν, Τουρκίας, Ρωσίας, Υεμένης. Η Τουρκία σε πείσμα του Μητσοτάκη δεν είναι καθόλου απομονωμένη επειδή στηρίζει τη Χαμάς, αντίθετα συγκροτεί το δικό της μέτωπο κατά του Ισραήλ, που είναι πολύ ισχυρό. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο Ιρανός ΥΠΕΞ βρίσκεται στην Άγκυρα για συνομιλίες. Χεζμπολάχ και Χούτι της Υεμένης είναι σε πόλεμο με το Ισραήλ, ενώ η Μόσχα και το Πεκίνο έχουν στρατηγική εποπτεία της περιοχής.
Υπό το πρίσμα αυτό, η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να στηρίζει ως σύμμαχος τις ΗΠΑ , αλλά η ανικανότητά της είναι πρωτοφανής. Αντί να πολιτικοποιήσει το πρόβλημα με διπλωματικές παρεμβάσεις ειρήνης, με ανθρωπιστικές πρωτοβουλίες , αλλά και προτείνοντας μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας, προκαλεί προς την αντίθετη κατεύθυνση εμπλεκόμενη στη διένεξη Τουρκίας -Ισραήλ
Αν συνεχιστεί αυτή η στάση, η Ελλάδα θα γίνει μέρος του προβλήματος και θα ανοίξει πόρτα στην ένταση με την Τουρκία.
Δεν είναι απλά λάθος η πολιτική του Μητσοτάκη. Είναι επικίνδυνη…
Δημοσίευση σχολίου