Μια αντιπαράθεση για τα μάτια του κόσμου!
Συγκεντρωμένοι οι μονομάχοι, ο ένας δίπλα στον άλλον, κι απέναντί τους οι δημοσιογράφοι-ελεγκτές!
Ο καθένας από τους πολιτικούς αρχηγούς και μονομάχους, «εκπροσωπεί» κάποιον κόσμο. Τον κόσμο που θα του χαρίσει την ψήφο του για να λάβει ο μονομάχος την εξουσία και να κυβερνήσει. Και... τον άλλο κόσμο, εκείνον που επιλέγει τους πολιτικούς για να εκπροσωπήσουν και να προστατέψουν τα συμφέροντά του, έναντι των συμφερόντων των άλλων κοινωνικών ομάδων.
Είναι προφανές ότι ο λαϊκός κόσμος που ψάχνει αξιόπιστη πολιτική δύναμη, για να εμπιστευθεί την προστασία και την διεκδίκηση των συμφερόντων του, βρίσκει ότι αυτό είναι πολύ δύσκολο σήμερα. Όχι για καμμιά άλλη αιτία, παρά γιατί ο λόγος των πολιτικών είναι κενός, αδύναμος και -ιστορικά- μη πειστικός... Επειδή δεν έχουμε μνήμη μύγας.
Τώρα πια, όλα όσα μας λένε, τα ξέρουμε. Τώρα, και οι πολιτικοί το ξέρουν: Ότι καταλαβαίνουμε καλά τί ακούμε. Και ότι δεν ξεχνάμε όσα έχουμε ήδη ακούσει από τον καθένα τους.
Στις προεκλογικές διεργασίες, όλοι προσφέρονται να μας προστατέψουν, κι ευαγγελίζονται ότι θα μας προστατέψουν. Μετά το ξεχνάνε.
Αλλά, το αξιοπερίεργο είναι ότι αγάλι-αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι, και σε τούτο το πεδίο.
Οι πολιτικοί αποφάσισαν να μιλήσουν, να συνεργαστούν. Να διαγκωνισθούν πολιτισμένα, ομονοούντες στο ότι αυτοί είναι οι μόνοι σωτήρες μας.
Κι αφού εξοβέλισαν τον «πολιτικό μονομάχο» μιας «Κρήτης ψηφοφόρων» (περίπου 500.000), διαχειρίστηκαν τη διεκδίκηση της ψήφου μας μόνοι οι παρόντες.
Κι αυτό το έκαναν αδιαφορώντας ακόμη και για τις παρακαταθήκες του Μπέρτολτ Μπρέχτ, πως αν δεν συντρέχουμε τον κάθε φορά κυνηγημένο, όταν θα εξαπολυθεί το νέο κυνηγητό, τότε, θά 'χουμε απομείνει ολότελα μόνοι, χωρίς κανέναν να μας συντρέχξει.
Πάει κι ο Βολταίρος, με την παρακαταθήκη του «διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα αγωνιστώ για να εξακολουθήσεις να μπορείς να το λές». Κανείς δεν θα αγωνιστεί για να μιλήσουν οι αποκλεισμένοι.
Δεν συμφέρει στην κομματική μοιρασιά των ψήφων.
Όχι, πως αρνούνται οι πολιτικοί να προστατέψουν τις διάφορες κοινωνικές ομάδες.
Θέλουν όμως, πρωτίστως, να προστατέψουν το συνάφι τους: όσους δεν τους αμφισβητούν, αλλά συνεταιρίζονται μαζί τους. Γι' αυτό σύσσωμοι μποϋκοτάρουν τους χρυσαυγίτες. Δεν μου αρέσει η αισθητική των τελευταίων, αλλά είναι χειρότερη η αισθητική του μποϋκοτάζ των πρώτων, με την επίφαση μάλιστα της δημοκρατικότητας.
Μιλάμε για »μια Κρήτη ψηφοφόρους» χωρίς εκπροσώπηση!
Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ σε τούτη την αναμέτρηση, υπήρξε πολύ λίγος, πολύ περήφανος, χωρίς λόγο μάλιστα. Δυστυχώς, προεξόφλησε τάχιστα και ολοσχερώς, όλο το κεφάλαιο που οι πρώτες μερες της πρωθυπουργικής πολιτείας του προοιώνισαν, και σήμερα έδειχνε εξοικειωμένος με την εξουσιαστική άνεση της πρωτιάς. (Πότε πρόλαβε να νιώσει την ευδαιμονία της εξουσίας;)
Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, κήρυξε «νυν υπέρ πάντων ο αγών». Αρχηγέ, Αργήσατε!
Η Λαϊκή Ενότητα φιλοδοξεί να είναι «σύριζα αντιπολίτευση» στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο αρχηγός του Ποταμιού έλεγε πράγματα της κοινής λογικής, αλλά......
Ο ΓΓ του ΚΚΕ, δεν μας είπε κάτι άλλο έξω από το συνηθισμένο! «Άμα όλα είναι κρατικά και είμαστε όλοι υπάλληλοι θα αλλάξει η ζωή μας». [Όπως με τον Μπρέζνιεφ, που έδειχνε το παλάτι του και τη ντάτσα του στη μάνα του, για να της πεί πόσο σπουδαίος έχει γίνει, κι η μανούλα του, όπως κάθε μανούλα, ανήσυχη τονε ρώτησε: παιδάκι μου δεν φοβάσαι μη γίνει κομμουνισμός και στα πάρουνε;]
Ο Καμμένος, ήτανε πιο αξιοπρεπής, αλλά τί να σου κάνει, όταν έχει δεχτεί να κατακλυστεί η Ελλάδα από εποίκους, όταν έχει δεχτεί την ανοησία που εξυφαίνεται κατά της Παιδείας και κυρίως της Ελληνικής γλώσσας και της Ιστορίας. Και τόσα άλλα!
Κι η κ. Γεννηματά! Τί να κάνει για να συμμαζέψει τα ασυμάζευτα του Πασόκ, και πώς να απολογηθεί για όλη αυτή την ασχημία. Και πιά, τί σημασία έχει σήμερα το Πασόκ, ύστερα από όλα όσα έχει προκαλέσει στην Ελληνική Κοινωνία. Πώς θα εξαλειφθεί η μεγάλη αλλαγή, που έφερε το Πασόκ: εννοώ η απόκτηση της νοοτροπίας της ήσσονος προσπάθειας, και της απαιδευσίας εν σχολείω.
Θλιβερή μάζωξη, θλιβερός απολογισμός. Θλιβερός αποκλεισμός. Απουσία Δημοκρατικού ήθους και φρονήματος. Οράματος, λογικής και αίσθησης του αναγκαίου. Η συνεργασία; Συνοικέσιο (πολιτικών) συμφερόντων!
Βλέπω και την προεκλογική αφίσα με το απαγορευτικό ομιλίας (βουλωμένο στόμα) σε πολιτικούς της ΝΔ, που υπογράφει το «χωνί». Ίσως είναι οι επόμενοι που θα αποκλειστούν από τις πολιτικές συζητήσεις. Γιατί είναι καραδεξιοί. «Ή εμείς ή αυτοί», προχωράμε χωρίς αυτούς! Λέει η αριστερά.
Αλλά το χρονοντούλαπο της Ιστορίας, κάθε τόσο ανακαινίζεται. Και το ποιός θα κλειστεί εκεί μέσα, δεν το αποφασίζει κανείς για τους άλλους, παρά μόνο για τον εαυτό του: Κι αυτό, το αποφασίζει με τα έργα του..
Η Δημοκρατία μας είναι σε κώμα, κι οι γιατροί της είναι όλοι ασθενείς!
πηγή
Δημοσίευση σχολίου