Οταν ένας άνθρωπος κατανοεί ότι έχει μιά σοβαρή αρρώστια, λέει στον γιατρό του "πέστε μου την αλήθεια γιατρέ".Το ίδιο συμβαίνει και γιά μιά χώρα.Οι πολίτες ζητάνε να μάθουν την αλήθεια.
Ποιά αλήθεια όμως;Και πώς θα την κατανοήσουν;Και ποιές αντιδράσεις θα προκαλέσει αυτή η αλήθεια;
Διότι η αλήθεια από μόνη της δεν φτάνει.Πρέπει να επικοινωνηθεί παράλληλα στον ασθενή είτε αυτός είναι άνθρωπος είτς αυτός είναι ένας λαός, η σωτήρια αγωγή που θα κάνει καλά τον ασθενή.Και πρέπει η αγωγή να στέκει τεχνικά, και να είναι σε θέση να αλλάξει την ψυχολογία του ασθενή ώστε να κινητοποιηθούν και οι αμυντικοί μηχανισμοί του άρρωστου οργανισμού.Κι΄αυτό είναι που λείπει σήμερα.
Η σκληρή αρρώστια, είναι το χρέος.Αυτή είναι η αλήθεια που θα έπρεπε να πεί ο γιατρός.Ομως, η αλήθεια δημιουργεί τόσο τρόμο, που όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες κάνουν σαν να μήν βλέπουν την πραγματικότητα.Και δεν τολμούν να πούν την αλήθεια.
Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει, και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης δεν είναι μακριά από την χρεοκοπία, μόλις επισημοποιηθεί η ελληνική χρεοκοπία.
Επειδή αυτή η αλήθεια αποσιωπήθηκε, επειδή περίπου απαγορεύτηκε ακόμα και να μιλάμε γιά την ελληνική χρεοκοπία, ο Δόκτωρ Τρισέ,ο οποίος αποχωρώντας από την ΕΚΤ τιμήθηκε περίπου ως ήρωας,φέρει κατά την γνώμη μου ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης γιά την σημερινή κρίση του ευρώ και της Ευρώπης.Ο Τρισέ άσκησε τα καθήκοντα του ως πιό γερμανός ακόμα και από τους γερμανούς,ασκώντας μιά πολιτική του σκληρού ευρώ που οδήγησε τις χώρες του Νότου της Ευρώπης σε αναισθησία μέσω του χρέους, και στην συνέχεια στην απόλυτη ασφυξία τους.
Στην συνέχεια αρνούμενος να αποδεχθεί την χρεοκοπία της Ελλάδας, απεδέχθη η δεν αντιτάχθηκε σε σχέδια διάσωσης της χώρας, που ερχόταν πάντα αργα και δεν αντιστοιχούσαν στις ανάγκες του ασθενή.
Σήμερα βρισκόμαστε στην μέση του κυκλώνα.Η αλήθεια δεν έχει ειπωθεί στον ευρωπαίο ασθενή, και η πραγματική αγωγή δεν έχει αρχίσει.
Πρός τί όλα αυτά τα ημί-μέτρα κάθε λίγο και λιγάκι που δεν δίνουν καμμιά λύση;
Νομίζω οτι η ευρωπαική κοινή γνώμη αλλά και οι κυβερνώντες σε κάθε χώρα δεν είναι ακόμα ώριμοι να θέσουν το πραγματικό πρόβλημα(πολιτική ενοποίηση η επιστροφή στα κράτη έθνη) αλλά προπάντων να δώσουν μιά απάντηση σ΄αυτό.
Θυμήθηκα σήμερα το άρθρο του γάλλου οικονομολόγου jean jacques Rosa που δημοσιεύτηκε στο figaro magazine στις 11/6/2011 και που μπορεί κανείς να διαβάσει εδώ η σε μιά κακή μετάφραση στα ελληνικά εδώ
Ο γάλλος οικονομολόγος υποστήριζε σ΄αυτό το άρθρο ότι οικονομίες διαφορετικές δεν μπορούν να έχουν ένα κοινό νόμισμα.Θεωρούσε επίσης ότι δεν βλέπει λύση μέσω δημοσιονομικής ενοποίησης, όχι μόνο επειδή δεν βλέπει τέτοιες προθέσεις, αλλά κυρίως διότι αυτό θα ήταν αντιφατικό με τις σύγχρονες τάσεις.Η σύγχρονη τάση ιδίως γιά τις μικρές και παραγωγικές χώρες(Ελβετία,...) είναι το εθνικό νόμισμα το οποίο δίνει την ευελιξία που απαιτεί η κάθε εθνική οικονομία.Τέλος, ο γάλλος οικονομολόγος απορρίπτει το υποτιθέμενο χάος που θα προκύψει από την κατάρρευση του ευρώ και την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα.Σε ότι αφορά ειδικά την Γαλλία, πιστεύει ότι θα πρέπει η χώρα να εγκαταλείψει το ευρώ αφού προηγουμένως κάνει ότι μπορεί ώστε να υποτιμηθεί το ευρώ έναντι του δολλαρίου κατά 30%.Σε ότι αφορά την Ελλάδα, θεωρεί ότι αναπόφευκτα θα εγκαταλείψει το ευρώ γιά να μπορέσει και πάλι να αναπτυχθεί η οικονομία της.
Πέρα από τις προσδοκίες και τις ευχές του καθενός μας και της κάθε χώρας, η πραγματικότητα μας εγκαλεί όλους εδώ και 18 μήνες,να αποφασίσουμε τί μέλλον θέλουμε γιά την Ευρώπη και γιά την κάθε χώρα της Ενωσης.Οι ηγέτες που δημιούργησαν και επέβαλλαν την συνθήκη του Μάαστριχτ, ήξεραν ότι δημιουργούσαν ένα ατελές νόμισμα το οποίο θα οδηγείτο μιά μέρα ενδεχομένως στην ολοκλήρωση του,μόνο μέσω μιάς σοβαρής χρηματο-πιστωτικής κρίσης.Η εναλλακτική λύση στην επίλυση της κρίσης του ευρώ, είναι η άποψη που εξέφρασε ο Ζαν Ζάκ Ροζά ως ανωτέρω.
Σε μιά νομισματική ένωση με τόσο διαφορετικές οικονομίες, έρχεται κάποια στιγμή, που οι διαφορές δεν είναι διαχειρίσιμες.Είμαστε στο σημείο, όπου είτε θα πρέπει να ρίξουμε το ευρώ στο καλάθι των αχρήστων, είτε θα πρέπει να ενοποιηθούν τα χρέη και οι προυπολογισμοί.Αλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τέλειες νομισματικές ενώσεις δεν υπάρχουν.Η Δυτική Γερμανία συνεχίζει να πληρώνει για την Ανατολική Γερμανία, η Βόρεια Ιταλία πληρώνει γιά την Νότια Ιταλία, και το Τέξας πληρώνει γιά το Μίτσιγκαν.
Ετσι, έλαχε στην Ελλάδα να θέσει στην ουσία σε όλους τους Ευρωπαίους το σημαντικό αυτό πολιτικό ερώτημα : προτιμούν να ζούν σε μικρές χώρες(στην κλίμακα του πλανήτη) αλλά ανοιχτές στον κόσμο και ευημερούσες όπως η Ελβετία, η επιθυμούν να έχουν από κοινού μιά διεθνή ισχύ και να συνεχίζουν ως ένωση να έχουν ρόλο στις παγκόσμιες εξελίξεις;
Το ερώτημα ετέθη και αναπόφευκτα θα δοθεί μιά απάντηση.Είναι θέμα χρόνου.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου