Αξίζει να το θυμηθούμε: Επιχείρηση “ORCHARD” – Όταν οι μυστικές αποστολές δεν …βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Η αεροπορική βάση του Ισραήλ RAMAT βρίσκεται νότια του λιμανιού της Χάιφα. Είναι επίσης κοντά στη περιοχή Megiddo, η οποία σύμφωνα με την Αγία Γραφή, θα είναι η περιοχή του Αρμαγεδώνα, στη τελική μάχη μεταξύ του καλού και του κακού.
Το ότι θα έπρεπε να βρίσκονται σε διάταξη οι Ισραηλινοί πιλότοι στη μοίρα πριν τις 11 μ.μ στις 5 Σεπτεμβρίου, 2007, ήταν…ρουτίνα. Η εντολή που είχε δοθεί έλεγε πως θα έπρεπε να είναι προετοιμασμένοι για μια άσκηση έκτακτης ανάγκης. Όλα τα διαθέσιμα αεροσκάφη ήταν δέκα, γνωστά και ως “Raam” (Κεραυνός). Λίγο αργότερα απογειώθηκαν και τα δέκα στο νυχτερινό ουρανό με κατεύθυνση δυτικά προς τη Μεσόγειο.
Όπως αποδείχτηκε αργότερα, αυτό ήταν ένα τέχνασμα που είχε σχεδιαστεί με σκοπό την παραπλάνηση όσον αφορά την έκτατη κινητοποίηση που είχε λάβει χώρα. Σε τρία από τα δέκα F-15 που είχαν απογειωθεί, δόθηκε εντολή να επιστρέψουν στη βάση τους, ενώ τα υπόλοιπα επτά να κινηθούν βορειοανατολικά, προς τον εναέριο χώρο της Συρίας, κοντά στα σύνορα, σε χαμηλό υψόμετρο.
Μετά από 18 λεπτά πτήσης, τα μαχητικά είχαν φτάσει στη περιοχή γύρω από το Deir el-Zor – επαρχιακή πόλη της Βόρειας Συρίας, που σημαίνει «μοναστήρι στο δάσος» – και πλησιάζοντας σε ακτίνα δράσης οι Ισραηλινοί πιλότοι «κλείδωσαν» στα computer τους τη πυρηνική βάση της Συρίας “Al Kibar”. Η επίθεση με βόμβες ήταν περισσότερο σφοδρή από όσο χρειάζονταν, ως συνηθίζεται ούτως ή άλλως σε τέτοιες περιπτώσεις.
Οι καταστροφές μεγάλες και οι νεκροί πολλοί.
Αμέσως ενημερώθηκε με το σήμα «οι στόχοι καταστράφηκαν» ο πρωθυπουργός Εχούντ Ολμέρτ, ο οποίος αμέσως επικοινώνησε με το Τούρκο πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, του εξήγησε τη κατάσταση και του ζήτησε να ενημερώσει το πρόεδρο Ασαντ στη Δαμασκό ότι το Ισραήλ δεν θα ανεχθεί πυρηνικό εργοστάσιο, αλλά και πως καμία περαιτέρω εχθρική ενέργεια δεν ήταν προγραμματισμένη. Το Ισραήλ, πρόσθεσε ο Ολμέρτ, δεν ήθελε να «παίξει» με το περιστατικό και απλά ενδιαφέρεται για…ειρήνη με τη Δαμασκό. Ωστόσο συνέχισε, πως αν ο Σύριος ηγέτης Άσαντ δεν έδινε την απαιτούμενη προσοχή στο περιστατικό, στο μέλλον θα έπρατταν ξανά το ίδιο.
Με αυτό τον τρόπο ουσιαστικά σταμάτησε κάθε δραστηριότητα στη περιοχή όπου βρίσκονταν οι πυρηνικοί αντιδραστήρες της Συρίας.
Ωστόσο η ιστορία αρχίζει αρκετά πριν, με τη παρακολούθηση ενός Σύριου πυρηνικού επιστήμονα από τη Mossad, του οποίου είχαν καταφέρει να εγκαταστήσουν ένα «λογισμικό» στο προσωπικό του φορητό υπολογιστή, με συνέπεια να γνωρίζουν όλες τις δραστηριότητες στο πυρηνικό εργοστάσιο.
Επιπροσθέτως μέλη των Ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων είχαν καταφέρει να υποκλέπτουν συζητήσεις μεταξύ Σύρων και Βορειοκορεατών που βρίσκονταν στη βάση “Al Kibar”, αλλά και συνομιλίες που είχαν με στρατιωτικούς ακολούθους του Ιράν.
Το Ανεξάρτητο Ινστιτούτο Επιστήμης και Διεθνούς Ασφάλειας (ISIS) εδρεύει λίγα χιλιόμετρα από το Λευκό Οίκο στην Ουάσινγκτον. Θεωρείται από τα πιο σημαντικά τμήματα της ομοσπονδίας.
Τον Απρίλιο του 2008, ο πρόεδρος Ντέιβιντ Ολμπράιτ έλαβε μια αναπάντεχη πρόσκληση από τη CIA για να παραστεί σε μια συνάντηση. Εκεί, ο τότε διευθυντής της CIA Μάικλ Χέιντεν έδειξε εικόνες, όπου οι Ισραηλινοί είχαν υποκλέψει από τον υπολογιστή του Σύριου πυρηνικού επιστήμονα, όταν αυτός βρισκόταν στο Λονδίνο (επισκεπτόταν το Λονδίνο για να παρακολουθεί συνέδρια, και έμενε σε ένα συγκεκριμένο ξενοδοχείο). Οι φωτογραφίες είχαν αρκετές ομοιότητες και χαρακτηριστικά με αυτές του αντιδραστήρα Γιονγκμπιόν της Βόρειας Κορέας. Η σύγκριση του πυρηνικού αντιδραστήρα Γιονκμπιον με αυτούς του Al Kibar αναπόφευκτη.
«Δεν υπάρχουν πλέον αμφιβολίες πως είχαμε να κάνουμε με έναν πυρηνικό αντιδραστήρα στη Συρία» κατέληξαν ήταν το αρχικό συμπέρασμα.
Ωστόσο νέες απορίες για αυτούς προέκυψαν…
«Οι φήμες για πυρηνικό εργοστάσιο στο Ιράκ, που είχαν βασιστεί σε πληροφορίες της CIA παλιότερα είχαν πέσει στο κενό. Ουδέποτε τελικά αποδείχτηκε πως ο Σαντάμ Χουσείν διέθετε τελικά όπλα μαζικής καταστροφής. Οπότε από πού οι Σύριοι μπόρεσαν και πήραν το ουράνιο που απαιτείται για έναν τέτοιο αντιδραστήρα, αλλά και πως αυτός εμπλουτίστηκε»;
Το συμπέρασμα για τη συμμετοχή των Βορειοκορεατών ήταν σίγουρο για εκείνους, μιας και όπως αποδείχτηκε τη νύχτα του βομβαρδισμού πολλοί Βορειοκορεάτες έχασαν τη ζωή τους, αφού βρισκόντουσαν μέσα στο πυρηνικό εργοστάσιο της Συρίας.
Ωστόσο η απορία τους ήταν…μήπως ισχύει το ίδιο και για τους Ιρανούς;
Δημοσίευση σχολίου