GuidePedia

0

Ποιος είναι πραγματικά ο Δημήτρης Αβραμόπουλος αναρωτιούνται και πάλι όσοι έχουν προσπαθήσει να αναλύσουν το δικό του «φαινόμενο». Είναι ο έφηβος που ονειρευόταν να γίνει διπλωμάτης; Είναι ο διπλωμάτης που αφού υπηρέτησε δύο «ιερά τέρατα» της πολιτικής στο διπλωματικό τους γραφείο (Ανδρέα Παπανδρέου και Κώστα Μητσοτάκη) αποφάσισε να γίνει ο ίδιος πολιτικός; Είναι ο  πολιτικός  που επένδυσε  στην λιγότερο πολιτικοποιημένη μάζα του πληθυσμού, ......
η οποία  μπούχτισε από τα μεγάλα λόγια της δεκαετίας του ’80 και του ’90; Ή μήπως είναι ο αυτοδημιούργητος Αρκάς που την κρίσιμη στιγμή κλωτσάει την καρδάρα με το γάλα και πέφτει σε μοιραία λάθη;
Οι περισσότεροι πάντως θα απαντήσουν ότι ισχύουν  όλα αυτά μαζί. Η ραγδαία άνοδός του στο πολιτικό χρηματιστήριο προκάλεσε άλλωστε  ερωτηματικά αλλά και φθόνο. Γεγονός είναι πως σε μια φορτισμένη πολιτικά περίοδο όχι μόνο κατάφερε να βγει αλώβητος από την εναλλαγή εξουσίας μεταξύ ΝΔ και  ΠΑΣΟΚ (το 1981) και ΠΑΣΟΚ με ΝΔ (το 1990), αλλά η καριέρα του εκτοξεύθηκε και του άνοιξε το μονοπάτι της πολιτικής.

Από  θητεία υπό τον Χρήστο Μαχαιρίτσα στο διπλωματικό γραφείο του Ανδρέα Παπανδρέου, έγινε  διπλωματικός σύμβουλος του Κώστα Μητσοτάκη και  εκπρόσωπος Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών αργότερα, το 1992, όταν το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων κυριαρχούσε στην επικαιρότητα.  Λίγο αργότερα αναβαθμίζεται σε διευθυντή του διπλωματικού γραφείου  του πρωθυπουργού, την ίδια περίοδο που ο Αντώνης Σαμαράς έχει χαράξει πορεία προς την έξοδο, καταγγέλλοντας την πολιτική της τότε ηγεσίας. 

Στις εκλογές του Οκτωβρίου του 1993 παίρνει το βάπτισμα του πυρός στην πολιτική, κατεβαίνοντας  «σφήνα» στον Μιλτιάδη Έβερτ, στην Ά Αθηνών. Αλλά ούτε και με τον «μπουλντόζα» αρχηγό έχει πρόβλημα. Ο Μιλτιάδης Έβερτ  τον κατεβάζει  υποψήφιο Δήμαρχο στην πρωτεύουσα, όπου και εκλέγεται. Επανεκλέγεται το 1998  (με αρχηγό πλέον στη ΝΔ τον Κ. Καραμανλή)  από τον πρώτο γύρο,  κόντρα στην δριμεία κριτική του ΠΑΣΟΚ για έλλειψη σαφούς πολιτικού πλαισίου. Ο Θ. Πάγκαλος, αντίπαλός του στη διεκδίκηση του Δήμου, τον αποκαλεί «κύριο τίποτα» αλλά τα ποσοστά δημοφιλίας του  είναι συνεχώς ανοδικά. 

Η στάση του όμως  να τηρεί ευδιάκριτες αποστάσεις από το κόμμα που τον υποστήριξε, προκαλεί εκνευρισμό στη ΝΔ, όπως και όταν δεν διαψεύδει τις φήμες ότι θα ιδρύσει κόμμα. Το ραντεβού  στον «Διόνυσο» με τον Κ. Καραμανλή, πριν τις εκλογές του 2000, καταλήγει σε «πατατράκ», καθώς αρνείται να συστρατευθεί ενεργά στην προεκλογική εκστρατεία της ΝΔ. Το 2001 ιδρύει το «Κίνημα Ελευθέρων Πολιτών» το οποίο όμως σύντομα κατεβάζει ρολά. Μετά από «καψόνι» μηνών από τον Κ. Καραμανλή,  επανεντάσσεται στη ΝΔ το 2004 και εκλέγεται πρώτος σε σταυρούς βουλευτής της Α΄ Αθηνών. Βουλευτής εκλέγεται και το 2007, όπως και το 2009, αλλά πλέον τον έχει υποσκελίσει η διάδοχός του στον Δήμο Αθηναίων Ντόρα Μπακογιάννη, στις σχέσεις του με την οποία συνήθως επικρατεί «χαμηλό βαρομετρικό», εξαιτίας  των καταγγελιών της για την κατάσταση που παρέλαβε στη Δημαρχία (παρά τις καλές σχέσεις του πάντοτε με τον επίτιμο).

Σήμερα, έχοντας διατελέσει διαδοχικά υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης  και Υγείας στις κυβερνήσεις του Κώστα  Καραμανλή και έχοντας αποσυρθεί από την διεκδίκηση της ηγεσίας,  παραμένει ο «άγνωστος χ» που μπορεί να επηρεάσει το αποτέλεσμα της εκλογής νέου αρχηγού. Ή  που μπορεί απλώς να ισχυρισθεί ότι το επηρέασε…  

Δημοσίευση σχολίου

 
Top